Ωραία και τα σκοτάδια μας αν τ' αγαπήσουμε λιγάκι

Πολύπλοκα όντα οι άνθρωποι, με τόσες διαφορετικές υποστάσεις και πλευρές. Μερικές ίσως πιο τραχιές, πιο σκληρές από άλλες. Συγκεκριμένα η σκοτεινή πλευρά του δικού μας εαυτού, που είναι παράλληλα και η πιο σημαντική που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, με αποτέλεσμα να μάθουμε και να καταλάβουμε, γιατί μόνο έτσι θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας ολοκληρωτικά, αποδεχόμενοι τα κομμάτια μας που δεν είναι τόσο λαμπερά και κοινώς ή προσωπικώς αποδεκτά.

Αρχικά, τη συγκεκριμένη πτυχή που δεν είναι για μας καλή και τη θεωρούμε πρόβλημα, προσπαθούμε να την κρύψουμε από όλους κι όλα. Συγκεκριμένα επειδή δε θέλουμε να έρθουμε εμείς αντιμέτωποι με αυτήν, θεωρούμε πως δεν υπάρχει, εθελοτυφλώντας σε μια προσπάθεια να την ξορκίσουμε. Δεν είναι όλα τέλεια στον χαρακτήρα μας, ούτε στο μέσα μας κι ίσως αυτή η ατελείωτη προσδοκία μου μας γεννάται, μας κάνει να χάσουμε το φυσικά πραγματικό. Όχι εκείνο της εικόνας ή της οθόνης, το υπαρκτό, εκείνο που περπατάει, αναπνέει, ζει, κουράζεται και κάνει λάθη.

Για να είσαι εντάξει εσύ πρώτα, για να είσαι σίγουρος πως γνωρίζεις τον μέχρι τώρα εαυτό σου, τον άνθρωπο που έχεις γίνει έως σήμερα, γιατί καθημερινά ο άνθρωπος εξελίσσεται κι αλλάζει, θα πρέπει πρώτα να δεχτείς τη φθαρτή πλευρά σου. Η σκοτεινή αυτή οπτική που καλύπτει ένα κομμάτι σου, που ίσως ενίοτε δε σε αφήνει να λάμψεις, ζητάει να την αρπάξεις από τα χέρια και να βρεις τα θετικά και τα αρνητικά που σου προσφέρει, να συμφιλιωθείς πως δε γίνεται να είναι όλα ορθά και ίσια, να αγαπήσεις τις στραβές γραμμές της ύπαρξής σου.

Όλες τις λάθος αποφάσεις που πήρε κανείς ποτέ βιάστηκα κι απερίσκεπτα, όλα αυτά που στο τέλος της μέρας μετάνιωσε κι ακόμη μετανιώνει, όλα τα «δεν έπρεπε»,  είναι βάρος κι ευθύνη μας, μα και κομμάτι μας παράλληλα. Γι’ αυτό συγχώρεσε τον εαυτό σου, δες κατάματα όλο αυτό το σκοτάδι και βάλε μια σπίθα να πάρει όλο φωτιά.

Να είναι ο στόχος μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με το άσπρο και το μαύρο της, γιατί πολύ απλά έτσι είναι η ζωή, έχει χίλιες και μία αποχρώσεις και τίποτα μονόχρωμο δεν της ταιριάζει. Κι εσύ, θα εκπέμπεις  μία διαφορετική αύρα, με αέρα αυτοεκτίμησης κι αυτοπεποίθησης, μια σιγουριά για εσένα, που θα προκύπτει από το γεγονός πως πλέον γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου.

Ο σκοπός τις αναγνώρισης των σκοτεινών μας κόσμων είναι ένας. Να καταφέρεις, αφού τα εντοπίσεις, να έχεις τον πλήρη έλεγχο για τη διαχείρισή τους, με απώτερο σκοπό την αυτοβελτίωση και την αναγνώριση κι αποδοχή της φύσης σου ολικά κι όχι μεμονωμένα.

Και κάτι τελευταίο. Για να σε προσέχεις ουσιαστικά και πρακτικά -κι όχι σαν βιβλίο αυτοβελτίωσης που σου ρουφάει το κεφάλι- για να νιώθεις εσύ καλά κι ολοκληρωμένος με όλες της εκδοχές της προσωπικότητάς σου, χωρίς να αυτοτιμωρίσαι κάθε φορά που δεν αγγίζεις ένα άπιαστο τέλειο, άσε τα πράγματα να κυλάνε. Μην κρίνεις τον εαυτό σου τόσο σκληρά, δε θα έχεις κανένα χρήσιμο αποτέλεσμα. Χαλάρωσε κι αποδέξου εσένα με τα όλα σου. Και για να γίνει αυτό, φρόντισε να αναγνωρίσεις όλες τις πτυχές σου, αλλιώς πώς σκοπεύεις να τις αγαπήσεις αν αποφεύγεις να αποδεχτείς την ύπαρξή τους;