Η «Δράκαινα της Μάνης»: Ποια ήταν η πρώτη Ελληνίδα κατά συρροή δ@λοφόνος;

Ξέρουμε το criminal minds. Τόσα και τόσα επεισόδια, με κάθε είδους δ@λοφόνο. Τα βλέπεις και μετά δε δείχνεις εμπιστοσύνη, ούτε στη σκιά σου. Μετά σκέφτεσαι «αυτά συμβαίνουν στην Αμερική» και το ξεχνάς. «Εκεί είναι επικίνδυνα, θα σε σκοτwσουν στον δρόμο, εδώ αυτά δε συμβαίνουν.» Η μήπως έχουν συμβεί;

Το πιο συχνό «πρόσεχε μη σου ρίξουν κάτι στο ποτό σου» συνήθως το φοβόμαστε για κάποιον άγνωστο. Τι συμβαίνει όμως όταν κινδυνεύεις από την ίδια σου την οικογένεια; Στο μακρινό 1962 στο Νεοχώρι Μεσσηνίας, εξελίσσεται μια ιστορία σαν πηγή έμπνευσης για ένα επεισόδιο από τη Δέκατη Εντολή. Τα γεγονότα έγιναν όλα μόλις μέσα σε 4 μήνες και το πρόσωπο πίσω από αυτά είναι μια γυναίκα, την όποια μετέπειτα όλοι φώναζαν ως τη «Δράκαινα της Μάνης». Η ίδια μεγάλωνε μόνη της τη δεκάχρονη κόρη της και ζούσαν με ένα κρατικό επίδομα της τάξεως των 200 δραχμών. Επιπλέον, έπασχε από ημιπληγία που έκανε τους συγχωριανούς της, αλλά και τους συγγενείς της, να τη σχολιάζουν ακόμη περισσότερο.

Μάιος

Η Αικατερίνη Δημητρέα δηλητηριάζει τη μητέρα της. Της σερβίρει ένα πιάτο μακαρόνια στο οποίο έχει ρίξει παραθείο. Το παραθείο, είναι ένα πολύ ισχυρό εντομοκτόνο και δηλητήριο για τον άνθρωπο, απαγορευμένο πλέον από την ευρωπαϊκή Ένωση. Προκαλεί  έντονους πόνους και σπασμούς στη μητέρα της, όπως και σε κάθε θύμα αργότερα. Ο γιατρός που καλείται σπίτι για να δει τι συνέβη, καταλήγει ως αιτία θανάτου την εμβολή καρδιάς. Λόγω της μεγάλης ηλικίας της και του χρονικού καρδιοπάθειας που είχε, ο θάνατός της δεν έδωσε αφορμή για παραπάνω έρευνα.

Ιούλιος

Λίγο καιρό μετά έρχεται η ξαδέρφη της επίσκεψη κι ετοιμάζονται να πιούνε καφέ. Σε εκείνον όμως το καφέ, υπήρχε και πάλι παραθείο. Οι σπασμοί αφού ήπιε το δηλητήριο ήταν τόσο ισχυροί, που εκείνη πέφτει και χτυπάει το κεφάλι της. Θάνατος από κάταγμα λοιπόν, και η Αικατερίνη περνάει πάλι απαρατήρητη. Σειρά έχει ο αδερφός της. Εκείνος φαίνεται, όμως, πιο δυνατός. Πίνει το καφέ και στον δρόμο τον πιάνουν οι πόνοι. Τον μεταφέρουν γρήγορα στο νοσοκομείο όπου του κάνουν πλύση στομάχου.  Αιτία για τους πόνους, η χολή του. Η Κατερίνα δεν το βάζει κάτω. Του φτιάχνει αυγά και του ρίχνει μεγαλύτερη ποσότητα. Εκεί ο αδερφός της δεν αντέχει και καταλήγει. Αιτία θανάτου: Ανακοπή καρδιάς.

Σεπτέμβριος

Το τέλος αυτών των θανάτων έρχεται με εκείνον του μόλις 5 ετών ανιψιού της. Εκείνη προσφέρεται να τον κεράσει ένα λουκούμι. Το παιδί αρχίζει να βγάζει αφρούς από το στόμα. Δεν προλαβαίνουν να το σώσουν. Επειδή δεν υπήρχαν θέματα υγείας του παιδιού, ξεκινούν έρευνες και βρίσκουν το δηλητήριο στον οργανισμό του. Η κατάσταση αρχίζει να δυσκολεύει για τη δ@λοφόνο και λίγες μέρες μετά, τα παραδέχεται όλα. Μάλιστα, υποστηρίζει ότι είχε προσφερθεί να δώσει και σε άλλους συγγενείς κέρασμα απλά δεν το είχαν δεχτεί.

Το τέλος της

Γιατί όμως να κάνει όλους αυτούς τους φ@νους; Η ίδια θα παραδεχτεί ότι δεν της φέρονταν όμορφα, ότι την κακομεταχειριζόταν και την απειλούσαν, ότι θα την έδιωχναν από το σπίτι. Ήθελε να τους εκδικηθεί. Προσπάθησε να δικαστεί όμως κι ως ψυχικά διαταραγμένη με δηλώσεις σαν  την παρακάτω: Είχε σκοπό να δηλητηριάσει όλο το χωριό στο μνημόσυνο του αδερφού της, βάζοντας το ίδιο δηλητήριο στα κόλλυβα. Δεν κατάφερε, όμως, να τους πείσει. Το δικαστήριο αποφασίζει ότι φταίει για όλα τα εγκλήματα και καταδικάζεται. Το 1964, γίνεται η εκτέλεση της πρώτης serial killεr της Ελλάδος στο Γουδί.

Μετά από μια τέτοια ιστορία, έρχεται στο μυαλό μια λογική απορία. Ήταν η μόνη που υπήρξε ή η μόνη που ανακάλυψαν; Είδαμε πολλούς φ@νους που δικαιολογήθηκαν γρήγορα και δεν έγιναν παραπάνω έρευνες. Πόσα τέτοια μεμονωμένα περιστατικά να έχουν υπάρξει. Συνηθίζουμε να ακούμε, τι ωραία που ήταν κάποτε, πόσο πιο εύκολα χρόνια, πόσο πιο εύκολη ζωή. Πόσες δυσκολίες υπήρχαν όμως πραγματικά τότε. Κόσμος που έκρινε με περίσσιο θάρρος τους άλλους, άνθρωποι που δε μιλούσαν γι’ αυτά που συνέβησαν στο σπίτι τους, μέσα που δεν υπήρξαν για να γίνουν απαραίτητες έρευνες. Καταφέραμε να αλλάξουμε τον κόσμο ή ο κόσμος άλλαξε εμάς;

Πηγή φωτογραφίας: Μηχανή Του Χρόνου