Αναπολούμε πρώην με αφορμή τους νυν

Η πρώτη μας σχέση αποτελεί συχνά ορόσημο στη ζωή μας. Είναι που μας χάρισε τις πρώτες μας εμπειρίες. Μας δίδαξε δίνοντάς μας τα πρώτα συναισθηματικά χαστούκια. Μας έμαθε πως ο εγωισμός μπορεί να μηδενιστεί. Και γι΄αυτό, δε θα σταματήσει ποτέ να αποτελεί σημείο σύγκρισης για ό,τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια με αφορμή τις επόμενές μας σχέσεις.

Μια σχέση που τελείωσε –είτε μας άφησε όμορφες στιγμές είτε μας βάρυνε και λίγο με δυσκολίες–, δεν παύει να είναι κομμάτι της ζωής μας. Με τον καιρό, βέβαια, όσο έρχονται νέοι άνθρωποι στον δρόμο μας, αυτή η αποκλειστικότητα της ανάμνησης της μίας και μοναδικής μας σχέσης αλλάζει. Διαφοροποιείται η θέση της στην ιεραρχία των αναμνήσεων, αφού νέες γνωριμίες μπαίνουν ίσως ψηλότερα στην κατάταξη από τη στιγμή που καταφέρνουν να μας δώσουν καλύτερες αναμνήσεις. Κι είναι όντως αρκετά σημαντικό να περνάμε καλά σε μια σχέση, γιατί αυτό ορίζει και τις αντίστοιχες σκέψεις που μας κατακλύζουν.

Στις πρώτες σχέσεις υπάρχει η πιθανότητα αυτός που ζητάει τον χωρισμό να είναι κι εκείνος που βρίσκεται για πρώτη φορά σε σχέση κι αδυνατεί εκ των πραγμάτων να συγκρίνει συμπεριφορές και καταστάσεις μεταξύ πρώην και νυν.  Άρα, η απόφαση πως ο σύντροφος που διάλεξε δεν του κάνει και δεν του ταιριάζει, δεν έχει μέτρο σύγκρισης. Κι ας έχει ελαττώματα αρκετά κι ας μην είναι ξεκάθαρος κι ειλικρινής, από τη στιγμή που δεν έχει κάποιον να συγκρίνει για να καταλάβει τη διαφορά, δε βρίσκει κάποιο πρόβλημα. Θεωρεί πως όλα είναι εντάξει.

Κάπως έτσι φαίνεται πως η πρώτη σχέση αφήνει τις δικές της ανοιχτές πληγές, ειδικά όταν η επιλογή του χωρισμού δεν είναι δική μας υπόθεση. Κι εκεί έρχεται η στιγμή που αναγκάζεσαι να ξεχάσεις. Να πάψεις να σκέφτεσαι και ν΄αγαπάς ότι ήξερες μέχρι τώρα από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Και φτάνει σιγά-σιγά η απογοήτευση, ξεσπάει ο θυμός, ενώ κάπως με τον καιρό ταξινομούνται όλα αυτά τα συναισθήματα στη βιβλιοθήκη του μυαλού σου. Η ανάμνηση που θα σου έρχεται πια από εκείνη τη σχέση είναι γλυκόπικρη. Γλυκιά γιατί γνώρισες για πρώτη φορά τον έρωτα και πώς μπορεί τελικά να σε κυριεύσει και πικρή γιατί κατάλαβες τις σκληρές συνέπειές του. Οι επόμενες σχέσεις αναπόφευκτα θα μπουν στη διαδικασία της σύγκρισης.

Γιατί συμβαίνει, όμως, αυτό και πόσο καλό είναι στ’ αλήθεια να συμβαίνει;  Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι φτιαγμένος για να κάνει επίπεδα συναισθημάτων, όπως ακριβώς ένας πίνακας συναρτήσεων. Η πρώτη σχέση ζωγραφίζει μια γραμμή σ’ αυτή τη συνάρτηση. Όλες οι άλλες σχέσεις απλά προσθέτουν κουκκίδες κι απ΄τις δυο πλευρές αυτής της γραμμής.

Ο νυν σε κάνει να γελάς περισσότερο από τον πρώην; Σημειώνεις «Τικ». Σε πήγε σε μέρη που δε σε πήγε ο άλλος; «Τικ». Σε φιλούσε και σε αγκάλιαζε πιο σφικτά; «Τικ». Μπορεί βέβαια να συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο. Η νέα σου σχέση να σε κάνει να στεναχωριέσαι, να νιώθεις υποτιμητικά ή να ζηλεύεις. Να σου βγάζει μια άτσαλη εκδοχή του εαυτού σου που κι εσύ πρώτη φορά γνωρίζεις. Είτε θετικά είτε αρνητικά, όμως, κι αν είναι τα σημάδια που σου αφήνουν οι σχέσεις, όλα έχουν μονάδα σύγκρισης. Αυτή την πρωτοζωγραφισμένη γραμμούλα στον πίνακα των συναρτήσεων που αντιπροσωπεύει την πρώτη σου σχέση.

Έτσι, λοιπόν, είτε καλή είτε δύσκολη κι αν ήταν η πρώτη σου εμπειρία, δεν παύει να ήταν αυτή που σου φανέρωσε το θαύμα του έρωτα. Και καλώς ή κακώς –ανάλογα με την περίπτωση–, αυτή η πρώτη σχέση θα κρίνει και μελλοντικές σου αποφάσεις. Χάρη σ’ αυτήν έγινες περισσότερο πεπειραμένος και χάρη σ’ αυτήν θα εκτιμήσεις ό,τι πιο όμορφο έρθει στη συνέχεια.

Μπορεί ν’ αναλογίζεσαι πως θα συμπεριφερόταν ο πρώτος σου σύντροφος σε σχέση με τον τωρινό και σε ένα καυγά, για παράδειγμα, στο τέλος να καταλήγεις πως για να έχει γίνει πρώην σημαίνει ότι εκεί ανήκει, στα προηγούμενα. Μπορεί να είχατε και καλές στιγμές όμως οι δύσκολες στιγμές ήταν εκείνες που έληξαν και τη σχέση.

Η σημαντική διαφορά αυτού του πρώτου έρωτα με όλους τους άλλους, είναι αυτό το φτερούγισμα στην καρδούλα σου και η πεποίθηση πως αυτός είναι ο άνθρωπός σου. Έχεις μια σιγουριά γεμάτη από την αθωότητα που διακατέχει όλους στα πρώτα βήματα της σχέσης τους.

Είναι δεδομένο πως θα συγκρίνεις την πρώτη σχέση με τις υπόλοιπες. Αναπόφευκτα θα το κάνεις.  Είναι καλό να μπορείς να βλέπεις και την καλή και την ανάποδη πλευρά ενός ανθρώπου. Αυτό δείχνει ότι είσαι λογικός κι ότι δεν έχεις θολώσει από έρωτα. Φτάνει αυτό να μην είναι κόλλημα με το παρελθόν. Ούτε απωθημένο. Θα πρέπει αυτή η μάχη του «ποιος είναι καλύτερος» να είναι εναρκτήριο βήμα για καλύτερες επιλογές του παρόντος και του μέλλοντος.

Να είναι απλά η φωνή της κριτικής σου σκέψης που γίνεται ολοένα και καλύτερη με τις εμπειρίες που έρχονται στον δρόμο σου. Αυτή η φωνή δε θα πάψει ποτέ. Χρησιμοποίησέ την σωστά λοιπόν.