Φτυστοί οι γονείς μας!

Έχουμε την τάση αρκετές φορές να παρατηρούμε τους φίλους μας σε σχέση με τους γονείς τους ή απλώς να κοιτάζουμε τ’ αδέρφια μεταξύ τους και να ψάχνουμε για ομοιότητες στη φυσιογνωμία τους. Σε ποιον γονιό τους να μοιάζουν άραγε;

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο που δυο άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους, με ξεχωριστά χαρακτηριστικά ο καθένας, κατάφεραν στα παιδιά τους να μεταφέρουν από κάτι δικό τους. Το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι μια ανάμειξη χαρακτηριστικών στ΄ αλήθεια εντυπωσιακή.

Συνηθισμένες φράσεις που μπορούμε ν’ ακούσουμε σ΄αυτές τις περιπτώσεις είναι: «είσαι ίδιος πατέρας σου » ή «μοιάζεις τόσο στη μητέρα σου». Πόσες φορές γνωστοί και φίλοι μας έκαναν μια τέτοια σύγκριση; Βέβαια, ο κάθε γονιός όταν ακούει τέτοια λόγια κολακεύεται και χαμογελάει από ικανοποίηση γιατί χαίρεται που το παιδί του έχει πάρει τα δικά του χαρακτηριστικά. Σίγουρα ο ένας από τους δύο γονείς θέλει να πάρει εκείνος τα παράσημα της ομοιότητας, ότι το παιδί δηλαδή μοιάζει περισσότερο στον ίδιο. Αλλά υπάρχουν κι εκείνοι που χαίρονται περισσότερο να μοιάζει το παιδί στον έτερο γονέα. Έπειτα, είναι φορές που κι από το μαιευτήριο ακόμα, συγγενείς ή και τυχαίοι άνθρωποι που βρίσκονται στον χώρο, προσπαθούν να βρουν αν το νεογέννητο παιδάκι μοιάζει στη μαμά ή στον μπαμπά του.

Κατά βάθος, ίσως, έχουμε την προσδοκία ν’ αφήνουμε τα φυσιογνωμικά μας αποτυπώματα στη νέα γενιά που φτιάχνουμε. Είναι κολακευτικό να ξέρουμε πως μέσα από έναν μεγάλο έρωτα προέκυψε ένα παιδί που μοιάζει φτυστά τουλάχιστον στον έναν από τους δύο γονείς.

Βέβαια, το παιχνίδι ομοιοτήτων γίνεται ολοένα και πιο έντονο όταν βλέπουμε δίδυμα αδέρφια. Εκεί αρχίζεις σαν σαρωτικό μηχάνημα να βλέπεις ύψος, μύτη, μάτια, στόμα, χείλη, ακόμα κι ελιές και σημάδια τυχαία, για να κατασταλάξεις στο πόσο ομοιόμορφα μοιάζουν μεταξύ τους αυτά τα δυο παιδιά. Παρατηρείς, λοιπόν, πως η φύση έφτιαξε δυο άτομα τόσο ίδια μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα φρόντισε να έχουν μια μικρή διαφορά ίσα-ίσα για να ξεχωρίζουν.

Κι όσο έχουν αυτές τις ομοιότητες, σκέφτεσαι πως ταυτόχρονα μοιάζουν προφανώς και στους προγόνους τους -παππούδες, προππαπούδες, θείους κλπ. Κι αυτός ο κύκλος της ομοιότητας βάζει ένα λιθαράκι στο δεσμό μεταξύ των μελών της οικογένειας. Είναι μέρος της ταυτότητάς τους εξάλλου. Οι απόγονοι μιας οικογένειας είναι η καινούρια εικόνα των προγόνων. Όλοι συνδέονται μεταξύ τους κι η κάθε γενιά που έρχεται συνεχίζει απ΄την προηγούμενη. Εκπροσωπούμε τους προγόνους μας και φέρουμε νέα χαρακτηριστικά κι από τις δυο διαφορετικές καταγωγές μας -του πατέρα και της μητέρας μας.

Ο τρόπος που το γενετικό μας υλικό αναμειγνύεται και πώς γίνεται επιλογή για το τι θα μεταφερθεί από τη μία γενιά στην άλλη ή όχι, είναι ένα κομμάτι της σύγχρονης βιολογίας που μοιάζει αξιοθαύμαστο. Γιατί μέσα στα δισεκατομμύρια ανθρώπων του πλανήτη, η φύση κατάφερε να δημιουργήσει τόσους συνδυασμούς. Κι αυτοί οι συνδυασμοί δημιούργησαν άλλους συνδυασμούς. Δεν μπορούμε να είμαστε ολόιδιοι με τους γονείς μας ή τα αδέρφια μας. Αλλά αυτά τα μικρά χαρακτηριστικά που μας ξεχωρίζουν αναμεταξύ μας, παράλληλα μας ταυτοποιούν κιόλας κι οι ομοιότητες συνήθως είναι πολύ εμφανείς.

Βέβαια, το ακόμα πιο μαγικό όλης αυτής της υπόθεσης, είναι εκείνοι που «παραλείπουν» τα γονίδια των γονέων τους και μοιάζουν με μια γιαγιά ή έναν παππού τους. Φτάνουμε καμιά φορά και στο εθιμοτυπικό που έχουμε να κοντράρονται μεταξύ τους οι συγγενείς από το κάθε σόι, χαριτολογώντας για το ποιος πήρε τα παράσημα ομοιότητας. Κι όμως, ακόμα κι αυτό έχει την πλάκα του μέσα σε μια οικογένεια.

Μια γαλλική μυτούλα, κάτι πράσινα μάτια ή μεγάλες βλεφαρίδες μπορούν να μεταφερθούν ακόμα και γενιές αργότερα. Μέχρι κι επτά γενιές λέει η παράδοση. Κι αν κάποιοι το αμφισβητήσουν, απλά φέρτε στο νου σας ξαδέρφια που μοιάζουν σαν αδέρφια. Σκεφτείτε πόσα διαφορετικά γονίδια έχουν κι όμως εμφανισιακά το αποτέλεσμα είναι σχεδόν όμοιο.

Αν, λοιπόν, ανήκεις κι εσύ στην κατηγορία των ντετέκτιβ ομοιοτήτων, μάθε πως δεν είσαι μόνος. Όλο αυτό είναι μια πρόκληση. Κι όσο και να σου λένε οι φίλοι σου να σταματήσεις να συγκρίνεις τους ανθρώπους με την οικογένειά τους, τόσο εσένα σε συναρπάζει περισσότερο.

Τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά μας ταξιδεύουν με τα χρόνια και περνούν από γενιά σε γενιά κι είναι κατά κάποιο τρόπο η σφραγίδα μας πως ανήκουμε περήφανα σε μια συγκεκριμένη οικογένεια. Εσύ, τελικά, σε ποιον μοιάζεις;