Και τι δε ζήσαμε σ’ αυτό το κυλικείο!

Ήρθε και πάλι η ώρα να ξυπνήσεις. Άτιμο ξυπνητήρι, πάλι σε σηκώνει απ΄το κρεβάτι λίγα λεπτά πριν τις 8. Ποιος ακούει τον καθηγητή να λέει μάθημα; Να περνά τις διαφάνειες τόσο γρήγορα, που στο τέλος να απορείς τι καινούριο έμαθες πέρα από τον τίτλο του κεφαλαίου. Το μυαλό σου τρέχει αλλού και μόνο μία στιγμή περιμένεις με λαχτάρα· το διάλειμμα.

Κι όπως όλοι οι φοιτητές, στα δεκαπεντάλεπτα διαλείμματα τιμάς και με το παραπάνω το κοντινότερο κυλικείο της σχολής. Παίρνεις ένα κρουασάν σοκολάτας ή μια τυρόπιτα κι έναν καφέ και τρέχεις να προλάβεις με την παρέα σου να βρείτε καρέκλες να καθίσετε. Τώρα που το λέμε, είναι και λίγο άνισος αγώνας, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι που δεν μπήκαν ποτέ στο μάθημα κι έκαναν κατάληψη ήδη στις μισές καρέκλες. Παρόλα αυτά κι όρθιοι μια χαρά τα λέτε, φτάνει να είστε εκεί, στο στέκι σας, στο κυλικείο της καρδιάς σας.

Ο χώρος αυτός έχει χαραχτεί στο υποσυνείδητό σου σαν ο πιο κατάλληλος χώρος απαλλαγής από το μάθημα. Από την όποια ένταση προκύψει μέσα στην αίθουσα, μέχρι τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις του καθηγητή που σε αγχώνουν και προσπαθείς να κατανοήσεις όσα περισσότερα μπορείς απ΄την παράδοση του μαθήματος. Μετά από αυτά το δίωρο μάθημα, έχεις ανάγκη να χαλαρώσεις και να εκτονωθείς. 

Μαζεύεστε, λοιπόν, όλη η παρέα στο κυλικείο να πείτε τα νέα σας, να κουτσομπολέψετε, να μοιραστείτε τι συμβαίνει, να βγάλετε τα συμπεράσματά μας, για να περάσει και λίγο η ώρα ευχάριστα. Ποιος πήρε νέο αμάξι και το κάνει επίδειξη παρκάροντάς το φάτσα φόρα μπροστά απ’ το κυλικείο; Ποιο είναι το νέο ζευγάρι που μπήκε σήμερα χέρι-χέρι στη σχολή; Τι μάθατε για τον καινούριο γοητευτικό καθηγητή που μόλις είδατε να μπαίνει στο αμφιθέατρο;

Υπάρχουν, βέβαια, κι αυτοί που δε δίνουν δεκάρα για τα νέα της σχολής. Που περιμένουν αυτό το τέταρτο στο κυλικείο για να δουν τα φιλαράκια τους. Για να μιλήσουν για τον χθεσινοβραδινό αγώνα ποδοσφαίρου της ομάδας τους ή για το βραδινό ριάλιτι και τις πρόσφατες αποχωρήσεις. Είναι και οι εξελίξεις στα ερωτικά που με το ζόρι περίμεναν μιάμιση ώρα μάθημα για να έρθουν στην επιφάνεια. Εμπνέει τελικά πάρα πολύ αυτός ο μικρός χώρος. Ειδικά όταν έξω βρέχει και κάνει κρύο, μαζεύεστε όλοι εκεί με το καφεδάκι σας. Είναι τόσες οι κουβέντες που δεν τελειώνουν ποτέ και το διάλειμμα και το ακαδημαϊκό τέταρτο μοιάζει τόσο λίγο.

Άλλωστε πάντα υπάρχει κι αυτός ο ένας συμφοιτητής σας που είναι ασταμάτητο τρολ και δε χάνει ευκαιρία να κάνει πλάκες σε όλη την παρέα. Ακόμα και για τον τρόπο που τρώτε το κρουασάν. Όταν, δε, γίνει και κανένα μικροατύχημα, αν χυθεί για παράδειγμα ο καφές, εκεί είναι που θα σας πειράξει και θα γελάσετε μέχρι δακρύων. Όλα αυτά τα γέλια, όμως, είναι που σου δίνουν δύναμη να ξαναμπείς για μάθημα, σου ανεβάζουν τη διάθεση να αντέξεις το επόμενο δίωρο παραλήρημα του καθηγητή.

Εκτός, βέβαια, από τα ευχάριστα γεγονότα που διαδραματίζονται εκεί δίπλα από το ψυγείο με τα αναψυκτικά, μοιράζεστε και τα άγχη και τις στεναχώριες σας. Εκεί θα μιλήσετε για τα μαθήματα που κοπήκατε, για την επερχόμενη εξεταστική και για όλα αυτά που έχετε να διαβάσετε και δεν έχετε καν το κουράγιο. Μοιράζεστε τους προβληματισμούς σας όλοι μαζί και νιώθετε πως συμμερίζεστε ο ένας τον άλλον γιατί οι ανησυχίες σας έχουν την ίδια βάση. Δε φταίτε εσείς, σκέφτεστε. Η ύλη φταίει που είναι τόσο μεγάλη και τα ατελείωτα μαθήματα που καθιστούν τις ώρες για διάβασμα μηδαμινές. Αχ, αυτό το χτύπημα στην πλάτη από τον συμφοιτητή που θαυμάζετε, πόση παρηγοριά. Το νιώθει και αυτός πως δε βγαίνει. Νιώθετε ακριβώς το ίδιο. Σας ανακουφίζει η κουβέντα με τους υπόλοιπους συμφοιτητές σας αφού άλλωστε κι οι στόχοι σας είναι παρόμοιοι.

Αυτό το κυλικείο είναι το σήμα κατατεθέν της σχολής σας. Εκεί που χτίζετε τις προσωπικές σας σχέσεις με τους συμφοιτητές και μελλοντικούς συναδέλφους σας. Εκεί που κλάψατε, αλλά και γελάσατε με την καρδιά σας. Το μικρό αυτό δωματιάκι που θα θυμάστε, όταν αποφοιτήσετε. Αυτές οι αμήχανες στιγμές που καθώς λέτε για κάποιον περνάει ακριβώς από πίσω σας και σας ακούει. Αυτά τα βλέμματα με τους κολλητούς που θα μείνουν αξέχαστα. Το ίδιο και οι καφέδες που μοιραστήκατε με όλα αυτά τα παιδιά που καθίσατε στα ίδια έδρανα. Αξία ανεκτίμητη.