Καινούρια δουλειά σημαίνει και πρώτα λάθη

Aρχίζεις την καινούρια σου δουλειά. Ειδικά αν είναι και η πρώτη σου δουλειά, σε διακατέχει ένα μπλέντερ συναισθημάτων. Άγχος κι ανησυχία αν θα πάνε όλα καλά, ενθουσιασμός κι ευχαρίστηση που βρήκες επιτέλους κάτι που τόσο έψαχνες. Τι γίνεται όμως όταν οι μέρες περνούν και αρχίζεις να νιώθεις μη παραγωγικός; Όταν η μία απροσεξία διαδέχεται την άλλη; Πόσο καλά το χειρίζεσαι;

Είναι αλήθεια ότι όσο πιο καινούριος είσαι στη δουλειά τόσο πιο επιρρεπής είσαι στο να κάνεις λάθη. Λάθη που πολλές φορές δεν είναι μείζονος σημασίας και που κανένας ποτέ δε θα προσέξει. Δυστυχώς όμως πολλές φορές δεν είναι πάντα αυτή η εκδοχή. Ακόμα και μήνες μετά μπορεί ένα λάθος δικό σου να ξεκινήσει μια διαδικασία ντόμινο και να κάνεις κακό άθελά σου και σε άλλους. Συναδέρφους, πελάτες, ασθενείς, ανάλογα με τον τομέα σου.

Πώς έγινε αυτό; Τι μπορούσες να κάνω αλλιώς; Πόσο γκαντέμης μπορεί να είσαι στ’ αλήθεια; Λάθη θα γίνουν. Η καλύτερη εκδοχή θα είναι να τα ανακαλύψεις μόνος και να τα διορθώσεις πριν το μάθει κανείς. Αν δε, πάλι, εκεί που είσαι αμέριμνος κι ωραίος σου το ανακοινώσει κάποιος άλλος, τότε εύχεσαι να άνοιγε αυτή η έρμη η τρύπα στο πάτωμα και να σε κατάπινε. Εύχεσαι να μην πήγαινες εκείνη τη μέρα δουλειά. Εύχεσαι να μπορούσες να αλλάξεις κι όνομα ακόμα.

Αφότου αλλάξεις 15 χρώματα από ντροπή, θυμό κι αμηχανία, αρχίζεις να κάνεις σκέψεις με ταχύτητα αστραπής. Τα φλας-μπακ δίνουν και  παίρνουν. Πρέπει να προσδιορίσεις το λάθος. Να βρεις τι έγινε, να δικαιολογηθείς πρώτα σε σένα και μετά στους άλλους. Στα βλέμματα που είναι έτοιμα να αρχίσουν την κριτική τους. Που είναι έτοιμα να σου επισυνάψουν το πόσο απρόσεκτος είσαι. Βλέπεις πίσω τους τη διάθεση που έχουν να κουτσομπολέψουν για το νέο σου πάθημα. Αλλά και σ’ αυτά τα βλέμματα που βρίσκονται δίπλα σου και περιμένουν να ακούσουν τη δική σου εκδοχή, απλά για να σου πουν πως οι ατυχίες συμβαίνουν και πως πια πήρες το βάφτισμα του πυρός και δεν έχεις πλέον κάτι χειρότερο να περιμένεις.

Είναι απόλυτα λογικό σε κάθε ξεκίνημα επαγγελματικής φύσης να έχεις πολλά μονοπάτια άγνωστα. Δε γεννηθήκαμε για να τα ξέρουμε όλα. Γι’ αυτό ξεκίνησες για να μάθεις και κάτι καινούριο και με τη σειρά σου να βάλεις τη δικιά σου πινελιά. Λάθη συμβαίνουν, δυστυχώς, πολλές φορές χωρίς να είναι αποκλειστικά δικής μας ευθύνης. Τις περισσότερες φορές τα λάθη γίνονται από μια αλυσίδα απρόσεκτων κινήσεων, από διάφορους παράγοντες. Κι αυτές οι κινήσεις θα εκδηλωθούν μια φορά, σαν μια φούσκα που σπάει, με το τελευταίο φύσημα.

Ναι, ήσουν ο άτυχος που έδωσες την τελευταία αναπνοή για να σκάσει το μπαλόνι. Ναι, η απειρία σου ίσως είναι ριψοκίνδυνη. Σκέψου όμως ότι οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις έγιναν από λάθη. Γι’ αυτό αυτά τα λάθη δε σε κάνουν λιγότερο ικανό από τους συναδέρφους σου. Ίσα-ίσα. Αν δεν προσπαθήσεις ποτέ δε θα μάθεις. Αν όντως έκανες εσύ κάτι λάθος, απλά προσπάθησε να το διορθώσεις την επόμενη φορά. Απολογήσου, αν χρειαστεί, αλλά μη νιώθεις ένοχος.

Κάθε ένας κρίνεται με βάση την προσπάθειά του και την ανάλογη εμπειρία του στο αντικείμενο. Έτσι τουλάχιστον θα έπρεπε να γίνεται. Σκέψου καθαρά και μη νιώθεις αποτυχημένος. Δεν είσαι loser  επειδή έκανες ένα λάθος. Εσύ προσπάθησες. Αν στ’ αλήθεια γυρνούσε ο χρόνος πίσω θα μπορούσες να πράξεις αλλιώς; Μέσα στο άγχος των συνθηκών και των κριτών που σε βλέπουν από παντού; Πίστεψέ με, έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες. Να το κάνεις μάθημα λοιπόν σε σένα και να πας παρακάτω.

Βγες μ’ ένα συνάδερφο και συζήτησέ το. Θα δεις πως ανάλογα περιστατικά συνέβησαν σε όλους. Και κάπου εκεί σκέψου πως κάθε αρχή είναι δύσκολη. Ό,τι έγινε, έγινε και δεν ξεγίνεται. Μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που θα το αντιμετωπίσεις αλλά όχι το γεγονός. Μάθε από αυτό και προχώρα παρακάτω.  Άλλωστε τα baby steps είναι αυτά που θα σε  οδηγήσουν στην επιτυχία.