Κι αν είμαι ρετρό, μη με φοβάσαι

Μέσα στην τριβή της καθημερινότητας είναι προνόμιο να ξεκλέβουμε ευκαιρίες για ξεκούραση κι ανανέωση. Μια καλή ιδέα για ν’ απασχοληθούμε με κάτι δημιουργικό είναι να ξεκινήσουμε ένα χόμπι.

Ίσως, οι περισσότεροι ακολουθήσουν τα πιο διαδεδομένα πρότυπα ενασχόλησης. Κάποιοι θα προτιμήσουν απλά να βγουν με φίλους κι αν αυτή η δραστηριότητα στερείται φαντασίας, είναι λες κι είμαστε τόσο κουρασμένοι απ’ το καθιερωμένο μας πρόγραμμα, που δεν έχουμε χρόνο για εμάς κάνοντας κάτι πιο δραστήριο και παραγωγικό.

Βέβαια, αυτό κρύβει μια μικρή αλήθεια, γιατί όντως μπορεί η καθημερινότητα να μας κουράζει, αλλά αν αποκτήσουμε κάποια καλλιτεχνική δραστηριότητα, όπως, λογοτεχνία, μουσική –και γενικότερα πράγματα που αφορούν την τέχνη–, καταφέρνουμε ν’ αποβάλουμε ένταση της ημέρας με δημιουργικό τρόπο. Είναι μεν ωραίο να συναναστρεφόμαστε τους αγαπημένους μας, αλλά οφείλουμε παράλληλα να δίνουμε χρόνο και στην προσωπική μας ανάπτυξη, εξελίσσοντας τις ικανότητές μας πάνω σε ενδιαφέρουσες ασχολίες.

Το καλό είναι πως ένα απ’ τα πιο συνηθισμένα χόμπι που προσπαθούμε να διατηρήσουμε είναι η γυμναστική. Η απόφασή μας ν’ αθλούμαστε, μας ωφελεί σίγουρα περισσότερο απ’ το να λιώνουμε σπίτι κολλημένοι στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τα οποία είναι επίσης συνηθίζονται από εκείνους που δε θέλουν πολλές μετακινήσεις και δραστηριότητες.

Μόνο που όταν αναφερόμαστε στα ηλεκτρονικά, η γκάμα δεν αφορά μόνο παιχνίδια, αλλά κι όλα τα γκάτζετ που έχουμε στα χέρια μας απ΄το πρωί ως το βράδυ, δηλαδή κινητά, τάμπλετ, υπολογιστές, λάπτοπ. Το θέμα, βέβαια, είναι που αναλωνόμαστε σ’ αυτά αμέτρητες ώρες,  ενώ μας φαίνεται και φυσιολογική μια τέτοιου είδους απασχόληση, μιας που αποτελεί πια μέρος της σύγχρονης ζωής μας.

Ωστόσο, υπάρχουν χόμπι που θεωρούνται ξεπερασμένα για τα κοινωνικά πρότυπα. Για παράδειγμα, το πλέξιμο, το ράψιμο, οι παραδοσιακοί χοροί, η βυζαντινή μουσική, η ενασχόληση με μουσικά όργανα, όπως το ούτι και το λαούτο· αποτελούν μερικές απ’ τις ασχολίες που δύσκολα έχουν νεανικό κοινό. Όσοι ασχολήθηκαν με κάτι πιο –κατά τα πρότυπα– συντηρητικό, δέχτηκαν πολλές φορές περιπαιχτικά σχόλια κι ειρωνικά γέλια. Ίσως, να φαίνεται περίεργο κάποιος ν’ αγοράζει μαλλί και βελόνες για να φτιάξει ένα κασκόλ για έναν αγαπημένο του και να βρεθεί στη διαδικασία ν’ απαντήσει σε ερωτήσεις τύπου: «ξέρεις όντως να πλέκεις;» ή  «μήπως γέρασες απότομα;».

Επίσης, κάποιος που θέλει ν’ ασχοληθεί με τη βυζαντινή μουσική, μπορεί να κατηγοριοποιηθεί από τον περίγυρό του, ως κλειστόμυαλος κι ίσως, βρεθούν ακόμα και φίλοι να του πουν, πως δεν είναι κατάλληλη μουσική για την ηλικία του. Κι έτσι γεννιέται ένα εύλογο ερώτημα γιατί πρέπει ντε και καλά, το γυμναστήριο, το ποδόσφαιρο ή τα μαθήματα κιθάρας, να μας δείχνουν τάχα προχωρημένους και μέσα στο κλίμα της εποχής, ενώ άλλες πιο πατροπαράδοτες δραστηριότητες να μας κάνουν να φαινόμαστε ξενέρωτοι;

Είναι σαν να λέμε πως η γυμναστική είναι προνόμιο μόνο της νεότερης γενιάς η οποία θέλει να χτίσει σώμα, ενώ για τους υπόλοιπους των άλλων ηλικιών είναι απαγορευτικό να φροντίζουν για τη σωματική τους διάπλαση. Έπειτα, ποιος ορίζει την προσκόλληση στα ηλεκτρονικά παιχνίδια ως φυσιολογική για τις μέρες μας κι όχι σαν μια κακή συνήθεια; Ποιος θα καθορίζει τι «πρέπει» να μας αρέσει αναγκάζοντας τον εαυτό μας να υποτάσσεται σε συγκεκριμένα πρότυπα ενασχόλησης;

Αν κάποιος φίλος σου σε παροτρύνει ν’ αλλάξεις χόμπι επειδή δεν ταιριάζει με την ηλικία σου, μη δώσεις σημασία. Ας καταλάβουμε πως κάποια άτομα παίρνουν ευχαρίστηση απλώς με το να ηρεμούν, κάνοντας κάτι ήπιο κι εναρμονισμένο στα δικά τους μέτρα. Για παράδειγμα, στη βυζαντινή μουσική με το άκουσμα κάποιων ψαλμωδιών συχνά μπαίνουμε στο μονοπάτι του εσωτερικού διαλόγου και της ψυχικής ισορροπίας βρίσκοντας ενδόμυχη γαλήνη.

Έπειτα, το πλέξιμο ή το ράψιμο είναι τόσο δημιουργικά όσο είναι η ζωγραφική, οι γραφικές τέχνες κι η μαγειρική. Με τη διαφορά ότι εκτός απ’ το να δημιουργείς, αυξάνεις και την αντοχή σου στον ήχο της σιωπής. Όταν συγκεντρώνεσαι στις σκέψεις σου, σιγά-σιγά συμφιλιώνεσαι με τον εαυτό σου κι αναπτύσσεις την αρετή της υπομονής. Κι αν στα παλαιότερα χρόνια δεν είχαν ηλεκτρονικά μέσα ενασχόλησης, έβρισκαν πρωτότυπους και χειρονακτικούς τρόπους δραστηριότητας.

Αν χόμπι ονομάζουμε αυτό που μας εκφράζει τότε καλό είναι να κάνουμε ό,τι μας γεμίζει.  Κι αν οι άλλοι θέλουν να κρίνουν τη δική μας ευχαρίστηση, δε χρειάζεται να μας αφορά η γνώμη τους. Εμείς κρατάμε το πινέλο της ζωής μας και θα υπερασπιστούμε τις επιθυμίες και τις επιλογές μας με κάθε τρόπο.

Τίποτα δεν είναι παλιομοδίτικο αν σου μιλάει γι’ αυτό η ψυχή σου -μιας που η ψυχή δεν παλιώνει ποτέ. Με ό,τι κι αν καταπιάνεσαι για χόμπι, να το κάνεις καλά περνώντας όμορφες στιγμές μαθαίνοντας.