Κι αν με τους νυν δεν πάει καλά υπάρχουν κι οι πρώην

Χωρίζεις, περνάει ο καιρός, αλλάζεις σιγά-σιγά παραστάσεις, κάνεις νέες γνωριμίες κι ορίζεις καινούρια πρόσωπα ως πρωταγωνιστές στα σκηνικά της ζωής σου. Αρχίζεις νέα φλερτ, κάνεις νέα σχέση.

Στην αρχή βρίσκεσαι στο ροζ συννεφάκι που τα κάνει όλα παραμυθένια, μην μπορώντας να διακρίνεις τις αδύναμες επιρροές που έχεις από μια σχέση που δεν είναι ιδανική. Ξαφνικά, όμως, εκεί που δεν το περιμένεις όλα αλλάζουν. Μπορεί να φταίει η συμπεριφορά του συντρόφου σου, η άρνησή του να γνωρίσει τους δικούς σου ανθρώπους ή γενικότερα που εμφανίστηκαν οι πρώτες δυσκολίες μεταξύ σας. Συνειδητοποιείς πως ο άνθρωπος που έχεις πλάι σου δεν είναι ο ιδανικός που πάντα ήθελες.

Κι εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι πως σε ανάλογη περίσταση ο πρώην σου θα συμπεριφερόταν πολύ διαφορετικά. Μπορεί να χωρίσατε, αλλά στο συγκεκριμένο κομμάτι, σε σχέση με τον νυν, δεν σε είχε ποτέ απογοητεύσει, ούτε σε είχε φέρει σε δύσκολη θέση. Ήταν δεκτικός και θετικός να σταθεί πλάι σου, δείχνοντάς σου πως σ’ εκτιμά και με το παραπάνω. Δεν είχες αμφιβολίες για τη φροντίδα του, γιατί ήταν ξεκάθαρος απέναντί σου εξαρχής. Δεν ήθελε να σε βλέπει μέσα στη στεναχώρια σε καμία περίπτωση.

Όλες αυτές οι σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό σου σαν τυφώνας σε κάθε κρίσιμο σημείο της νέας σου σχέσης. Παρ΄όλα αυτά, μην πέσεις στην παγίδα να πιστέψεις πως είχες βρει και παλιότερα την ιδανική σχέση. Μην ξεχνάς, άλλωστε, τους λόγους που σας χώρισαν, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο απ’ όσα συνέβησαν μεταξύ σας.

Λογικό είναι ν’ αναπολούμε το παρελθόν. Οι μνήμες υπάρχουν για να τις επικαλούμαστε όταν βρεθούμε σε ανάγκη. Αυτή ακριβώς τη συναισθηματική ανάγκη που βρίσκεσαι και τώρα. Κι αυτό συμβαίνει συνήθως όταν το παρόν δε μας αφήνει ικανοποιημένους.

Ήταν πράγματι το παρελθόν τόσο όμορφο που οι αναμνήσεις φαντάζουν μοναδικές; Μήπως είναι το παρόν χειρότερο κι όλα όσα έχεις βιώσει ως τώρα είναι εξιδανικευμένα; Λοιπόν, το δεύτερο θα έλεγα. Όχι γιατί δεν πιστεύουμε στις αγαπησιάρικες σχέσεις, απλώς, πολλές φορές κάτι από το παρελθόν γίνεται κατακτητής των σκέψεών μας αν αυτό που ζούμε σήμερα δεν εκπληρώνει τα κριτήρια της ηδονής μας.

Απόδειξη σ’ αυτό, είναι το απλούστερο παράδειγμα που έχουμε βιώσει όλοι σε κάθε δύσκολη στιγμή, αγχωτική κι απαιτητική. Όταν συναντήσεις παιδάκια σε ένα πάρκο να παίζουν, αναπολείς και σκέφτεσαι: «τι όμορφα τα παιδικά χρόνια, ανέμελα, χωρίς βάσανα». Όχι γιατί εσύ είχες τα ιδανικά παιδικά χρόνια, αλλά γιατί εκείνη η φάση της ζωής σου ήταν σαφώς καλύτερη από αυτήν που περνάς τώρα.

Επομένως, δεν πεθύμησες τον πρώην σου, μπορείς ν’ απενοχοποίησεις τον εαυτό σου γι΄αυτό. Αυτό που σου συμβαίνει είναι κάτι απόλυτα λογικό. Κι είναι, επίσης, φυσικό να ψάχνεις να βρεις τι δε σε κάνει χαρούμενο τη δεδομένη στιγμή. Σε ποια κομμάτια ο σύντροφός σου δε σε ικανοποιεί; Μπορούν αυτά να αλλάξουν; Κι αν όχι, τότε κάνε εσύ την αλλαγή που πρέπει. Δεν αξίζει να μένεις σε κάτι και να σκέφτεσαι κάτι άλλο. Δεν είναι σωστό πρώτα για σένα και μετά για τον άλλο που σε συντροφεύει.

Ναι μεν η σκέψη του πρώην νίκησε τη σκέψη του νυν, όμως, μπορείς να βρεις ένα νυν που να αποσιωπήσει κάθε σκέψη του κάθε πρώην και να κάνει τις στιγμές σας μοναδικές κι ανεπανάληπτες. Κι αν τα ελαττώματά του είναι κάτω από τη δική σου ανοχή, τότε, πίστεψέ με, τίποτα και κανένας δε θα ασχολείται με τις αναμνήσεις του προηγούμενου.

Καμιά σκέψη και καμιά καρδιά δε θα τους έχουν ανάγκη. Κι έτσι θα μείνουν φυλαγμένοι εκεί όπου τους αξίζει, βαθιά στα συρτάρια της μνήμης σου. Έχεις πλέον καλύτερες εμπειρίες να ζήσεις. Οι πρώην στο παρελθόν κι οι κατάλληλοι νυν στο παρόν και γιατί όχι και στο μέλλον.

Προσπάθησέ το. Άλλαξε ό,τι δε σ’ αρέσει, κυρίως για σένα, την ηθική σου και την καρδιά σου. Γιατί αξίζει να ζεις κάτι μοναδικό, χωρίς σκιές και φαντάσματα του παρελθόντος.