Μετά τη βάρδια δε θέλουμε να μιλάμε σε άνθρωπο

Είσαι τυχερός αν ανήκεις στην πληθυσμιακή ομάδα των ανθρώπων που δουλεύουν 5μερο και 8ωρο. Είσαι ακόμη πιο τυχερός αν δε χρειάζεται κιόλας να δουλέψεις καθόλου. Αμέ. Υπάρχουν κι αυτοί οι τύποι, που άνθρωποι σαν εμάς τους ζηλεύουμε θανάσιμα. Γιατί άραγε; Μα φυσικά διότι το επάγγελμα που διαλέξαμε να κάνουμε, ή κάποιες των περιπτώσεων μας αναγκάσανε να κάνουμε δεν έχει σταθερό ωράριο. Έχει την εφιαλτική στ’ αυτιά μας λέξη «βάρδιες».

Βάρδια, εφημερία, νυχτερινή δουλειά, όλα είναι συνώνυμα μιας και μόνο κατάστασης. Το όνειρο για ένα φυσιολογικό κιρκάδιο ρυθμό, ένα 8ωρο ύπνου και μια υποτυπώδης καλή διατροφή εξανεμίζεται όπως οι χιονονιφάδες τις παγωμένες νύχτες του χειμώνα. Τα άτομα που εσκεμμένα μπήκαν σε αυτό το λούκι της δουλειάς ξεχνάνε πώς είναι να κοιμάσαι ό,τι ώρα θέλεις και να ξυπνάς σαν άνθρωπος μια λογική φυσιολογική ώρα. Είναι βάρβαρο πώς να το κάνουμε. Όχι μόνο γιατί όταν οι άλλοι κοιμούνται οι βάρδιες ξαγρυπνάνε αλλά και γιατί όλα τα κουφά και τα περίεργα μιας δουλειάς θα προκύψουν στις 2 η ώρα το χάραμα.

Όταν λοιπόν φτάσει αυτή η ευλογημένη ώρα που το ρολόι πάει 6 ή 8 το πρωί κι εσύ παίρνεις την τσάντα σου να φύγεις, καταλαβαίνεις πολύ καλά πως δε μπορείς να πάρεις τα πόδια σου. Φυσικά αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω της ψυχικής κόπωσης που υποβάλλεται ο οργανισμός, μιας κι η αϋπνία τσακίζει κάθε αντοχή. Είτε κοιμήθηκες λίγο πριν τη βάρδια είτε όχι, το βιολογικό σου ρολόι δε λέει να καταλάβει. Μαζεύεις λοιπόν τα κοκαλάκια σου και ό,τι απέμεινε από σένα και ξεκινάς για το σπίτι. Μόνο ένα πράγμα ανάβει με πυροτεχνήματα στο κουδουνισμένο άυπνό σου κεφάλι. Μια και μόνο λέξη. Ο δικός σου παράδεισος, που στερείσαι τόσες νύχτες της δουλειάς. «Κρεβάτι». Αυτό το τόσο κοινό σε όλους μας αντικείμενο, αποτελεί αντικείμενο πόθου, έρωτα κι έντονης ευφορίας σε αυτούς που δε το ‘χουν δεδομένο και τις 30 νύχτες του μήνα. Όταν λοιπόν καταφέρεις και φτάσεις σπίτι, απλά αφήνεις την τσάντα στην είσοδο, τα κλειδιά στο μπολάκι του προ-χολ και βαδίζεις στο υπνοδωμάτιο. «Επιτέλους»,  σκέφτεσαι.

Κι όμως αυτό είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Γιατί πόσοι από μας που ξημεροβραδιαζόμαστε στη δουλειά μένουμε μόνοι; Το προηγούμενο σενάριο είναι ρεαλιστικό για τους μοναχικούς μας φίλους ή τους άλλους που έχουν αρκετά λεφτά να πληρώνουν τα πανάκριβα ενοίκια των πόλεων. Δυστυχώς η ώρα του ύπνου για σένα μετά από μια βάρδια, είναι η ώρα καθαριότητας για τη μαμά σου. Είναι η ώρα που πρέπει να πάνε τα παιδιά στο σχολείο, για όσους είναι γονείς. Είναι η ώρα που πρέπει να πας σουπερμάρκετ για να μαγειρέψεις στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Η ώρα της δικιάς σου ξεκούρασης δυστυχώς βρίσκει πολλά άτομα ξύπνια κι έτοιμα για δραστηριότητες. Βλέπεις, δε μένει όλος ο κόσμος με τα μάτια ανοιχτά στηριζόμενα σε οδοντογλυφίδες όπως ο «Μr Been».

Πέρα από όλους τους θορύβους που πλανιούνται στο σπίτι, τα τηλέφωνα που βαράνε λυσσασμένα λες και δεν υπάρχει άλλη ώρα της μέρας να χτυπήσουν και τη μάνα σου που θυμήθηκε να βάλει τώρα την ηλεκτρική, έχεις και αυτούς που θέλουν να μιλήσετε. Κάποιοι ενδιαφέρονται για το πώς πήγε η βάρδια. Κάποιοι άλλοι θέλουν την συμβουλή σου για προσωπικά θέματα. Και κάποιοι άλλοι απλά θέλουν να μοιραστούν τη μοναξιά τους μαζί σου την ώρα ακριβώς που εσύ είσαι πεθαμένος από κούραση.

Εκείνη την ώρα  δε σε νοιάζει αν έστειλε ο πρώην στην αδερφή σου, ούτε αν η θεία Κούλα μαγείρεψε αρακά, ούτε αν η σύντροφός σου έκανε νέο μανικιούρ. Εδώ δε σε νοιάζει αν βρέθηκε νερό στον Άρη και ποιος βγήκε πρωθυπουργός. Όλα μπορούν να περιμένουν. Η αγκαλιά του Μορφέα είναι τόσο δελεαστική που όλα τα άλλα θέματα είναι ασήμαντα. Αρκεί ένα διωράκι για να επιστρέψεις και πάλι στην πραγματικότητα. Για να λύσεις ό,τι προέκυψε στο 8ωρο που έλειπες. Αυτό τους ζητάς. Κάθε, μα κάθε φορά. Πολλοί το σέβονται, άλλοι πάλι κάνουν τα παγόνια και σε μισή ώρα επείγονται κάτι τόσο σημαντικό που να πρέπει να διακόψει την ξεκούρασή σου.

Όχι βρε παιδιά. Λυπηθείτε και ‘σεις αυτά τα φουκαριάρικα σώματα που είναι κουρέλια από κούραση. Το μόνο που αποζητά η ψυχούλα τους είναι ένα ζεστό πιάτο φαί και το μαξιλάρι τους. Τόσο δύσκολο είναι, πια, αυτό; Καμιά κουβέντα από κανένα. Όλο το σύμπαν στη μούγκα. Γιατί ένα καθαρό μυαλό μπορεί πάντα να λειτουργήσει καλύτερα. Με λίγο ύπνο, ένα καλό φαγητό, η βάρδια, όσο κακή και να ‘ταν, μπορεί να ξεπεραστεί. Κι άμα γίνει όλο αυτό, δώστε και μια αγκαλιά για να φορτώσετε μπαταρίες. Και η επιστροφή στον πραγματικό κόσμο μόλις ξεκίνησε.