Οι φίλοι και δε, οι κολλητοί μας αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Με αυτούς έχουμε τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μας. Χάρη σ’ αυτούς αντιμετωπίσαμε προβλήματα που δεν ήταν δυνατό να λύσουμε με το δικό μας ταλαιπωρημένο εαυτό. Ήταν αυτοί δυνατοί, όταν τα δικά μας φτερά είχαν σπάσει. Εννοείται πως ισχύει και το αντίθετο. Αναλογιστήκατε όμως ποτέ πόσες φορές πέσαμε στην παγίδα επανάληψης έντονων συζητήσεων που έχουν πάντα την ίδια απόρροια;
Παρόλο που οι καυγάδες μεταξύ αληθινών φίλων είναι σπάνιοι, λόγω της αγνής αγάπης που αναμφισβήτητα υπάρχει, δεν είναι λίγες οι φορές που οι λογομαχίες πρωταγωνιστούν των συζητήσεών τους. Με τον κολλητό μιλάς για θέματα που σε απασχολούν. Θέματα που έχουν τον 1ο ρόλο σ’ εκείνη τη φάση της ζωής σου. Πολλά από αυτά όμως, φέρνουν την άποψή του ενάντια στη δική σου. Άλλα σημαντικά κι άλλα εντελώς ασήμαντα. Το θέμα είναι πως σε μια σχέση κολλητών θα συζητήσετε το ίδιο θέμα όχι 10 αλλά 1000 φορές. Θα πείτε τις ιστορίες της ζωής σας κι αυτά που πιστεύετε πως σας αδικούν, τόσες φορές που θα τα μάθετε απ’έξω. Λογικό δεν είναι να διαφωνεί με κάποια από αυτά; Και σαν αληθινός κολλητός δε θα το κρύψει. Θα το πει. Ανάλογα και με τον χαρακτήρα του ίσως γίνει επικριτικός ή και καυστικός. Ίσως ακόμα και να μην μπορεί να δεχτεί την άποψή σου. Και ίσως αυτό το σκηνικό να επαναλαμβάνεται κάθε φορά που θίγετε θέματα που σας βρίσκουν αντίθετους.
Δεν είναι λίγες οι φορές που θα σας θυμώσει για θέματα φλέγοντα. Κι ως γνωστό, πρωταγωνιστικό ρόλο στα φλέγοντα θέματα στη σχέση δύο κολλητών είναι τα γκομενικά. Πόσες φορές σου είπε πως διαφωνεί με τον τρόπο που χειρίζεσαι τα πρόσωπα που ενδιαφέρεσαι γι’ αυτά; Πόσες φορές φώναζε να μη βιάζεσαι να εμπιστεύεσαι; Πόσες φορές πρέπει να σου τονίσει πως πρέπει να δίνεις το στίγμα σου σε κάθε άνθρωπο που συναντάς; Κι εσύ να τον κοιτάς με αυτό το πληγωμένο-θιγμένο βλέμμα και να απαντάς πως κάνεις αυτό που νιώθεις. Πως η ζωή είναι μικρή για να σκεφτόμαστε τόσο πολύ. Πως δεν μπορείς καν να ψυχολογήσεις αυτόν που έχεις απέναντι σου. Αλήθεια πώς αυτός τα καταφέρνει; Πόσες φορές σου είπε πως αυτός που γνώρισες δεν άξιζε. Και πόσο δίκιο είχε, αλήθεια. Και τώρα σκέψου, πόσες φορές επαναλήφθηκε αυτό το σκηνικό στα χρονικά της φιλίας σας. Ο ίδιος διάλογος. Λες και τον βάζετε στο κασετόφωνο από μια ηχογραφημένη κασέτα.
Ακόμα και για θέματα που είναι στην ουσία ανάξια σχολιασμού. Πόσες φορές διαφωνήσατε, για το ποια είναι η πιο ωραία εποχή; Πόσες φορές προσπάθησε να σε πείσει με τα ίδια επιχειρήματα πως το καλοκαίρι είναι παράδεισος, πως κάνεις μπάνιο στη θάλασσα και είσαι αμέριμνος, και δεν κουκουλώνεσαι με ό, τι βρεις στην ντουλάπα σου για να ζεσταθείς. Κι εσύ να στέκεσαι απέναντί του και να του δείχνεις φωτογραφίες σας από τον προηγούμενο χειμώνα και τις διακοπές σας. Απόδειξη του λες, πως μπροστά στο τζάκι, με κρασάκι και καλό φαγητό περνάς πιο ωραία από ότι στον καυτό Αύγουστο του νησιού και της Αθήνας. Αδυνατεί να συμμεριστεί την άποψή σου κι εσύ απλά τα παρατάς. Μέχρι την επόμενη φορά, μπορεί και την επόμενη μέρα.
Αγαπητοί κολλητοί, ξέρουμε πως διαφωνείτε με το αν οι μελαχρινοί είναι πιο ωραίοι από τους ξανθούς. Αν τα μαλλιά του ενός είναι πιο ωραία ίσια από ότι κατσαρά. Αν τα βράδια στην τηλεόραση είναι πιο απολαυστικά από μια νύχτα σε μπαράκι. Αν ένα κακό συμβάν είναι άξιο απελπισίας ή λόγος για να γίνεις καλύτερος. Το ξέρουμε πως προσπαθείτε να πείσετε ο ένας τον άλλο για τις δεύτερες ευκαιρίες και το κατά πόσο αξίζουν. Τόσες χιλιοειπωμένες συζητήσεις, που τις έμαθαν ακόμα και οι τοίχοι του σπιτιού σας και οι οθόνες των κινητών σας.
Οι κολλητοί μας, όπου και να ‘ναι όσο και να διαφωνούν με την άποψή μας σε πολλά, το ξέρουμε πως μας αγαπάνε. Μας αγαπάνε πραγματικά. Κι εμείς τους λατρεύουμε. Κι ακόμα κι αν είμαστε φίλοι μια δεκαετία θα εξακολουθούν κάθε μέρα να μας υποδεικνύουν το σωστό. Το σωστό κατά την κρίση τους. Ακόμα κι αν αυτό είναι ο τρόπος που τρως τα πατατάκια. Πόσες τέτοιες γελοίες χιλιοειπωμένες συζητήσεις κάνατε εσείς με το δικό σας κολλητό; Πόσες φορές δεν καταφέρατε να του μεταδώσετε τη δική σας άποψη; Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα κάθε φορά. Είναι τόσο ενοχλητικό να λέτε τα ίδια και τα ίδια βέβαια, αλλά τόσο ωραίο που ξέρετε από την αρχή πως αυτή η συζήτηση θα καταλήξει με σένα ή εκείνον να λέτε πως συμφωνείτε να διαφωνείτε. Δεν είμαστε ίδιοι κι ευτυχώς γιατί ακριβώς αυτή η διαφορετικότητα που μας διέπει είναι και ο λόγος που μας έσμιξε.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου