Όπως σε κάθε σχέση έτσι και σε μια ερωτική, ένας εκ των δυο φαίνεται να «υπερέχει». Και δε μιλάμε για εμφάνιση, στιλ και επαγγελματικό στάτους. Καμία σχέση. Αναφερόμαστε σε επιχειρήματα και απόψεις. Όσο κι αν παλεύει το ζευγάρι να λέει τόσο σε άλλους όσο και μεταξύ του πως αποφασίζει εξίσου για τη σχέση του πάντα υπάρχει ένα τσικ μεγαλύτερης επιρροής για τον έναν από τους 2. Συνήθως είναι και αυτός ο ένας που σε κάθε καβγά θα βγει λάδι, λες και δεν υπήρξε καν μέρος του.
Είναι, φαίνεται, ένα είδος ευφυΐας να χρησιμοποιείς τα σωστά επιχειρήματα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Εκτός από την ικανότητα που έχουν να πλασάρουν τις ιδέες, τις αντιλήψεις τους και ό,τι άλλη ιδέα τους έρθει στο κεφάλι, με τέτοιο τρόπο ώστε να πουλήσει, μπορούν να συνθέσουν ό, τι για να το κάνουν. Να λύσει τα γιατί και να βγει κι από πάνω. Θα ποντάρει φυσικά στην απροσεξία και την έλλειψη παρατηρητικότητας του συνομιλητή- συντρόφου του.
Φυσικά τέτοιοι τύποι χρησιμοποιούν φράσεις όπως «εγώ στη θέση σου δε θα το λεγα αυτό» και «ξέρεις πως εγώ δε σου φωνάζω έτσι όταν τσακωνόμαστε, μιλάω ήρεμα και ωραία». Έχουν άσσο στο μανίκι με μια δικαιολογία που θα σε κάνει να νιώσεις τύψεις που άρχισες να φωνάζεις. Και κάπως έτσι θα ξεκινήσει το παιχνίδι των επιχειρημάτων, όταν εσύ μέσα σου θα αναλογίζεσαι γιατί παραφέρθηκες.
Πάνω λοιπόν σε αυτό το ευαίσθητο για την ψυχολογία σου σημείο, θα στηριχτεί το συγκεκριμένο άτομο για να σου αποδείξει πως ο λόγος του καβγά ήταν δικό σου φταίξιμο και η συμπεριφορά σου ήταν ανάρμοστη. Θες αυτό να είναι γιατί του έκανες παρατήρηση γιατί τα πιάτα είναι άπλυτα; Άμα ο άλλος παιδάκι μου είναι μανούλα στις δικαιολογίες μπορεί να σε αποστομώσει στο άψε-σβήσε. Αν η αιτία του καβγά ήταν τα πιάτα που έμειναν άπλυτα, όπως είπαμε πριν, είναι γιατί όταν έπρεπε να γίνουν είχε πονέσει η κοιλιά, η μέση, η πλάτη, ο λαιμός και τα αυτιά ταυτόχρονα.
Και τώρα πείτε μου. Ποια από αυτές τις δικαιολογίες σας φαίνεται παράλογη; Μα φυσικά καμία. Κι όταν ολοκληρωθεί όλο αυτό, διερωτάσαι. Γιατί εσύ πριν τον καβγά δεν ήσουν λογικός; Γιατί αφήνεις τα νεύρα να σε καταβάλλουν και γιατί σε κάθε μα κάθε τσακωμό να έχει πάντα δίκιο; Η απάντηση ίσως είναι μία, με πολλά βέβαια παρακλάδια. Η επίκληση στο συναίσθημα και η ετοιμολογία είναι δύο χαρακτηριστικά που ορίζουν το άτομο με το οποίο διάλεξες να είσαι. Ξέρει την αδυναμία που του έχεις. Και αν κάνει λάθος ξέρει πως με μαλαγανιές και επίκληση στη φουκαριάρα την καρδιά σου θα σου μαλακώσει το θυμό. Στο τέλος θα νιώσεις και τύψεις που άρχισες τον καβγά. Καλά, αν δε, έχει και δίκιο, αγαπητέ μου φίλε την έβαψες. Όχι μόνο θα στεναχωρηθείς που ξεκίνησες τον καβγά, θα κάνεις αυτοκριτική στο κεφάλι σου μέχρι το άλλο ξημέρωμα. Γιατί το πλεονέκτημα άριστης χρήσης της γλώσσας το έχει το έτερόν σου ήμισυ. Όχι εσύ.
Αναντίρρητα η ικανότητα ενός ατόμου να έχει πάντα δίκιο δε σημαίνει πάντα πως όντως έχει. Μπορεί να είναι το καλύτερο πλάσμα, ο πιο χρυσός άνθρωπος που σε προσέχει και σε αγαπάει αλλά αυτό το ιδίωμα οφείλεις να του το παραδεχτείς. Είναι ικανότητα να βγαίνεις πάντα λάδι, είτε φταις είτε όχι. Είναι μεγάλο ατού να ξέρεις τι θα πεις για να δώσεις στον άλλο να καταλάβει ότι έχει άδικο! Είναι άσσος στο μανίκι που λέμε, να μιλάτε και να βγαίνει πάντα ο ήρεμος της συζήτησης, ο λογικός της υπόθεσης και ο συναισθηματικός της σχέσης. Από την άλλη όμως είναι τόσο μα τόσο σπαστικό αν έχεις μπλέξει με ένα τέτοιο άτομο, που όσο και να το λατρεύεις όταν και πάλι καταλήγετε πως έχει πάλι δίκιο, διχάζεσαι.
Είναι χάρισμα αγαπητέ μου, τι να κάνουμε. Είτε το δεχόμαστε και ξέρουμε πως δεν μπλέκουμε σε καβγά με το ταίρι μας γιατί θα βγούμε φταίχτες είτε απλά ετοιμαζόμαστε γιατί οι “mr or miss always right” θα ξανακτυπήσουν γι’ άλλη μια φορά!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου