-Χρηστάκη! Τι σου είπα! Μακριά από αυτά τα παιδάκια! Είπαμε, κυκλοφορούν μόνο τη μέρα και είναι ταραχοποιά στοιχεία!
Κλασσική φωνή ελληνίδας μάνας που φωνάζει στον κανακάρη της να μην κάνει παρέα με αλητάκια. Μόνο που σ’ αυτόν τον κόσμο τα αλητάκια κυκλοφορούν μόνο την ημέρα. Και ακόμα και ο όρος αλητάκια είναι λίγο περίεργος .
Είναι ένας κόσμος αντίστροφος. Όπου όλος ο κόσμος ξυπνάει τη νύχτα και κοιμάται τη μέρα – ο καλός ο κόσμος. Τράπεζες, υπηρεσίες, αγορά όλα λειτουργούν νύχτα. Η μέρα δεν έχει καλή φήμη και οι παλιές αγάπες δεν πάνε στον παράδεισο. Πάνε στην κόλαση, γίνονται παρανάλωμα του πυρός ουρλιάζοντας και οι δύο πρώην ερωτευμένοι απολαμβάνουν το σόου χαρούμενοι. Εδώ οι φιλίες δεν υφίστανται ειλικρινώς, αλλά κατ’ εξαίρεση και απλά ο ένας θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου – wait, κάτι μου θυμίζει αυτό.
Σας τα μπέρδεψα ε; Ας προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε. Εδώ είπαμε, κατά βάση όλα λειτουργούν νύχτα. Κάτι σαν τη δικιά μας τη μέρα, χωρίς τον ήλιο τον ηλιάτορα να σου καίει την κασσίδα ενώ εσύ τρέχεις να πληρώσεις τον ΟΤΕ.
Ναι, και ο ΟΤΕ είναι ανοιχτός μόνο το βράδυ εκεί. Ωράριο: από δύση μέχρι και τις 3 π.μ. Παρόμοιο τα κατάστημα και οι τράπεζες – η μάνα μου θα είχε ενθουσιαστεί σ’ αυτόν τον κόσμο, τραπεζικός γαρ που απεχθάνεται το πρωινό ξύπνημα.
Δε λειτουργούν μόνο οι διάφοροι φορείς και οργανώσεις το βράδυ. Προφανώς λειτουργούν και οι άνθρωποι το βράδυ. Αυτό φυσικά, δε τους έχει αφήσει ανεπηρέαστους. Η έλλειψη του ηλιακού φωτός έχει κάποιες επιπτώσεις. Πώς είναι οι καμένες κυρίες από το σολάριουμ; Ε, καμία σχέση. Για αρχή έχουμε το πολύ λευκό και χλωμό δέρμα. Κάτι σαν τα βαμπίρια στο Λυκόφως. Χωρίς το γκλίτερ. Αυτό θεωρείται εδώ το hot and sexy.
Τα μάτια τους είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από τα δικά μας. Ο ήλιος βλέπετε, βοηθάει στην παραγωγή ντοπαμίνης που σταματάει την επιμήκυνση του οφθαλμού, ώστε να μη γίνει μυωπικό. Για να μη φοράνε όμως όλοι γυαλούμπες στον κόσμο αυτό, η εξέλιξη φρόντισε να μεγαλώσει τους φακούς αναλόγως, για να τους προστατέψει. Έτσι, και οι κόρες των ματιών τους είναι μεγαλύτερες, για να προσλαμβάνουν καλύτερα το μειωμένο φώς.
Οι διαφορές μας όμως δεν τελειώνουν εκεί. Ο ήλιος εκτός από τροπικό μαύρισμα, προσφέρει και ψυχολογική άμυνα. Εκεί λοιπόν, για να το θέσω απλά τα νευράκια τσαταλάκια. Όλα ξεκίνησαν με κατάθλιψη, που στον δικό μας κόσμο ονομάζουμε Εποχιακή, όταν οφείλεται σε έλλειψη φωτός, που εξελίχθηκε σε νεύρα, που εξελίχθηκαν σε θυμό, που εξελίχθηκαν στο Αποκάλυψη Τώρα.
Για να προστατευτούν από τον κανιβαλισμό και την γενοκτονία, άρχισαν να ακούν λίγο παραπάνω το ένστικτο τους, που ήταν κάπως πρωτόγονο. Θύμιζε λίγο κάτι από ζώο. Πώς λέμε ξυπνάς το ζώο, μέσα μου; Και αυτό χωρίς τη βοήθεια αποσμητικού ή αρώματος.
Έλα μου, όμως, που ακόμα και με το άγριο, απείθαρχο αυτό ζώο, μπόρεσαν και έβαλαν τα πράγματα σε μια τάξη. Υπάρχει μια λειτουργικότητα σ’ αυτόν τον κόσμο. Δεν υπάρχουν πισώπλατα μαχαιρώματα. Μόνο επιστήθια. Έτσι λύνονται οι διαφορές. Σπάνια σκοτώνονται, απλά συνήθως τρομάζει και υποχωρεί ο πιο αδύναμος.
Ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του. Και τον κώλο του φυσικά. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν πραγματικές φιλίες. Ίσως το πρόσκαιρες συμμαχίες να ταίριαζε καλύτερα. Ξεκάθαρα πράγματα. Με βοηθάς, σε βοηθάω και άμε στο καλό. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με τους πρωινούς τύπους σαν και εμάς, σπάνιο μιας και τους σνομπάρουν, τους προκαλεί έκπληξη το πόσο μπερδεμένα είναι τα πράγματα μεταξύ μας.
Δεν μπορεί τα πράγματα να είναι τόσο μπλεγμένα, σου λέει. Κάθονται και αναλύουν με τις ώρες, είπε αυτό, άλλο εννοούσε, έκανε εκείνο, άλλο ήθελε να κάνει. Ήθελε τη ροζ μπλούζα, αλλά δεν την πήρε γιατί θα τον λέγανε αδερφή. Δεν έβρισε τον μπάρμαν που της έβαλε χέρι, γιατί είναι κορίτσι από σπίτι με ανατροφή.
Αλλιώς λειτουργούν αυτοί της νύχτας. Την έκανες τη μαλακία; Θα την πληρώσεις. Το γουστάρεις το μωρό; Πας διεκδικείς και έχεις μια απάντηση. Μπαμ- μπαμ.
Το η ζωή μου κύκλους κάνει, είναι πασέ. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του. Διαχειρίζονται τη ζωή τους και το χρόνο τους προς όφελός τους. Κάνουν τα απαραίτητα και δεν ασχολούνται με τυπικούρες που σπαταλούν το χρόνο τους. Έχουν και μια νυχτερινή ζωή να ζήσουν. Και δεν έχουν ανάγκη να ξενυχτίσουν- λάθος, να… ξεπρωίσουν, για να ζήσουν τη ζωή τους στο έπακρο και να διασκεδάσουν. Το κάνουν άνετα και στο δικό τους χρόνο, που έχει τους δικούς του κανόνες.
Δε χρειάζεται να καλύψουν τη δική τους γκλαμουριά, με την ψεύτο-γκλαμουριά του πρωινού, για να πουν ότι είναι κάποιοι. Έχουν το ένστικτο τους, που είναι αληθινό ως εκεί που δεν πάει. Γι’ αυτό, αν και μπορεί με την πρώτη ματιά η ζωή τους να είναι άτακτη και άγρια, υπάρχει μια τάξη και δομή.
Ίσως έχουμε να πάρουμε κάτι και εμείς από αυτόν τον τρόπο ζωής και να σκεφτούμε λίγο καλύτερα αυτόν τον νυχτερινό κόσμο. Και ενώ περπατάμε στον κεντρικό δρόμο, προχωρώντας προς τα λεωφορεία που θα μας πάν στον πρωινό μας κόσμο ακούμε από μακριά μια φωνή:
-Χρηστάκη! Σου είπα μακριά απ’ τους πρωινούς! Γιατί η ελληνίδα μάνα, δεν αλλάζει σε κανέναν κόσμο.
Συντάκτης: Κλέαρχος Σταματουλάκης
