Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουμε την τάση να βάζουμε ταμπέλες είτε στους εαυτούς μας, είτε ευκολότερα, στους γύρω μας. Είναι πολύ εύκολο να χαρακτηρίσουμε έναν άνθρωπο μοναχικό κι έναν άλλον εξωστρεφή, παρατηρώντας κάποια συγκεκριμένα μοτίβα τους. Εκείνο που αγνοούμε είναι πως ο συνδυασμός των δυο, συνιστά ένα περισσότερο συνηθισμένο προφίλ ανθρώπου απ’ ό,τι πιστεύουμε.
Είναι πραγματικά πολύ εύκολο να χαρακτηρίζουμε τους ανθρώπους με βάση αυτό που επιθυμούν να μας δείξουν όταν βρισκόμαστε κοντά τους. Όταν όμως κλείνουν οι πόρτες του κάθε σπιτιού, κανείς μας δε γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στον καθένα. Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε το εξής: οι μοναχικοί άνθρωποι δεν ταυτίζονται με την κοινωνική απομόνωση. Αντιθέτως, είναι άτομα που τις περισσότερες φορές θέτουν πολύ υψηλά τον δεσμό της φίλιας και προτιμούν να διαμορφώνουν σταθερούς κι ισχυρούς δεσμούς με λίγους και κάλους. Δεν τους γεμίζει συναισθηματικά να περιστοιχίζονται από άτομα απλώς για να έχουν ανθρώπους γύρω τους.
Με άλλα λόγια, οι μοναχικοί άνθρωποι δε ζουν μόνοι τους. Απολαμβάνουν τις κοινωνικές συναναστροφές μ’ εκείνους που έχουν επιλέξει, που τους εμπιστεύονται και τους θεωρούν οικείους τους, φίλους τους κι όχι απλώς γνωστούς τους. Και πράγματι, υπάρχουν χιλιάδες άτομα μεταξύ μας που αποζητούν κάτι αντίστοιχο απ’ τις επαφές τους, κι αυτό σίγουρα δεν είναι κάτι το οποίο χρειάζεται να συζητήσουμε παραπάνω.
Έτσι λοιπόν, οι μοναχικοί άνθρωποι μπορούν κάλλιστα να είναι εξωστρεφείς. Οι εξωστρεφείς χαρακτηρίζονται απ’ την έντονη κοινωνικότητά τους, απ’ την επιθυμία κι ευκολία τους να μιλούν με τρίτους, ακόμη κι αγνώστους, χωρίς να τους κατακλύζει το άγχος. Συχνά μάλιστα, βρίσκονται σε υπερδιέγερση κι ετοιμότητα ν’ ανακαλύψουν νέα άτομα και καταστάσεις, κι απ’ όλα αυτά λαμβάνουν ευχαρίστηση και κοινωνική ικανοποίηση. Είναι άτομα γεμάτα ζωντάνια, ευθυμία τις περισσότερες ώρες της ημέρας κι έντονη ενέργεια.
Κι οι εξωστρεφείς όμως δε σημαίνει πως είναι τρία πουλάκια κάθονταν. Έχουν κι εκείνοι ανάγκες κι επιθυμίες. Το γεγονός πως δε φοβούνται, δεν ντρέπονται να επικοινωνούν με πολλά άτομα, δε σημαίνει πως έχουν την ίδια οικειότητα, τις ίδιες σχέσεις με όλα. Αντιθέτως, έχουν κι εκείνοι τον κύκλο τους, που απλώς τις περισσότερες φορές συμβαίνει να είναι λιγάκι μεγαλύτερος από εκείνον των μοναχικών ατόμων.
Όμως, πώς γίνεται ένας άνθρωπος να είναι και τα δυο ταυτόχρονα, εφόσον μέχρι τώρα είδαμε πως ουσιαστικά επρόκειτο για αντίθετες ενέργειες. Κι όμως γίνεται. Και μάλιστα παρατηρείται πολύ πιο συχνά απ’ όσο πιστεύουμε, ιδίως στους καιρούς μας. Λανθασμένα σ’ έναν άνθρωπο που είναι λίγο πιο μοναχικός ίσως του δημιουργεί δυσάρεστα συναισθήματα. Συμβαίνει πολύ συχνά να μην αντιλαμβανόμαστε ως φυσιολογική μια συμπεριφορά μας, απλώς και μόνο επειδή δεν την αποδέχεται ή την κατακρίνει το σύνολο. Αυτό συμβαίνει και με τους μοναχικούς δυστυχώς.
Έτσι, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι εμφανίζουν την εξωστρέφεια σαν μηχανισμό άμυνας, με την προοπτική να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Εφόσον η κοινωνικότητα είναι αυτή που γίνεται αποδεχτή κι αρεστή απ’ τους άλλους, αυτό προσπαθούν να πετύχουν. Εδώ λοιπόν, η εξωστρέφεια απαντά ως αμυντικό χαρακτηριστικό, με τη σκέψη να φέρει σε ισορροπία την προσωπικότητα του ατόμου για να είναι αρεστό και κοινωνικά αποδεκτό. Τώρα το ποιος ορίζει τις κοινωνικές αποδοχές είναι άλλο ζήτημα…
Απ’ την άλλη πλευρά βέβαια, δεν είναι απαραίτητο η εξωστρέφεια να είναι αμυντικός μηχανισμός, αλλά μπορεί να είναι κι ένα σταθερό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας ενός μοναχικού ατόμου. Άλλωστε, δεν είναι και τόσο τραγικό ένα άτομο να μην κατακλύζεται από κοινωνικές αναστολές, να επιθυμεί να μιλά με πολλούς και για διάφορα ζητήματα και ταυτόχρονα να απολαμβάνει συγκεκριμένους φιλικούς και συναισθηματικούς δεσμούς ή ν’ αγαπά να περνά χρόνο μόνος με τον εαυτό και τις σκέψεις του.
Σκιαγραφώντας αυτή την οξύμωρη, για τους πολλούς, προσωπικότητα βλέπουμε πως οι άνθρωποι που συνδυάζουν εξωστρέφεια και μοναχικότητα, τείνουν μεν να είναι κοινωνικά υπερδραστήριοι, ωστόσο έχουν λίγους και στενούς δεσμούς. Τους αρέσει να περνούν αρκετό χρόνο και μόνοι τους, και προκειμένου ν’ ανοιχθούν άνευ όρων στους γύρω τους χρειάζεται να τους εμπιστευτούν πλήρως, να νιώσουν οικειότητα και ζεστασιά. Καθόλου παράλογο. Θα λέγαμε μάλιστα πως αποτελεί κι απ’ τις πιο ισορροπημένες προσωπικότητες ο συγκεκριμένος συνδυασμός, διότι αποφεύγονται τα άκρα και διατηρείται μια ισορροπία σε δυο βασικότατες ανάγκες του ανθρώπου. Αφενός στην κοινωνικοποίηση κι αφετέρου στη σύναψη σταθερών δεσμών με τους γύρω μας, βασισμένη στην εμπιστοσύνη και την ειλικρίνεια.
Οι εξωστρεφείς συχνά βιώνουν την μοναχικότητα ως ένα διάλειμμα απ’ την έντονη καθημερινότητά τους, που τους ρουφά ενέργεια, ως μια ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους, να ξεκουραστούν και να κάνουν οτιδήποτε επιθυμούν χωρίς περιορισμούς και χωρίς ανθρώπους γύρω τους. Άλλωστε, όταν βιώνεις και τα δυο, δε σου λείπει τίποτα.
Ο μοναχικός κι εξωστρεφής ξέρει να κρατά τις ισορροπίες κι απολαμβάνει όλα τα οφέλη της ζωής. Χαμαιλέοντας ο τύπος! Προσαρμόζεται πάντα και παντού, γιατί άλλωστε αυτή είναι η ανάγκη μας, η προσαρμογή. Άλλοτε θέλουμε να είμαστε με 10-20-100 άτομα, κι άλλοτε μόνοι μας με ένα καλό φιλαράκι που εμπιστευόμαστε κι αγαπάμε. Επομένως, την επόμενη φορά που θα κρίνουμε κάποιον για την εξωστρέφεια ή τη μοναχικότητά του, ας σκεφτούμε μήπως λείπει κάτι μέσα μας!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
