Ο εργασιακός χώρος είναι τόσο σημαντικός κι απαιτητικός ταυτοχρόνως. Μας αντλεί καθημερινά πολλή ενέργεια, δεδομένου πως τις περισσότερες φορές αφιερώνουμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σ’ αυτόν. Επομένως, για μια γαλήνια και ψυχικά υγιή καθημερινότητα, ο χώρος που εργαζόμαστε θέλουμε και πρέπει να είναι ικανοποιητικός για εμάς. Κατανοούμε βεβαίως, πως η διαβίωση στους δύσκολους καιρούς μας, δε μας παρέχει και τόσο απλόχερα το προνόμιο να κάνουμε πράγματι αυτό που μας ευχαριστεί, παρ’ όλα αυτά θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες.
Ακόμη λοιπόν κι αν συμβαίνει να εργαζόμαστε απ’ ανάγκη σε έναν συγκεκριμένο χώρο, ας δούμε τη θετική πλευρά της κατάστασης. Όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, χρωστάμε στον εαυτό μας, εάν μια κατάσταση δεν μπούμε να την αλλάξουμε, έστω να την ευχαριστηθούμε και να τη φέρουμε όσο πιο κοντά στα μέτρα μας.
Στον δύσκολο εργασιακό χώρο δραστηριοποιούνται δυο τουλάχιστον συγκεκριμένες μερίδες υπάλληλων: οι problem creators κι οι problem solvers. Η θετική μερίδα φαντάζει αυτονόητη∙ μεταξύ μας, ποιος αντέχει αυτόν τον κουραστικό και δραματικό συνάδελφο, που μεταφέρει στη δουλειά κάθε πρόβλημά του, προβαλλόμενο πάνω μας, δημιουργώντας επιπλέον προβλήματα στο σύνολο;
Κι είναι απόλυτα φυσιολογικό, διότι όσοι ανήκουν στην κατηγορία των problem creators είναι απλώς μη παραγωγικοί μεταφέροντάς το και στους συναδέλφους τους. Δεν επιτρέπεται από κανέναν να επηρεάζει τους άλλους, που έχουν μεράκι να εργαστούν, δημιουργώντας το ‘να πρόβλημα μετά τ’ άλλο, επειδή δεν τα έχουν βρει με το μέσα τους, δεν τους αρέσει ενδεχομένως η δουλειά τους, ή απλώς ζουν για λίγη προσοχή.
Εντάξει, και για να μη βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους τους εργαζομένους, ας βοηθήσουμε εκείνους που έχουν θέληση να απαλλαχθούν απ’ το να είναι εκείνοι που δημιουργούν προβλήματα, θέλοντας να περάσουν σε μια φάση πιο αισιόδοξη αλλά και που θα τους αποφέρει τη σωστή προσοχή. Πάμε λοιπόν να δούμε 10 τρόπους με τους οποίους μπορούμε να γίνουμε εξαιρετικοί και περιζήτητοι problem solvers!
1. Σ’ ένα επικείμενο πρόβλημα εστιάζουμε στην επιτυχέστερη λύση και προσπαθούμε να τη φέρουμε εις πέρας. Δε χρειάζεται να εστιάζουμε στο πόσο καλοί είμαστε και πόσο κατώτεροι είναι οι συνάδελφοί μας, ούτε και να επιμένουμε στην ορθότητα της λύσης μας, αν απορριφθεί η σκέψη μας. Εστιάζουμε στη λύση των προβλημάτων∙ ούτε στις δυνάμεις μας, ούτε στις αδυναμίες των άλλων.
2. Η εργασιακή εξέλιξη απαιτεί συνεχώς νέες σκέψεις, πρωτοπόρες κι επικερδείς ιδέες. Έτσι, κι από εμάς ζητείται να σκεφτόμαστε διαφορετικά απ’ τα συνηθισμένα, να φέρνουμε καινοτόμες ιδέες, κι όχι να μένουμε στάσιμοι και μη αποδοτικοί, κι ούτε φυσικά να καταρρίπτουμε ιδέες άλλων συνάδελφων, οι οποίες μάλιστα πιστεύουμε πως είναι και δυνητικά θετικές για τον χώρο μας, απλώς και μόνο για να φανούν οι δίκες μας.
3. Όπως και σε κάθε άλλη εργασία, έτσι και στη δική μας, θα παρουσιαστούν προβλήματα. Άρα για αρχή ας αποδεχτούμε αυτή την αλήθεια για να μας φύγει το στρες της ενδεχομενικότητας. Έως πότε θα καθίσουμε να το υπεραναλύουμε και να κλαίμε τη μοίρα μας; Μέσα από κάθε δυσκολία οφείλουμε να βλέπουμε την πρόκληση για κάτι καλύτερο, καθώς και τις ευκαιρίες που σίγουρα προκύπτουν μέσα απ’ τα εμπόδια.
4. Τόσο με τους συνάδελφους, όσο και με τον εργοδότη ή τους υπαλλήλους μας, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε την αρετή της επικοινωνίας, ως μέσω εποικοδομητικών συζητήσεων, ανάλυσης απλών σκέψεων-ιδεών, κι όχι ως μέσω εκφοβισμού, άσκησης λεκτικής βίας, ή διαστρέβλωσης των λεγομένων τρίτων.
5. Είμαστε υποχρεωμένοι, αν κάτι δε μας πηγαίνει καλά, απλώς να προσπαθούμε περισσότερο, ώστε να πάει, κι όχι να κατηγορούμε τους άλλους ή ακόμη και τον εαυτό μας γι’ αυτό. Αρά, σκεφτόμαστε εναλλακτικές λύσεις, δεν τα παρατάμε, δεν κατηγορούμε. Είμαστε ομάδα κι έτσι θα πρέπει να λειτουργούμε.
6. Ένας κάλος υπάλληλος, εργοδότης ή συνάδερφος, δεν επιτρέπεται να δημιουργεί το ένα πρόβλημα μετά το άλλο, για να λυθεί το ήδη υπάρχον, ούτε να αλληλεπικαλύπτοναι δυσκολίες με ψέματα. Αντιθέτως, θα πρέπει να έχει την ψυχραιμία να λύνει τόσο δικά του, όσο και τρίτων προβλήματα. Ίσως έτσι να πάρει και την προαγωγή που ονειρεύεται!
7. Όταν συνυπάρχουμε μ’ άλλους, οφείλουμε να εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας να είναι, όσο το δυνατόν, ήρεμος και ψύχραιμος. Σε απρόοπτες καταστάσεις, που συχνά πυκνά εμφανίζονται, δεν έχουμε το δικαίωμα να προκαλούμε σύγχυση, άγχος, τρόμο στους συναδέλφους μας, επειδή οι ίδιοι φοβόμαστε αν θα τα καταφέρουμε.
8. Η εργασιακή μας ζωή δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την προσωπική μας. Έτσι λοιπόν, οφείλουμε να αφήνουμε τυχόν προσωπικά μας ζητήματα εκτός εργασιακού χώρου, ιδίως όταν τα θέματα αυτά έχουν προκύψει μεταξύ εμάς και κάποιου συναδέλφου μας, για τον χ-ψ λόγο.
9. Η εργασία μας δεν είναι reality show∙ δεν είναι χώρος που χωρούν κακίες, ίντριγκες και ψέματα. Επίσης δεν είμαστε παιδιά. Επομένως, οφείλουμε να είμαστε πάντοτε ειλικρινείς κι αν τυχόν υποπέσει στην αντίληψή μας οποιαδήποτε σχετική δυσλειτουργία, οφείλουμε να το αναφέρουμε στους αρμοδίους, με σκοπό το καλό του συνόλου, ανοιχτά όμως κι όχι με διάθεση καρφώματος λες κι είμαστε στο σχολείο.
10. Το να είμαστε κοντά στους συνάδελφους και να τους βοηθούμε με τυχόν δικές του δυσκολίες, δε σημαίνει πως μετατρεπόμαστε σε διαιτητή ενδοεργασιακών συγκρούσεων ή σε κουτσομπόληδες. Παράλληλα, κι αν κάποιος μας εμπιστευτεί το οτιδήποτε, χρειάζεται πραγματική εχεμύθεια, έτσι ώστε να αποφευχθούν κι επιπλέον συγκρούσεις. Διότι οι συγκρούσεις σε καμία περίπτωση δεν προωθούν την κοινή επαγγελματική εξέλιξη.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
