Πόσες φορές έχετε μονολογήσει ή πει σ’ άλλον τη διαχρονική πια φράση «Ναι, αλλά εγώ ποτέ δε θα…». Κι όχι «ποτέ δε θα παντρευτώ», αλλά «ποτέ δε θα το ‘λεγα αυτό στον άλλον». Κι εδώ έρχεται και κουμπώνει η ερώτηση, «εκείνος γιατί μου το κάνει;». Οι άνθρωποι, όλοι μας σχεδόν, έχουμε την τάση να κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια, κι είναι λογικό. Με βάση τη δική μας συμπεριφορά, τα δικά μας πιστεύω, θέλω και πρέπει θα κρίνουμε αυτά του άλλου. Κι αυτό είναι το λάθος μας, που στερεί το οξυγόνο από τις ανθρώπινες σχέσεις και μαραζώνουν. Κάθε είδος σχέσης, αλλά ας επικεντρωθούμε στις ερωτικές, που γίνεται το έλα να δεις.

Δύο σύντροφοι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους ερωτεύονται και ζουν μαζί, χτίζουν τη καθημερινότητά τους και διαμορφώνουν την αλληλεπίδρασή τους. Όσο παρόμοιοι κι αν είναι εξ αρχής, όσες κοινές συνήθειες και νοοτροπίες κι αν υιοθετήσουν μάσα στη σχέση, ακόμη κι αν νιώθουν ένα, ποτέ οι δυο άνθρωποι δε θα γίνουν ένα. Ποτέ θα φέρονται με τον ίδιο τρόπο, θα δίνουν ή θα παίρνουν τα ίδια από τη σχέση, θα λένε ο ένας στον άλλον τα ίδια λόγια. Ούτε θα έχουν την ίδια συμπεριφορά. Κι αυτή είναι η ομορφιά του έρωτα, η διαφορετικότητα κι η αλλαγή. Θα ήταν βαρετό να ήμασταν ίδιοι και να ξέραμε τι θα μας πει και τι θα μας κάνει ο άλλος χωρίς να προλάβει να το κάνει. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη κι αν αγαπάμε τη διαφορετικότητα του συντρόφου μας κι έχουμε ερωτευτεί τις αδυναμίες του, εξακολουθούμε ν’ απογοητευόμαστε. Γιατί «εμείς ποτέ δεν θα…», έτσι δεν είναι;

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε τώρα το τεστ!

Σε κάθε διαφωνία, σε κάθε καβγά αναμένουμε ασυναίσθητα απ’ τον άνθρωπό μας να δώσει τη λύση που θα δίναμε εμείς. Να κάνει ή να πει αυτό που θέλουμε ν’ ακούσουμε κι αυτό είναι αυτό που εμείς θα του λέγαμε σε αντίστοιχη περίπτωση. Και φυσικά δεν το ακούμε. Γιατί έχει ένα διαφορετικό μυαλό απ’ το δικό μας. Κι εμείς απογοητευόμαστε, γιαπί αυτό που περιμέναμε δεν ήταν αυτό που πήραμε εν τέλει. Αυτές οι προσδοκίες, πόσο καταστροφικές! Έρχονται για να μας ξεκάνουν. Κι εμείς πέφτουμε συνεχώς στην παγίδα τους κι η αρχική διαφωνία που είχαμε να λύσουμε με τον άνθρωπό μας γιγαντώνεται κι είναι όλα άλυτα.

Έπειτα, έρχεται η απογοήτευση, ο θυμός κι ου το καθεξής. Πλάθουμε ένα νοητό σενάριο, το οποίο είναι το ασφαλές και το οικείο για εμάς. Αυτό μας δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα κι έχουμε μεγάλες προσδοκίες από τον σύντροφό μας, τις οποίες καταρρίπτει σε δευτερόλεπτα. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να συνεχίζει ένα μοτίβο συμπεριφοράς που τον δυσαρεστεί μόνο και μόνο επειδή το ξέρει.

Το μυστικό για να μειωθούν οι εντάσεις κι οι καβγάδες σε μια σχέση λοιπόν, είναι να μην αφορούν τον έλεγχο και την εξουσία του ενός πάνω στα στερεότυπα και τις προσδοκίες του άλλου. Δε μας κάνει κάτι; Το συζητάμε, βρίσκουμε λύσεις. Αν δε βρεθεί κάποια λύση κι εξακολουθεί να μας ενοχλεί ο τρόπος που φέρεται, τότε χαιρετισμούς στην εξουσία. Προσοχή όμως, δε χαιρετάμε επειδή δε θα μας κάνει αυτό που θέλουμε ή αυτό που περιμέναμε.

Κάποιος κάποτε είχε πει, πως όταν δεν περιμένουμε τίποτα από κανέναν, όλα μας φαίνονται σαν μικρά δώρα. Και τότε θα είμαστε ευτυχισμένοι. Επομένως, την επόμενη φορά που θα μαλώσουμε, ας μην αναλωνόμαστε στη σκέψη, «εγώ αν ήταν άρρωστος θα έπαιρνα άδεια εκείνος γιατί δεν παίρνει;». Δεν παίρνει, όχι γιατί δε σ’ αγαπάει όσο εσύ, αλλά γιατί το δικό του μυαλό δεν το έχει σκεφτεί. Μην απογοητεύεσαι και χαλιέσαι, όλα βαίνουν καλώς απλώς εσύ ζητάς το ανέφικτο. Ο άνθρωπός σου να είναι εσύ.

Θα κλείσω λέγοντας πως οι δυνατοί έρωτες είναι για γερά στομάχια και θέλει καθημερινή προσπάθεια για να είμαστε καλά με τον σύντροφό μας. Κλισέ, αλλά έρως ανήκατε μάχαν, που έλεγαν κι οι παλιοί. Γι’ αυτό ας μην εγκαταλείπουμε. Και την επόμενη φορά που θα μαλώσετε, μη δώσετε σημασία στη σκέψη που θα σας λέει τι θα κάνατε εσείς. Δεν είναι εσείς και δε θέλετε να γίνει. Θα δείτε ξαφνικά πως αυτό που θα σας δώσει, θα σας γεμίσει γιατί δε θα περιμένετε τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!