Κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στην πίεση και το άγχος. Στις πιο στενάχωρες ημέρες καθένας εκδηλώνει διαφορετική συμπεριφορά απ’ τον άλλον και όλοι μας αντλούμε ευχαρίστηση και ηρεμία από -κι υπό- διαφορετικές συνθήκες. Σίγουρα, δεν υπάρχει λάθος και σωστό, μόνο διαφορετικό. Κι όταν κάτι καταπραΰνει τα αρνητικά μας συναισθήματα και μας προσφέρει ασφάλεια και γαλήνη, είναι επιθυμητό, γιατί είναι το δικό μας σωστό.
Τα βρέφη και τα παιδιά μικρής ηλικίας αναζητούν την ασφάλεια που τους προσφέρει η μαμά τους συχνά σε κάποιο αντικείμενο. Σ’ ένα κουβερτάκι που η μυρωδιά τα γαληνεύει, σε κάποιο λούτρινο αρκουδάκι που δεν αποχωρίζονται λεπτό ή σε οτιδήποτε άλλο αντικείμενο μπορεί να τους κάνει το κλικ. Τα μεταβατικό αυτό αντικείμενο, όπως ονομάζεται στον χώρο της ψυχολογίας, είναι το Α και το Ω για τα παιδιά, διότι όταν ενωθούν συναισθηματικά μαζί του, η σύνδεση αυτή είναι πλήρης και αρνούνται να το αποχωριστούν. Σε κάθε δύσκολη στιγμή το αναζητούν, όταν κλαίνε, όταν πεινάνε, όταν θέλουν να κοιμηθούν. Είναι η σανίδα σωτήριας τους, ένα παιχνίδι που τους προσφέρει αντίστοιχη ασφάλεια μ’ αυτή της μαμάς.
Πολλοί γονείς πανικοβάλλονται όταν βλέπουν πως το παιδί τους δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς την κούκλα του ή όταν αρνείται να το πλύνει για να μη χαθεί η χαρακτηριστική μυρωδιά του. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας και η προσκόλληση σε κάποιο μεταβατικό αντικείμενο αποτελεί μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης ενός παιδιού και το βοηθά να περνά ομαλά απ’ το ένα αναπτυξιακό στάδιο στ’ άλλο. Και βεβαίως, οι γονείς δεν πρέπει να απομακρύνουν αυτό το αντικείμενο βίαια απ’ το παιδί. Όταν το ίδιο νιώσει έτοιμο να το αποχωριστεί θα το κάνει. Κι αν δεν το κάνει, με την έννοια να το αφήσει και να ξεχαστεί τελείως σαν ένα αχρείαστο-άχρηστο παιχνίδι, είναι και πάλι οκ.
Εγώ για παράδειγμα, είμαι 22 ετών και στο κρεβάτι μου υπάρχει πάντα ένα μαξιλαράκι που μου χάρισε όταν ήμουν 5 ο πάππους μου. Έκτοτε δεν το αποχωρίστηκα λεπτό. Στις δύσκολες μέρες μου ήταν πάντα εκεί, κάθε βράδυ αγκαλιά μου. Ακόμη και σήμερα, αν είμαι στεναχωρημένη θα το αναζητήσω στην αγκαλιά μου, αλλά εννοείται πως μπορώ να κοιμηθώ χωρίς αυτό. Μπορώ να ξε-αγχωθώ μακριά του, μπορώ να ζήσω. Κι αυτή είναι η διαφορά ενός ανήλικα με μεταβατικό αντικείμενο από ένα παιδί. Το παιδί δεν μπορεί να είναι ήρεμο μακριά του, ενώ ο ενήλικας το θέλει απλά εκεί, να υπάρχει.
Επομένως, κι οι ενήλικες έχουν μεταβατικά αντικείμενα κι αυτό δεν είναι παλιμπαιδισμός. Είναι φυσιολογικό και μάλιστα δείχνει πως ένας άνθρωπος μπορεί να συνδεθεί συναισθηματικά, να αγαπήσει τρυφερά, αγνά, αληθινά. Και μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά όλοι έχουμε ένα τέτοιο αντικείμενο ακόμα κι αν δεν το γνωρίζουμε. Μπορεί να είναι μια αγαπημένη μπλούζα, ένα αγαπημένο κόσμημα ή ένα απλό αντικείμενο που όταν το κοιτάμε, το αγγίζουμε, το μυρίζουμε ή οτιδήποτε άλλο, μας ταξιδεύει κάπου. Μας γεννά μνήμες, εικόνες, συναισθήματα. Γιατί λοιπόν να είναι κακό να έχεις ένα αγαπημένο αντικείμενο; Γιατί να είναι κατακριτέο να κοιμάσαι στο κρεβάτι με ένα λούτρινο κι ας είσαι πλέον ενήλικας; Γιατί να είναι παλιμπαιδισμός να θες κοντά σου κάτι που σου θυμίζει τη γιαγιά σου που δε ζει πια, ή το να μυρίζεις τη μυρωδιά της μαμάς σου σε κάποιο αντικείμενο;
Όλα είναι στο μυαλό μας άλλωστε. Κανένα αντικείμενο δεν έχει αγχολυτικές ιδιότητες κι όμως εμείς ηρεμούμε κοντά του. Σε κανένα αντικείμενο δε διαρκεί για πάντα καμία μυρωδιά, κι όμως εμείς τη μυρίζουμε. Είναι στο μυαλό μας λοιπόν, κι όλα έχουν την υπόσταση και τη σημασία που εμείς τους δίνουμε. Κι είναι εκτός από φυσιολογικά τα μεταβατικά αντικείμενα, σημαντικά κι επιθυμητά.
Γιατί οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να νιώθουμε πως κάτι ή κάποιος θα είναι πάντα εκεί για εμάς. Κάτι που ποτέ δε θα μας προδώσει, δε θα μας αφήσει στις πιο δύσκολες στιγμές μας. Κι αυτή τη σιγουριά, αυτή την ασφάλεια μπορούμε κάλλιστα να τη βρούμε σε κάτι άψυχο που για εμάς είναι τόσο σημαντικό.
Γιατί μπορεί ένα λούτρινο να είναι άψυχο φαινομενικά, όμως σίγουρα κρύβει μια ψυχή από πίσω του. Μια ψυχή σημαντική για εσένα, που όταν την αγκαλιάζεις νιώθεις πως όλα θα πάνε καλά. Σε καταλαβαίνει, σ’ αγαπάει, σε στηρίζει. Επομένως, είτε είσαι 5, είτε 20, είτε 50 φύλαξε αυτό το αντικείμενο κοντά σου. Μη νιώθεις τύψεις. Νιώσε υπερήφανος που το έχεις και πάντα θα το έχεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
