Σίγουρα, θα έχετε κι εσείς να αφηγηθείτε μια δραματική εμπειρία απ’ την παιδική σας ηλικία, όταν πληγωθήκατε «ανεπανόρθωτα» για λίγες μέρες απ’ τον πρώτο σας έρωτα. Δεν έχει σημασία σε ποια ηλικία σας βρήκε αυτή η μαχαιριά στην καρδιά, αλλά πράγματι σ’ αυτή την τρυφερή ηλικία που ακόμη το λουλούδι είναι μπουμπουκάκι χωρίς να έχει προλάβει να μυρίσει τη ζωή, ο πόνος που νιώσατε ήταν μάλλον μεγάλος. Σίγουρα, πολλοί από εσάς, θα έχετε αποκαλέσει την πρώτη σας αγάπη «έρωτα της ζωής σας» και σίγουρα κάποιος μεγάλος θα ήταν εκεί να γελάσει και να σας σπάσει τα νευρά επειδή δε σας πίστευε.
Όσο μεγαλώνουμε, αυτό που όλοι βλέπουμε είναι πως έρωτες έρχονται πολλοί, κι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους. Έρωτες που σε γεμίζουν ενέργεια, κι άλλοι που στη ρουφάνε. Έρωτες που μαζί τους θες να κάνεις τα πάντα, να προλάβεις να ζήσεις ό,τι μπορείς να σκεφτείς πλάι τους, κι άλλοι που αφήνουν τις μέρες να περνούν, αλλά να περνούν όμορφα, συντροφικά. Έρωτες γεμάτοι πάθος κι ηδονή, κι άλλοι γεμάτοι τρυφερότητα κι αγνή αγάπη.
Δεν υπάρχει σωστός και λάθος έρωτας, μόνον άνθρωποι που θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Το μόνο λάθος είναι η βία και οι κακοποιητικές συμπεριφορές, κι αυτό γιατί πληγώνουν, τραυματίζουν και ρουφούν την αθωότητα, λεκιάζουν την αγνή αγάπη και τη μετατρέπουν σε μαρτύριο. Κι ο άνθρωπος είναι γεννημένος για να ζει με αγάπη, τη χρειάζεται όσο το νερό.
Οι άνθρωποι μοιάζουμε με τα λουλούδια, γιατί είμαστε όμορφοι σαν αυτά, όλοι μας. Ο καθένας έχει τη δική του μυρωδιά, τη δική του θέση, τη δική του όψη, όσο ίδιοι κι αν είμαστε. Ο καθένας μας έχει τη δική του σκοτεινή πλευρά, τα δικά του μυστικά, τον δικό του άνθρωπο που τον φροντίζει και του δίνει πνοή. Έτσι και τα λουλούδια.
Κι ακόμη κι αν όλα τα τριαντάφυλλα του κόσμου μας φαίνονται ίδια, κανένα δε μοιάζει με τ’ άλλο, πουθενά, με κανέναν τρόπο.
Κι αυτή είναι η μαγεία του έρωτα∙ η διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου. Όλοι είμαστε ίδιοι μα και τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας. Μια σχέση μπορεί να μοιάζει με την άλλη, αλλά ποτέ δε θα μας δώσει τα ίδια με την περασμένη, ποτέ οι εμπειρίες δε θα είναι κοινές με παλιότερες, ο άνθρωπός μας δε θα είναι ποτέ ίδιος με έναν άλλοτε άνθρωπό μας. Κι αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να αγαπήσουμε, να αγκαλιάσουμε τις διαφορές του κάθε ανθρώπου που επιλέγουμε να ζήσουμε μερικές μέρες, μήνες, χρονιά κοντά του.
Με το να συγκρίνουμε παλιούς με νέους ανθρώπους της ζωής μας δείχνουμε αν μη τι άλλο μια δική μας προσκόλληση στο παρελθόν, μια στασιμότητα. Άλλωστε, στον έρωτα δε χωράνε συγκρίσεις, είναι τόσο μοναδικός από μονός του, μας εκπλήσσει καθημερινά, ακόμη κι αν είμαστε με τον ίδιο άνθρωπο μια ζωή.
Πώς γίνεται οι αγκαλιές δυο ξεχωριστών ανθρώπων να θέλουμε να είναι ίδιες, όταν η αγκαλιά του ίδιου ανθρώπου αλλάζει καθημερινά;
Η τακτική της σύγκρισης αργά ή γρήγορα φθείρει τον έρωτα και μαζί καταστρέφει κι εμάς. Γιατί ζητώντας συνεχώς κάτι που είχαμε, περιμένοντας κάτι συγκεκριμένο, ποτέ μα ποτέ δε θα είμαστε ευχαριστημένοι, αλλά άδειοι. Χάνουμε τη μαγεία και δεν αφήνουμε τον εαυτό μας να ζήσει αυτό που επέλεξε. Προσπαθούμε να αλλάξουμε ανθρώπους για να κουμπώσουμε μέσα τους, όπως κουμπώναμε τότε με εκείνον τον έρωτα που δεν είναι πια εδώ. Άλλαξε καλούπι αν δε σου ταιριάζει, μα μην το ρημάζεις!
Κι ο έρωτας γεννήθηκε για να διαφέρει και μαζί του να διαφοροποιεί κι εμάς. Κι αν το δούμε έτσι, εσύ ερωτεύεσαι όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο; Πόσο βαρετό θα ήταν να άλλαζε απλώς ο άνθρωπος κι όλα τα αλλά να έμεναν ίδια, μαζί κι εμείς;
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την αλλαγή, τη διαφορά, την εξέλιξη στη ζωή του. Μπορεί να ζητάμε απ’ τους ανθρώπους να γίνουν κάποιοι άλλοι, ή πιο σωστά να γίνουν οι άλλοι, αλλά δεν το θέλουμε μέσα μας. Είμαστε τόσο ύπουλοι που αν κάνουν το λάθος και μας δώσουν αυτό που νομίζουμε πως θέλουμε, απλώς θα τους δώσουμε φύλλο πορείας, θα τους ευχαριστήσουμε και θα φύγουμε.
Γιατί τον άνθρωπο που έχεις τώρα δίπλα σου, τον έχεις γιατί είναι αυτός που είναι και τον επέλεξες γι΄αυτό. Κάτι σε τράβηξε κοντά του, κάτι ερωτεύτηκες.
Αν είμαστε ικανοί να βιώσουμε τον έρωτα, τότε θα πρέπει να είμαστε ικανοί να προσαρμοστούμε εμείς μαζί του κι όχι να τον φέρουμε στα μέτρα μας.
Η μαγεία του έρωτα είναι πως κάθε χάδι, κάθε φιλί είναι διαφορετικό, ξεχωριστό, με τη δική του ομορφιά και τα δικά του συναισθήματα το κάθε ένα. Ας αφεθούμε σ’ αυτή τη μαγεία, ας απελευθερωθούμε απ’ τα πρέπει και τα θέλω μας κι ας αγαπήσουμε παιδικά κι αθώα. Ας αγαπήσουμε τις επόμενες σχέσεις μας τόσο μοιραία σαν την πρώτη μας αγάπη, που δεν ξέραμε από φιλιά, αγκαλιές και κρεβάτι κι όλα μας φαίνονταν τρομακτικά υπέροχα. Κι αυτό δεν είναι σύγκριση! Είναι σπουδαίο να μπορέσουμε να αγαπήσουμε σαν να μην ξέρουμε τι είναι έρωτας, σαν να μην έχουμε προηγούμενες εμπειρίες.
Κι αυτό δεν είναι ουτοπικό. Είναι πραγματικότητα. Μ’ αυτόν τον άνθρωπο δεν έχουμε καμία προηγουμένη εμπειρία, δεν ξέρουμε πώς φιλά, πώς αγκαλιάζει, πώς κάνει έρωτα. Ας αφήσουμε ελευθέρους τους έρωτές μας να μας διδάξουν την αγάπη. Ας αφεθούμε σ’ αυτούς, για να εξελιχτούμε μαζί τους, αφήνοντας πίσω μας όσα όμορφα ή άσχημα έχουμε βιώσει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
