Αύγουστος. Ο μήνας που αν και χρονικά υποδηλώνει πως φτάνουμε στο τέλος του καλοκαιριού, οι περισσότεροι τώρα ξεκινάμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Και τι πιο όμορφο από μερικές ημέρες με τον σύντροφό μας. Μόνοι, σ’ ένα νησί μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα. Να κάνουμε μπάνιο -στο ντους και στη θάλασσα- μαζί, να τρώμε μαζί, να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε παρέα. Να κάνουμε έρωτα όπου, όπως κι όσο θέλουμε!
Ακούγεται σαν κάτι μοναδικό κι υπέροχο, μα είναι κιόλας. Αρκεί να το θες. Αρκεί να αντέχεις να μοιραστείς με τον άνθρωπό σου εκτός από μερικές στιγμές ευτυχίας και ξεγνοιασιάς, ένα ειδυλλιακό τοπίο και μερικά τετραγωνικά μέτρα. Και το τονίζω, μερικά τετραγωνικά τα οποία όταν όλα δεν είναι ρόδινα, γίνονται ασφυκτικά. Ατσάλινες αλυσίδες που σε πνίγουν, ρουφώντας σου το οξυγόνο. Κι αυτό συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Δεν έχει σημασία πόσο καιρό γνωρίζεις τον άλλον ή αν είναι οι πρώτες ή οι εικοστές πρώτες διακοπές σας. Απλώς είναι λογικό πως στην πρώτη κοινή απόδραση, πιθανώς να υπάρξουν και περισσότερες εντάσεις και σίγουρα τότε είμαστε και πιο άμαθοι ως προς τη σωστή διαχείριση.
Κι είναι φυσιολογικό. Δεν είμαστε γεννημένοι να ξέρουμε τα πατήματα και τα όρια του άλλου, ούτε γνωρίζοντας αν μπορούμε να συνυπάρχουμε κάτω απ’ την ίδια στέγη μαζί του. Και πράγματι, οι πρώτες διακοπές είναι ένα τεστ για το αν μπορούμε να ζήσουμε μαζί του. Αν αντέχουμε τις συνήθειές του κι εκείνος τις δικές μας. Αν θέλουμε να ξαναζήσουμε την ίδια εμπειρία μαζί του ή αν δε θέλουμε να τον ξαναδούμε στα μάτια μας. Έτσι δεν είναι;
Ας πάρουμε λοιπόν το ενδεχόμενο πως διαδραματίζεται ένας μεγάλος καβγάς μεταξύ μας, στις πρώτες μας διακοπές. Είμαστε παρθένοι στο πώς να διαχειριστούμε την όλη κατάσταση κι είναι λογικό. Απ’ τη μια μεριά, θες να τα παρατήσεις όλα και να φύγεις. Το δωμάτιο κι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου σε πνίγουν. Απ’ την άλλη, θες να παλέψεις γιατί είπες στον εαυτό σου πως θα το ξεπεράσεις και θα το κάνεις! Θα τα καταφέρετε! Ανάμεικτα συναισθήματα στροβιλίζονται στο κεφάλι σου κι η όλη βαρύτητα του καβγά και του προβλήματος μετατοπίζονται σε μια έντονη ανησυχία. Τι να κάνεις; Να φύγεις; Να μείνεις; Να τσακωθείς; Να σιωπήσεις; Το πρόβλημα ξαφνικά χάθηκε, η μόνη σου έγνοια είναι πώς να φερθείς.
Αρχικά, το γιατροσόφι για όλα είναι ο χρόνος. Χρωστάμε στον εαυτό μας να απομακρυνθούμε από τον χώρο του καβγά. Δε χρειάζεται να φύγουμε απ’ το μέρος που παραθερίζουμε, αν δρούμε εν βρασμώ και δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτή είναι η λύση. Μπορούμε να βγούμε μια βόλτα, να περπατήσουμε, να πάρουμε έναν φίλο μας να μιλήσουμε, να πάμε στη θάλασσα, στη χώρα, στα μαγαζιά. Οπουδήποτε θα μας κάνει να ηρεμήσουμε, να ξεχαστούμε. Και δεν είναι κακό. Δεν ξε-αγαπάς τον σύντροφό σου επειδή είχατε έναν καβγά. Για εσάς το κάνεις και πρέπει να το κάνεις. Επομένως φύγε, απομακρύνσου, πάρε τον χρόνο σου.
Το πιο πιθανό σ’ έναν καβγά στις διακοπές είναι να μην υπάρχουν προβλήματα προς λύση. Πιθανώς η αιτία του τσακωμού να είναι οι διαφορετικές συνήθειες ή απλώς να μην είναι έτοιμο το εκάστοτε ζευγάρι να μοιραστεί έναν χώρο για μερικές ημέρες. Κάποια ζευγάρια δεν είναι ποτέ έτοιμα κι αυτό είναι οκ! Επομένως, δεν αξίζει να καθόμαστε και να υπέρ αναλύουμε το κάθε τι, τη στιγμή του καβγά, διότι το ένα θα φέρει τ’ άλλο και το τίποτα θα γίνει μεγάλο πρόβλημα. Αν υπάρχει σοβαρός λόγος, βεβαίως και θα συζητηθεί, αυτό εξυπακούεται. Πρέπει όμως πριν κηρύξουμε εμπόλεμη ζώνη να είμαστε σίγουροι πως ο λόγος που μαλώνουμε είναι σοβαρός κι αξίζει να χαλάσει η ζαχαρένια μας.
Ακόμη, το μαζί θέλει υπομονή. Όπως θέλουμε εκείνος να σεβαστεί τα όριά μας, χωρίς να τα κρίνει, το ίδιο ζητά κι από εμάς. Χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις και πολλή υπομονή. Δεν είναι εύκολο να είσαι με τον άλλον εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, ούτε να μένεις στα 20-50-100 τετραγωνικά για πρώτη φορά μαζί του. Κάνε κι ένα βήμα πίσω αν κάτι μικρό σου τη σπάει και να είσαι σίγουρος πως θα κάνει το ίδιο για σένα.
Μια ακόμη λύση είναι η σωματική επαφή. Όσο κυνικό κι αν ακούγεται, κατά πάσα πιθανότητα η ένταση θα δημιουργηθεί για «ασήμαντους» λόγους, όπου κατά την επιστροφή στη ρουτίνα θα έχουν ξεχαστεί. Επομένως, μια καλή λύση όταν ξεσπάσει μια αναπάντεχη ένταση και δεν ξέρουμε τι να νιώσουμε, τι να κάνουμε, τι να πούμε, μπορούμε να κάνουμε έρωτα. Φυσικά, όχι καταναγκαστικά. Μπορούμε όμως να βάλουμε φρένο στον θυμό μας και να πούμε «είμαστε ερωτευμένοι, ας το συζητήσουμε αργότερα». Θα δείτε πως ενδεχομένως μετά δε θα υπάρχει ούτε γάτα ούτε ζημιά. Άσε που παράγονται κι ορμόνες ευθυμίας.
Αν τώρα τα πράγματα είναι σοβαρά, κι αντιλαμβανόμαστε πως το πρόβλημα είναι σημαντικό κι όχι παροδικό ή λόγω συμβίωσης, τότε αλλάζει όλο το τοπίο. Σίγουρα σ’ αυτές τις περιπτώσεις το δωμάτιο μετατρέπεται σε φυλακή, κι ο αγαπημένος μας, μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Χρειάζεται να εξοπλιστούμε με ηρεμία, λογική, υπομονή. Χρωστάμε στη σχέση μας να μην παρεκκλίνουμε, να μην κάνουμε οτιδήποτε μετά μετανιώσουμε, να μην πούμε μεγάλες κουβέντες και να μην πληγώσουμε ή πληγωθούμε. Ας το δούμε -όσο δύσκολο κι αν είναι- σαν μια μεγάλη δοκιμασία που θα μας κατευθύνει σ’ ένα πιο σίγουρο μέλλον. Άλλωστε, οι άνθρωποι κι οι σχέσεις στις φουρτούνες φαίνονται!
Σε κάθε περίπτωση, μην ξεχνάτε να φροντίζετε τον εαυτό σας και να του δίνετε χρόνο όταν τον χρειάζεται. Γιατί όταν δεν πιεζόμαστε και δεν παίρνουμε τον χρόνο μας, μόνο σε κακό οδηγεί. Για τον Αύγουστο, εύχομαι καλές διακοπές με πολύ έρωτα, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Καλά ερωτικά ξενύχτια!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
