Όταν έχουμε να κάνουμε μ’ άλλους ανθρώπους και με την αλληλεπίδραση μαζί τους, τίποτα δεν είναι εύκολο. Κι οι ερωτικοί σύντροφοι είναι ένα μεγάλο και δύσκολο κεφάλαιο από μόνοι τους. Κι αν το καλοσκεφτούμε, βλέπουμε έναν άγνωστο άνθρωπο κι αφότου τον γνωρίζουμε, λίγο ή πολύ καιρό αργότερα καλούμαστε να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις. Να συγκατοικήσουμε; Να παντρευτούμε; Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις απαντήσεις αυτές;
Πολλοί λένε πως όταν γνωρίσεις τον άνθρωπο της ζωής σου, εκείνο το καρμικό πρόσωπο για σένα, το νιώθεις απ’ την πρώτη στιγμή. Άλλοι υποστηρίζουν πως με τον καιρό αρχίζεις και καταλαβαίνεις και νιώθεις ξεχωριστά συναισθήματα. Όπως και να ‘χει όμως, είναι δύσκολες αποφάσεις που λαμβάνονται διαισθητικά, θα λέγαμε. Καιρό πριν πάρουμε όμως την απόφαση να συζήσουμε μ’ έναν άνθρωπο, έχουμε πάρει ενδόμυχα την απόφαση αν θέλουμε να κάνουμε μαζί του σχέση ή one night stand, ας πούμε. Κι έπειτα, σχέση σοβαρή, ή ξεπέτα;
Για κάποιον περίεργο λόγο, όταν ξεκινάμε και βγαίνουμε μ’ έναν άνθρωπο, υπάρχει μια κομβική στιγμή -απροσδιόριστη- που καταλαβαίνουμε πώς θέλουμε να εξελιχθεί η μεταξύ μας σχέση. Σίγουρα, δεν είναι και λίγες οι φορές που έχουμε πέσει έξω, άλλωστε πολλοί που είπαν “εγώ ποτέ” ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας μ’ αυτό το “ποτέ”. Εν πάση περιπτώσει, έχουμε την τάση να διαχωρίζουμε τους πιθανούς μας ερωτικούς συντρόφους σ’ εκείνους που ενδεχομένως θα κάνουμε σοβαρή σχέση και μη.
Τι είναι αυτό που μας στρέφει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση; Αρχικά, αν κι είναι αυτονόητο πως δεν κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση, βάζει το λιθαράκι της. Με την έννοια ότι όλοι έχουμε πλάσει στο μυαλό μας ένα πρότυπο που πάνω κάτω αναζητάμε. Έτσι, πιστεύουμε ότι αυτό το πρότυπο μόνο είναι ικανό να μας παρέχει μια σοβαρή συντροφική σχέση, ενώ μ’ έναν άλλον άνθρωπο είναι απλώς μια δοκιμή.
Έπειτα, μετά την πρώτη επαφή και γνωριμία, έρχεται η στιγμή που επικοινωνούμε. Και δεν εννοώ να κάνουμε συζητήσεις επιπέδου. Τα βασικά. Με τα βασικά καταλαβαίνεις αν σε εμπνέει ο άλλος. Αν σου αρέσει ο τρόπος που μιλά. Που στέκεται στον χώρο, που αντιδρά. Αν ενδιαφέρεται να σε ακούσει, να σε μάθει ή θέλει απλώς να παρουσιάσει το εγώ του. Όλα αυτά οδηγούν και στο να ολοκληρωθεί το πορτραίτο του χαρακτήρα. Αν για παράδειγμα έχει αυτοπεποίθηση, αν είναι ανεξάρτητος, εγωιστής ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να κουβαλά κάνεις. Και βεβαίως, ορισμένα από τα συμπεράσματά μας είναι καθρέφτες και προβολές δικές μας, αφού έχουν να κάνουν ουσιαστικά με τις επιθυμίες μας, με το τι μας έλκει πραγματικά, τι μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια ή αβεβαιότητα, αντίστοιχα.
Περνώντας και στ’ άλλο πρόσωπο, έχει κι εκείνο επιθυμίες, τις οποίες μας δείχνει εμμέσως ή σαφώς. Αν δεν του κάνουμε, θα μας το δείξει, θα το καταλάβουμε, θα το νιώσουμε. Τότε, δρώντας σπασμωδικά, θα βρούμε την ευκαιρία και θ’ απομακρυνθούμε για να μην προλάβει να απομακρυνθεί εκείνος. Τι σου είναι ο άνθρωπος βρε παιδί μου. Κάνουμε τα πάντα για να μη θιχτεί ο εγωισμός μας. Αν όμως τα παρατάμε τόσο εύκολα, είμαστε εξ αρχής χαμένοι. Γιατί μπορεί εκ πρώτης όψεως να μην είναι όλα λουλούδια του αγρού, αλλά ξεχνάμε αυτό το πολύ σημαντικό σημείο, εκείνο που καταδικάζει έναν άνθρωπο γιατί φωτογραφίζει πάνω του όλα όσα δεν αποδεχόμαστε σε μας.
Εν τέλει, για την επιλογή ενός ερωτικού συντρόφου, είναι σημαντικότερο όλων το τι σχέση έχουμε με τον εαυτό μας. Κι εν τέλει πώς τον αντιλαμβανόμαστε όπως είναι κοντά του. Διότι, κάθε άνθρωπος μας ξυπνά διαφορετικά στοιχεία του εαυτού μας. Και σε κάθε σχέση δεν είμαστε ίδιοι. Εννοείται πως έχουμε προσωπικότητα που κρατά ορισμένες βάσεις, αλλά όλοι μέσα μας έχουμε και στοιχεία που αφυπνίζονται με συγκεκριμένα ερεθίσματα απ’ άλλους ανθρώπους ή καταστάσεις. Κι όλοι μέσα μας έχουμε έναν καλό κι έναν κακό εαυτό. Έτσι λοιπόν, κατευθείαν νιώθουμε αν μας αρέσει η εκδοχή μας μαζί του. Αν μας αρέσουν τα συναισθήματα που μας ξυπνά ή η αλληλεπίδρασή μας. Κι αν όλα αυτά εναρμονίζονται, τότε κάτι όμορφο ξεκινά.
Όλοι μας αποπνέουμε διαφορετική ενέργεια στον άλλον. Και δεν αποπνέουμε καν την ίδια σταθερά σε έναν. Κι αυτή είναι η ομορφιά του έρωτα. Δεν μπορείς να ταιριάζεις και ν’ ανθίζεις παντού. Οι άνθρωποι είμαστε σαν τα παζλ. Μπορεί το άτομό μας να ταιριάζει πλάι σε πολλούς, όμως πάντα κάπου θα χάνει, κάτι θα λείπει. Κι έρχεται αυτός ο ένας και κουμπώνεις τέλεια μαζί του, οπότε καταλαβαίνεις απ’ το πρώτο λεπτό πως είναι ο μοναδικός σου.
Και μπορεί το ιδανικό μας να μη βρεθεί ποτέ. Κι αυτό δεν είναι κακό. Η ζωή μας επιφυλάσσει άλλη τύχη. Άσε που όσο αναζητάς κάτι, τόσο αυτό απομακρύνεται. Και στην τελική, ας την αφήσουμε να μας χαρίσει απλόχερα ό,τι φυλάει για ‘μας κι ας είμαστε ευγνώμονες χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα καθησυχαστούμε στην στασιμότητα. Η ζωή είναι παιχνίδι! Όσο παίζεις, χάνεις. Αλλά κάποτε, κερδίζεις κιόλας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
