Οι ερωτικές μας σχέσεις μπορεί να διαφέρουν απ’ τις οικογενειακές, μα οι περισσότεροι επιζητούμε την ίδια τρυφερή κι άνευ όρων αγάπη, την ασφάλεια που λαμβάναμε ή μας έλειψε ως παιδιά απ’ τους γονείς-κηδεμόνες μας. Η σχέση που έχει ένα μωρό καθώς μεγαλώνει με τον άνθρωπο που το φροντίζει, είναι σχεδόν καθοριστική για τη διαμόρφωση των σχέσεων στην ενήλικη ζωή.
Καθώς μεγαλώνουμε και φεύγουμε από το σπίτι μας εξακολουθούμε ν’ αναζητάμε έναν σημαντικό άλλον, ένα πρόσωπο που θα μας χαρίσει όλα όσα αφήνουμε πίσω μας. Αγάπη, τρυφερότητα, ασφάλεια, φροντίδα. Φανταστείτε να μας τα προσφέρει όλα ο ίδιος άνθρωπος. Αν γυρίσουμε πίσω τα χρόνια, απ’ όταν ξεκινήσαμε να αρθρώνουμε τις πρώτες μωρουδίστικες φράσεις μας, θα δούμε πως οι γύρω μας προσπαθούσαν να μας μιμηθούν. Για κάποιον περίεργο λόγο οι άνθρωποι του περιβάλλοντος ενός μωρού προσπαθούν να μιλούν το ίδιο παιδικά, διότι προφανώς έτσι πιστεύουν ότι θα έρθουν ευκολότερα κοντά του, ότι θα τους εμπιστευτεί και θα νιώσει πιο οικεία μαζί τους.
Το baby talk όμως δε σταματά στην ηλικία που βαραίνει η φωνή κι εμπλουτίζεται το λεξιλόγιό μας. Αντιθέτως, πολλούς τους συντροφεύει ακόμη και για πάντα. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, περισσότερο συνηθισμένος απ’ ό,τι πιστεύουμε, μεταξύ ενήλικων ζευγαριών, ανεξαρτήτως ηλικίας. Πράγμα που αν τύχει και διαπιστώσεις ως θεατής, σε φέρνει σε δύσκολη θέση.
Και πράγματι, δεν αντιλέγουμε, η φάση είναι cringe. Αλλά καμιά φορά είναι από τα ωραία cringe, τρυφερό κι αληθινό· αρκεί να σου ταιριάζει, να μπορείς να το διαχειρίζεσαι και να απολαμβάνεις τα οφέλη, που είναι πολλαπλά! Είναι κάτι πολύ προσωπικό μεταξύ των ανθρώπων που ασυναίσθητα έχουν αποφασίσει να επικοινωνούν έτσι τις περισσότερες στιγμές της ημέρας. Κι αναφερόμενοι στο baby talk, εννοούμε φράσεις παιδικές, με μωρουδίστικη χροιά στη φωνή, αμιγώς παιδικές λεξούλες, γκριμάτσες, κι ονοματάκια που παραπέμπουν σε πιο τρυφερές κι αθώες λέξεις από τις κατά κανόνα ερωτικές.
Τα ζευγάρια που επικοινωνούν μωρουδίστικα μεταξύ τους, αναζητούν την αγάπη που λάμβαναν ως παιδιά, καταρρίπτουν τυχόν αμυντικές τους συμπεριφορές και δε φοβούνται να τσαλακωθούν με τον άνθρωπό τους. Είναι αληθινοί, αυθεντικοί μεταξύ τους, υπάρχει μια τρυφερή και ρομαντική οικειότητα. Ίσως, να έχει και μια προέλευση με βιολογική σημασία η παιδική ομιλία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως τουλάχιστον το 75% των ενήλικων έχουν μιλήσει έστω και μια φορά παιδικά σε κάποιον ερωτικό τους σύντροφο. Προφανώς, αποτελεί μια ασυνείδητη μέθοδο συναισθηματικής εμβάθυνσης στη σχέση.
Αν και μια σχέση με baby talk προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση στους συντρόφους, εκείνοι που συνηθίζουν να μιλούν κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι ίσως, θα λέγαμε, περισσότερο προσκολλημένοι στον σύντροφό τους. Ενδεχομένως λοιπόν τα άτομα λαμβάνουν ικανοποίηση κι ασφάλεια μέσω αυτού, γιατί αναζητούν και βρίσκουν δεσμούς με μια πιο άμεση απεικόνιση εκείνου με τη μητέρα τους.
Συνεχίζοντας, η ζουζουνοομιλία κάνει τους ομιλητές της, στα μάτια του συντρόφου τους, αποδεχτούς, πιο τρυφερούς και χαριτωμένους, χαρακτηριστικά που ξυπνούν το ερωτικό ένστικτο πολλών εκεί έξω. Απλώς ξαναλέμε, πως το μυστικό είναι να σου ταιριάζει και να το βρίσκεις ρομαντικό και ταυτόχρονα σέξι! Και πράγματι, για πάρα πολλά ζευγάρια είναι ερωτικό, ένα φυσικό προκαταρκτικό, ικανό να τους φέρει ακόμα πιο κοντά για να ικανοποιήσουν συναισθηματικές τους ανάγκες που θα οδηγήσουν και στην ικανοποίηση των βιολογικών. Κι όταν κι οι δυο ανάγκες μας ικανοποιούνται ταυτόχρονα απ’ την ίδια πράξη και τον ίδιο άνθρωπο, είναι θα λέγαμε ευτυχία.
Στο σημείο αυτό, ας σημειωθεί πως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί παλιμπαιδισμό ή οτιδήποτε άλλο μπορούν να ισχυριστούν εκείνοι που απλώς νιώθουν άβολα ή δεν τους εκφράζει η μωρουδίστικη ομιλία. Είναι διαφορετικό να χρησιμοποιείς baby talk με το ταίρι σου και διαφορετικό να φέρεσαι σαν παιδί. Υπάρχουν πολλοί βιολογικοί και ψυχολογικοί λόγοι που ωθούν τα ζευγάρια σ’ αυτή τη συνήθεια, σποραδικά, και δεν είναι κατακριτέα.
Πιο συγκεκριμένα, η μωρουδίστικη ομιλία αποτελεί ίσως και μια απόδραση απ’ τις υποχρεώσεις της δύσκολης καθημερινότητάς μας, με άλλα λόγια της ενήλικης ζωής. Αποτελεί στοιχείο ελευθερίας να μιλάμε με τον σύντροφό μας με τον δικό μας μοναδικό κώδικα επικοινωνίας, ξεχνώντας κάθε μας πρόβλημα. Δε μας κατακλύζουν οι σκέψεις κι οι φόβοι μην κριθούμε απ’ τον άνθρωπό μας. Αντιθέτως, γίνεται αποδέκτης μιας τόσο προσωπικής μας στιγμής, όπως κι εμείς για εκείνον. Σ’ αυτό συμβάλει ακριβώς και το baby talk, το οποίο καταπραΰνει αισθήματα άγχους και στρες στα ζευγάρια, και τους προσφέρει τρυφερές προσωπικές στιγμές.
Συνοψίζοντας λοιπόν, τα ζουζουνίσματα σε μια σχέση είναι πολύ συνήθη, υγιή, σημαντικά, θα λέγαμε. Είναι ένας προσωπικός κώδικας επικοινωνίας που προσφέρει ασφάλεια, ρομαντισμό, ερωτισμό. Το οξύμωρο είναι πως για πολλούς είναι μια ανωριμότητα, αλλά αντιθέτως τα ζευγάρια επιδεικνύουν ωριμότητα στη διαμόρφωση υγιών και σταθερών δεσμών! Επομένως, εάν θέλετε να λέτε τον σύντροφό σας “λιονταράκι”, μιλώντας χαριτωμένα, καλώς να το κάνετε. Τα ασφαλή κι επιθυμητά συναισθήματα του έρωτα θα πρέπει να βιώνονται καθημερινά στο ζευγάρι, κι αυτός είναι σίγουρα ένας τρόπος.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
