Όσο δύσκολα φτιάχνεται μια σχέση, τόσο εύκολα εμφανίζονται καταστροφικές ρωγμές, ικανές να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα. Κι αν είναι ερωτική, μπορεί να χωρίσει απότομα τους ανθρώπους κι ας αγαπιούνται. Υπάρχουν συμπεριφορές που πηγάζουν αποκλειστικά εκ των έσω, έχουν όμως αρνητικό αντίκτυπο σε τρίτους κι ιδιαίτερα σε κοντινούς.
Το πρώτο σύμπτωμα μιας σηκωμένης άμυνας είναι η επικριτικότητα. Σίγουρα, οι περισσότεροι έχουμε παράπονα κι όταν υπάρχει οικειότητα σε μια σχέση, εκφράζονται ευκολότερα. Ωστόσο, στην έκφραση των παραπόνων, συχνά δεν εστιάζουμε στο πρόβλημα, αλλά στον άνθρωπο που δημιουργεί το πρόβλημα. Κι έτσι, καταφέρνουμε να μηδενίζουμε τον άνθρωπό μας- και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν ερωτευμένο από το να νιώθει ότι δεν εκτιμάται ό,τι προσφέρει.
Κι ίσως στην περίπτωση αυτή να μοιάζει η ειλικρίνεια με φοβερά δύσκολο δρόμο, καθώς χρειάζεται να ρίξουμε τον τοίχο και να δούμε πως ίσως να μην είναι κι αποκλειστικά δική του η ευθύνη- πράγμα που ισχύει τις περισσότερες φορές. Απ’ την άλλη πλευρά, εάν νιώθουμε ότι άνθρωπος για τον οποίο νιώθουμε κάτι, μας φέρεται μειωτικά ή άδικα, οφείλουμε για εμάς τους ίδιους, αλλά και για τη καλύτερη πορεία της σχέσης μας, να του μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτό, εκφράζοντας τα συναισθήματά μας άφοβα. Σε κάθε περίπτωση, να θυμόμαστε πως κινούμαστε στην ίδια πορεία, κι όχι σε αντίθετες κατευθύνσεις με τον άνθρωπό μας.
Συνεχίζοντας κι όσο δενόμαστε, έρχεται το στρες κι έτσι ασυνείδητα ολοκληρώνουμε ένα πακετάκι από μηχανισμούς άμυνας, με σκοπό να καταπραϋνθούν τα αρνητικά μας συναισθήματα· κρατάμε απόσταση για να μη μείνουμε μόνοι κι αυτό μας φέρνει ηρεμία γιατί διαλέγουμε εμείς πώς θα τελειώσει. Οι μηχανισμοί άμυνας είναι βοηθητικοί ως ένα βαθμό, ωστόσο αν κάνουμε λόγο για κατάχρηση, οι άμυνες σε μια σχέση, τις περισσότερες φορές, καταφέρνουν και να μας απομακρύνουν αλλά και να σηκώσουν νέες από την άλλη πλευρά, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δυο άνθρωποι με τείχη, που πίσω τους στέκονται αδικημένοι και πληγωμένοι.
Άρνηση των προβλημάτων, προβολή προσωπικών ελαττωμάτων και λαθών στον σύντροφό μας- το γνωστό κι ως «εσύ με έφερες σ’ αυτό το σημείο». Η τακτική αυτή είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή, καθώς είναι μια ασυνείδητη διαδικασία. Ωστόσο και πάλι όλα καταλήγουν στην ευθύνη, η οποία θα ρίξει αυτόματα τις άμυνες γιατί δεν υπάρχει λόγος να είναι πια ανεβασμένες.
Αξίζει επίσης να αναφερθούμε στη συντροφική περιφρόνηση, όταν ένας εκ των δυο ή και οι δυο μειώνουν ο ένας τον άλλον κατ΄ επανάληψη. Συχνά, η περιφρόνηση προέρχεται από προσωπικά αισθήματα μειονεξίας, κι εκεί η αυτοεκτίμησή μας χρειάζεται επειγόντως τόνωση. Αν για παράδειγμα, λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης δεν πιστεύουμε πως είμαστε αρκετά καλοί σε κάτι, τείνουμε να μειώνουμε τους γύρω μας, και στη προκειμένη περίπτωση τον σύντροφό μας, φοβούμενοι μη μας ξεπεράσει. Εάν νιώσουμε πως εμείς ή ο σύντροφός μας έχουμε τάσεις ηθικής αποδοκιμασίας του άλλου, χρειάζεται ο καθένας να δουλέψει με τον εαυτό του και να καλύψει τις προσωπικές του ανάγκες, να αγαπήσει το είναι του, για να μπορέσει να αγαπήσει και τον σύντροφό του.
Επιπροσθέτως, όταν ένας σύντροφος νιώθει συναισθηματικά απόμακρος απ’ τον άλλον, ή είναι τέτοια η ιδιοσυγκρασία του που δεν του επιτρέπει να ανοίγεται εύκολα στις σχέσεις, μοιραία υψώνει τείχη, ικανά ν’ απομακρύνουν κάθε έρωτα από το να πλησιάσει. Συνήθως, κρατά αποστάσεις αυτός που δε νιώθει άνετα, που αισθάνεται ότι παρα-παίρνει χώρο αυτή η σχέση μέσα του και δεν του αφήνει κενά για να περπατήσει όπως θέλει.
Η χρήση μηχανισμών άμυνας είναι μια ακούσια, καλά εδραιωμένη συμπεριφορά, που δύσκολα θα καταφέρουμε να λύσουμε μόνοι μας, χωρίς τη βοήθεια κάποιου ειδικού ψυχοθεραπευτή, ακριβώς διότι έχουμε συνηθίσει να ενεργούμε και να νιώθουμε καλά μ’ αυτόν τον τρόπο. Σαφώς αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να προσπαθήσουμε, μα αν έχουμε καθοδήγηση το πράγμα φαίνεται να παίρνει πιο ουσιαστική κατεύθυνση.
Σ’ αυτή την περίπτωση, εάν αντιληφθούμε πως αντιμετωπίζουμε άμυνες στη σχέση μας, χρειάζεται να δώσουμε χώρο και χρόνο στους εαυτούς μας. Σε δεύτερη φάση, απλώς ας έρθουμε κοντά, για να νιώσουμε οικεία κι ασφαλείς, για να καταφέρουμε να ανοιχθούμε είτε εμείς είτε ο σύντροφός μας. Ένα γεύμα, μια βραδινή βόλτα με το αμάξι, ένα περπάτημα στη φύση, είναι κινήσεις ικανές να μας φέρουν πιο κοντά, να μας λύσουν. Ακόμη κι ένα «πάμε στην ταράτσα;» αργά το βράδυ μπορεί να ανοίξει τα στόματα και τις καρδιές με ένα μπουκάλι κρασί, απλώς και μόνο επειδή θα αλλάξετε περιβάλλον.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες κι απρόβλεπτες, όπως κι ανθρώπινη συμπεριφορά. Προβλήματα και παρεξηγήσεις υπάρχουν παντού. Απλώς όταν αγαπάς βρίσκεις τρόπο να τα αντιμετωπίζεις. Κι όταν αγαπιέσαι κιόλας, τότε το να λυθούν είναι απλώς θέμα τρόπου. Μένει να τον βρείτε από κοινού, σκαλί-σκαλί προς την ταράτσα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
