Πολλές φορές στη ζωή μας μάς συμβαίνουν ανεπάντεχα γεγονότα, τα οποία μας βρίσκουν απροετοίμαστους. Κι ίσως αυτή να είναι η ομορφιά της ζωής. Το μυστήριο που μας κρατά ζωντανούς. Κάποια συμβάντα μας χαροποιούν, μας ικανοποιούν και κάποια άλλα μας θλίβουν, μας πονούν, μας τραυματίζουν. Γι’ άλλα είμαστε υπεύθυνοι και σ’ άλλα απλοί θεατές ή θύματα.
Οι επιζώντες από σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση έχουν αυξηθεί κατακόρυφα παγκοσμίως. Το χειρότερο είναι πως οι θύτες συνήθως προέρχονται απ’ το οικογενειακό περιβάλλον του θύματος. Ένας πατέρας, ένας θείος, ένας ξάδερφος, μια μητέρα, μια αδερφή και μια θεία. Μιλώντας με αριθμούς, στην Ελλάδα, το ποσοστό των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης ανέρχεται στο 65% των γυναικών, σύμφωνα με την έρευνα της PRORATA S. A. Εννοείται πως θύματα δεν είναι μόνο γυναίκες, κερδίζουν όμως στη συντριπτική πλειονότητα. Το ποσοστό θλιβερό. Κι ακόμη πιο θλιβερό, πως άνθρωποι προσπαθούν να πάρουν ζωή, τραυματίζοντας αυτήν των άλλων. Έχοντας οι ίδιοι χάσει κάθε τι όμορφο μέσα τους, προσπαθούν να απορροφήσουν κι ό,τι καλό κρύβουν τα θύματά τους.
Το δυσάρεστο είναι πως η κακοποίηση κι η βία ακόμη δεν τιμωρούνται όπως τους αξίζει. Αντιθέτως, οι θύτες οριακά παρουσιάζονται κι ως θύματα, καθώς τα πραγματικά θύματα “προκαλούν επανειλημμένως”, με τα ρούχα τους, τον ερωτισμό τους, την προσωπικότητά τους, τη ζωή τους. Κι ακόμη χειρότερη είναι η ρομαντικοποίηση της σεξουαλικής βίας από τα ΜΜΕ. Παντού διαβάζουμε κι ακούμε πως τη βίασε, τη χτύπησε, τη σκότωσε τυφλωμένος απ’ τον υπερβολικό έρωτα που τον γέμισε ζήλια, πως φοβήθηκε ότι θα τον αφήσει, πως την έπιασε με άλλον. Οπότε όλα καλά φαντάζομαι.
Κι απ’ την άλλη, τα θύματα σιωπούν. Βιώνουν τόσο μεγάλο σοκ, που το μυαλό λειτουργεί αντίστροφα. Φοβούνται, νιώθουν ένοχα, αφού καλά κρατεί το victim blaming, που πρέπει όλοι να σταματήσουμε να κάνουμε. Ακόμη κι άθελά του κανείς, θα επιρρίψει μια κατηγορία στο θύμα λέγοντας «κρίμα, αλλά τι ήθελε τέτοια ώρα εκεί μόνη της;».
Έτσι λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψη το ακραία υψηλό ποσοστό θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, αντιλαμβανόμαστε πως είναι πλέον εξαιρετικά πιθανό ο σύντροφός μας έχει υπάρξει θύμα σε προηγουμένη σχέση του ή φάση της ζωής του. Στο σημείο αυτό, να ξεκαθαρίσω πως η σχέση μας μαζί του δεν είναι ειδική, δεν είναι διαφορετική. Αν συνάψουμε σχέση με ένα άλλοτε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, χρειάζεται το αυτονόητο. Σεβασμός! Τόσο εμείς, όσο κι εκείνος θέτουμε εξ αρχής τα όριά μας και τα σεβόμαστε. Ακούγεται αυτονόητο, αλλά αν ήταν, τα θύματα δε θα αυξάνονταν καθημερινά. Έτσι λοιπόν, χρειάζεται εξ αρχής να ξεκαθαρίσουμε με τον άνθρωπό μας ποια είναι τα όριά του, σε τι είναι έτοιμος να προχωρήσει, πάνω σε τι θέλει χρόνο, τι θα πρέπει να αποφύγουμε για να μην τον φέρουμε σε δύσκολη θέση. Και φυσικά, αν είναι πρόσφατα τραυματισμένος, δεν πιέζουμε να προχωρήσουμε σε ερωτική πράξη αν δε νιώθει έτοιμος- άλλωστε, κι αυτή η πίεση είναι μορφή σεξουαλικής κακοποίησης.
Οφείλουμε να σεβαστούμε τον χώρο και τον χρόνο του συντρόφου μας και να μην τον πιέσουμε να συνευρεθεί ερωτικά μαζί μας, διότι σ’ αυτή την περίπτωση δε θα διαφέρουμε απ’ τον κακοποιητή του. Επίσης, χρειάζεται να είμαστε καλοί ακροατές για εκείνον. Να τον κάνουμε να αισθανθεί ασφάλεια κοντά μας και να μας ανοιχτεί. Χρειάζεται να δείχνουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη μας καθημερινά, χωρίς οίκτο. Καλό είναι βέβαια, να παρακινήσουμε τον σύντροφό μας να επισκεφθεί έναν ειδικό θεραπευτή, ο οποίος θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τη τραυματική του εμπειρία και να αφεθεί ελεύθερος στη νέα του ζωή. Ακόμη, ενδέχεται ο άνθρωπός μας να έχει ανάγκη, –όπως όλοι μας- να νιώθει ξεχωριστός και σημαντικός στα ματιά μας. Ίσως μ’ όλα όσα έχει περάσει, η αυτοπεποίθησή του να έχει κλονιστεί. Μαζί με την αυτοπεποίθηση, ίσως έχει χαθεί κι η αισιοδοξία, την οποία πρέπει να επαναφέρουμε περνώντας του μηνύματα πως δεν είναι ό,τι του συνέβη.
Τέλος, καλό είναι, αν ο σύντροφος μας έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά, η επαφή μαζί του να περιμένει και κάθε κίνηση να γίνεται αφού ζητηθεί άδεια. Εκτός απ’ το να κάνουμε έρωτα μαζί του, για το οποίο μπορεί να μην είναι συναισθηματικά και σωματικά έτοιμος, μπορούμε να επενδύουμε συνθηματικά και ρομαντικά στη σχέση μας καθημερινά, κάνοντας από κοινού πράγματα που δένουν το ζευγάρι. Κι όταν αποφασιστεί να ολοκληρωθεί η σχέση κάνοντας ερωτά μαζί του, θα ήταν χρήσιμο προηγουμένως να έχουμε ακούσει τι θέλει και τι όχι. Μπορεί κάτι όμορφο ή ερωτικό για εμάς, να φέρει μνήμες παλιές, τραυματικές.
Με άλλα λόγια, δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι θα κάναμε με μια οποιαδήποτε σχέση μας. Αναμφισβήτητα όμως, χρειάζεται να έχουμε διάθεση να δώσουμε όσο χώρο και χρόνο χρειαστεί ο άνθρωπός μας, γιατί κουβαλά ένα βάρος μαζί του, ένα τραύμα το οποίο υπέστη άθελά του. Ίσως να το έχει πολλή ανάγκη. Και σίγουρα, έχουμε πολλά να μάθουμε κοντά του. Κλείνοντας, ν’ αγαπάτε τον άνθρωπό σας και να του το δείχνετε καθημερινά. Να τον κάνετε να νιώθει ξεχωριστός, γιατί είναι.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ελένη Ρέκκα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
