Η ενεργή σεξουαλική ζωή είναι απαραίτητος παράγοντας ευτυχίας για κάποιους ανθρώπους. Σύμφωνα με την παράδοση ο άντρας παρασύρει κι η γυναίκα παρασύρεται -με την παράδοση είπαμε. Σύμφωνα με τα δεδομένα των καιρών ο ένας ξελογιάζει κι ο άλλος ξελογιάζεται, ανεξαρτήτου φύλου.
Και στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις παραδοσιακού ή σύγχρονου τρόπου ερωτικής συνεύρεσης ενήλικων ατόμων, υπάρχει το κοινό αμοιβαίο στοιχείο της συναίνεσης. Στη μία περίπτωση επιδιώκεις να ξελογιάσεις άρα η πρόθεσή σου είναι εμφανής. Στην άλλη περίπτωση επιτρέπεις να ξελογιαστείς.
Η συναίνεση αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα κι απορρίπτει την εκμετάλλευση. Σημαίνει έγκριση, συμφωνία, αποδοχή και των δύο να εμπλακούν στο ερωτικό παιχνίδι με όρους που απολαμβάνουν κι οι δύο. Οτιδήποτε συμβαίνει από εκεί κι έπειτα και δεν προσβάλει, βλάπτει ή κακομεταχειρίζεται το άλλο άτομο είναι επιτρεπτό.
Κι είναι επιτρεπτό γιατί μιλάμε για ενήλικα και νοήμονα άτομα. Η αντίληψη του σεξ διαφέρει από ζευγάρι σε ζευγάρι. Όπως κι η χημεία, το περιεχόμενο, η διάρκεια ή η συχνότητα. Ακόμα κι αν θεωρηθεί ακραίο σε κάποιους, σε άλλους προσφέρει ικανοποίηση, διασκέδαση ή ελευθερία. Πάμε πάσο οι υπόλοιποι!
Στις ερωτικές σχέσεις μεταξύ συναινούντων ενηλίκων δεν υφίσταται εκμετάλλευση. Είτε είναι η σωματική και σεξουαλική επαφή ανθρώπων μέσα σε γάμο, αποκλειστική σχέση ή ελεύθερη σχέση ή επαφή μιας βραδιάς. Πώς να αποποιηθεί κανείς την έλξη σε οποιαδήποτε περίπτωση; Ή καλύτερα, πώς να αποποιηθεί κάποιος τη συναίνεση;
Το να επιτρέπεται σε κάποιον ν’ αγγίζει το σώμα κάποιου άλλου ή να το χρησιμοποιεί με τρόπο που φετιχοποιεί τη βία, να τον καθιστά αντικείμενο με πρόφαση τη σεξουαλικότητα ή να ορίζει ερωτική απελευθέρωση τις ακρότητες εις βάρος του άλλου, όσο ανόητο κι αν ακούγεται, δεν καθιστά εκμετάλλευση όταν μιλάμε για ενήλικα άτομα που συναινούν στην ερωτική σχέση.
Υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ικανοποίησης απ’ την εκμετάλλευση. Η γραμμή της εκμετάλλευσης ξεκινά εκεί που ο ένας εκ των δύο δε συναινεί ή θεωρεί ότι εξευτελίζεται και το λέει. Η ελευθερία του ενός φτάνει στο σημείο που επηρεάζεται η ελευθερία του άλλου. Αν δε διαμαρτυρηθεί κανείς απ’ όσους μετέχουν τότε σημαίνει συγκατάθεση.
Ας υποθέσουμε ότι το ενήλικο νοήμον αγόρι Α κάνει σεξ με το ενήλικο νοήμον κορίτσι Β, χρησιμοποιώντας κάθε βιτσιόζικο μέσο που ο καθένας τους τη βρίσκει. Όταν ο ένας από αυτούς σταματά να επιθυμεί τη συνέχεια της σεξουαλικής πράξης για τον οποιοδήποτε λόγο και το εκφράσει κι ο άλλος δε σεβαστεί αυτή του την επιθυμία, τότε η ικανοποίηση γίνεται ζόρι και στη χειρότερη βιασμός. Σε περίπτωση που υπάρξει η παραμικρή εναντίωση κι άρνηση, τότε ναι, υπάρχει εκμετάλλευση.
Από μικρά, αναζητούσαμε απαντήσεις για τον έρωτα και μεγαλώνοντας μας απαντήθηκαν πολλές από αυτές, όπως κι άλλες που αφορούσαν την αποφυγή από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, την προστασία μας από ασθένειες, ώσπου και μετά την πρακτική του πράγματος ανακαλύψαμε τρόπους να φτάσουμε στους δικούς μας οργασμούς. Όλα τα ξέρουμε τελικά και μετά λέμε ότι δεν το θέλαμε, αλλά μας εκμεταλλεύτηκαν σε δύσκολη στιγμή ή δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε.
Όσα πάθη περάσαμε, όσα κορμιά εξερευνήσαμε, όσους ιδρώτες χύσαμε, ό,τι χρησιμοποιήσαμε μέχρι να φτάσουμε στην έκσταση και την ηδονή, ήταν με τη θέλησή μας. Ούτε το ποτό, ούτε η συναισθηματική κατάσταση του καθενός ούτε οι συνθήκες αναγκαστικής συνεύρεσης χωράνε στις δικαιολογίες.
Γιατί μιλάμε για ενήλικες ανθρώπους με λογική εξέλιξη και συναισθηματική ανάπτυξη. Μιλάμε για άτομα που ξέρουν να προστατευθούν αν το θέλουν, να πουν όχι ή να εκφράσουν τις ανάγκες τους, να βάλουν όρια ή να αμυνθούν, αν δε γίνεται αλλιώς. Διαφορετικά είναι κατάφαση.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Παναγιώτου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Παναγιώτου
