-Τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
-Πιλότος, να πετάω μπαμπά.
Έχουμε πάντα να πούμε για όσα θέλουμε να υλοποιήσουμε στη ζωή μας. Για πόσα όνειρα μας θα κάνουμε να έχουν πραγματική υπόσταση. Κάπου στο μέλλον, σε μια απροσδιόριστη στιγμή αλλά κάπου στο μέλλον.
Ρολόγια, δείκτες, λεπτά, ώρες. Μικρές ακαθόριστες στιγμές. Άνθρωποι που υπάρχουν χρονικά κάπου στο βιογραφικό μας, γεγονότα που μας σημάδεψαν μέσα σε λίγα λεπτά, λεπτά που δεν υπολογίσαμε.
Ο χρόνος είναι από τα πιο άπιαστα εφευρήματα της ανθρώπινης σκέψης. Δεν μπορεί να συλληφθεί από κανέναν ή να προσδιοριστεί, είναι ρευστός και ανελεγχόμενος.
Η ευτυχία κάνει το χρόνο να τρέχει ∙ μπορεί να στο εξηγήσει ένα ερωτευμένο ζευγάρι.
Η αγωνία κάνει τα λεπτά να κινούνται αργά, βασανιστικά. Μια μάνα μπορεί να σου πει για τη σημασία μιας ώρας μέχρι να επιστρέψει το παιδί της στο σπίτι. Ένας άνεργος μπορεί να σου εξηγήσει τη σημασία της αναμονής.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο μεγάλη σημασία παίζει ο χρόνος στην κάθε μέρα μας; Στην κάθε συγκυρία που μας έτυχε, στα πρόσωπα που γνωρίσαμε, στα «από τύχη» ή «ατυχία» γεγονότα της ζωής μας; Τεράστια.
Ένα δευτερόλεπτο είναι αρκετό να στοιχίσει μια ζωή. Χρόνια ολόκληρα μετά για να ξεπεράσεις την απώλεια. Ο πόνος σχεδόν σταματάει τους δείκτες του ρολογιού που ακούγονται ειρωνικά εκνευριστικοί.
Πόσες φορές είπαμε τη φράση «να γυρνούσα το χρόνο πίσω». Μετά λοιπόν από πολλές επαναλήψεις επιβεβαιώσαμε ότι δεν μπορεί να γυρίσει ο χρόνος πίσω όσο κι αν το θέλουμε. Δεν έχουμε γνώσεις κβαντομηχανικής κι ούτε υπάρχει καμιά μηχανή στο χρόνο για να ταξιδέψουμε σε χωροχρόνο που επιθυμούμε και να αλλάξουμε τα δεδομένα μας. Να διορθώσουμε λάθη μας, να τολμήσουμε κάτι που θέλαμε πολύ, να πούμε δυο λόγια σε έναν άνθρωπο που δεν υπάρχει πια στη ζωή μας, να δώσουμε ένα φιλί σε κάποιον που αγαπήσαμε ή να αποτρέψουμε τον εαυτό μας από μια πράξη. Είναι άσχημο πράγμα να μετανιώνεις για μια απόφαση που δεν πήρες, για ένα πρόσωπο που δεν κυνήγησες, για μια επιλογή που έκανες σε φίλους ή σχέσεις.
Μα ας υποθέσουμε ότι είχες αυτό το μαραφέτι κουμπί που θα σε πήγαινε πίσω στο χρόνο, είσαι σίγουρος γι’ αυτά που θα άλλαζες ή που δε θα άλλαζες; Κι αν από αυτά που θα άλλαζες δεν γίνονταν καλύτερα τα πράγματα;
Κάποιες φορές η Χριστίνα χρειαζόταν δέκα λεπτά να κάνει τη διαδρομή μέχρι τη δουλειά και κάποιες άλλες 15 λεπτά ή μισή ώρα. Ένα μόνο λεπτό αν αργούσε δε θα είχαν γίνει έτσι τα πράγματα. Δε θα ήταν κόκκινο το φανάρι, δε θα κτυπούσε το αμάξι της στο δικό του, δε θα αντάλλαζαν αριθμούς, δε θα παντρεύονταν τώρα, δε θα γνωρίζονταν καν. Εκείνο το συγκεκριμένο λεπτό, όχι ένα λεπτό πριν όχι 3 δευτερόλεπτα μετά.
Θα θυμάστε –δεν μπορεί- βλέμματα που διασταυρώθηκαν εκείνο το δευτερόλεπτο που έτυχε να στρέψετε το κεφάλι. Γάμοι που διαλύθηκαν γιατί στο συγκεκριμένο χώρο τη συγκεκριμένο στιγμή βρέθηκε η ερωμένη, ήχοι που ακούστηκαν ακριβώς ενώ περνούσατε από κάπου και σας θύμισαν κάτι.
Ο χρόνος γεννήθηκε μαζί με την ανατολή και τη δύση, με τις εποχές, με τις ρυτίδες και υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν παραμένει ίδιο εκτός από τον ίδιο το χρόνο που προχωρά στον ίδιο ρυθμό. Αν ήταν χορευτικά βήματα θα έμοιαζαν μονότονα εκτός κι αν τα στόλιζες με πιρουέτες, ενδιάμεσα μπιτ και πολύχρωμη ενδυμασία.
Θα ήταν σημαντικό επίτευγμα αν δεν βιαζόμασταν να τα κάνουμε όλα τώρα κι όπως να ναι. Να μην τα κάνουμε όλα νωχελικά ή βιαστικά ή απλώς διεκπεραιοτικά. Να τα κάνουμε καλά και να τα απολαμβάνουμε σωστά. Τα λεπτά που έχουν φως να τα κάνουμε ώρες και τις ώρες τους χρόνια.
Μοιραστείτε αγκαλιές που δε δώσατε, πείτε ευχαριστώ εκεί που πρέπει να πείτε, εκφράστε μόνο αλήθειες, δοκιμάστε τα όρια και τις αντοχές σας, χορτάστε από ζωή και παραδοθείτε στα σημαντικά. Αντί να πείτε χρειάζομαι ακόμα 5 λεπτά ύπνο σηκωθείτε να προλάβετε την αυγή. Κι αν ποτέ γύριζε ο χρόνος πίσω να τα ζητούσατε όλα από την αρχή χωρίς να αλλάξετε τίποτα.
Εξάλλου οι μηχανές του χρόνου για το παρελθόν σκουριάζουν και γίνονται αναμνήσεις, οι μηχανές του χρόνου για το μέλλον περιμένουν να τις γεμίσετε με τόλμη για να γίνουν όνειρα.
Μέσα σε μια ώρα μπορεί να ανατραπούν σχέδια που προγραμματίστηκαν πριν χρόνια, σε ένα λεπτό μπορεί να σου στερηθεί ότι αγάπησες πιο πολύ, δύο δευτερόλεπτά είναι αρκετά για να ονειρευτείς ξανά. Κράτα αυτό το τελευταίο.
Έχει ήδη περάσει το ένα και οι δείκτες του ρολογιού σε κοιτάνε. Τι περιμένεις;
Συντάκτης: Μαρία Παναγιώτου
