Στη ζωή κάθε ανθρώπου έρχονται στιγμές που χρειάζεται να πάρει σημαντικές αποφάσεις για την πορεία του. Την προσωπική πορεία του, την ερωτική ή τη συναισθηματική, την οικογενειακή. Είναι για να θαυμάζεις τις σχέσεις που εξελίσσονται με από κοινού προσπάθεια και γίνονται μακροχρόνιες σχέσεις. Αυτούς τους ανθρώπους που όσες προτεραιότητες έθεσαν στο διάβα τους μόνιμη προτεραιότητα είναι ο σύντροφός τους.
Η συγκατοίκηση προέρχεται από την πορεία που κάνει ο κύκλος μιας σχέσης. Είναι η μεγάλη απόφαση να κάνεις το σύντροφο του παρόντος, σύντροφο ζωής. Ενώ παλαιότερα η συμβίωση ήταν το επακόλουθο του αρραβώνα ή του γάμου σήμερα είναι το πείραμα για να καταλήξει ή να μην καταλήξει εκεί. Έγινε τόσο πείραμα πια, που έχουμε εξοικειωθεί με τις καταπακτές διαφυγής κι είμαστε εκ των προτέρων έτοιμοι να εγκαταλείψουμε έναν άνθρωπο αν το βράδυ ροχαλίζει ή τον είδαμε το πρωί άβαφο.
Η συγκατοίκηση δε λαμβάνεται τόσο σοβαρά υπόψη όσο της πρέπει. Είναι περισσότερο αυθορμητισμός του έρωτα αλλά όχι το ουσιαστικό βήμα για την εξέλιξη δυο ανθρώπων που αγαπήθηκαν και επιθυμούν να συνεχίσουν τη ζωή τους μαζί. Παραπάνω αξία έχει να έχεις φανταστεί το σύντροφό σου δίπλα σου και στο μέλλον, πιθανόν πατέρα ή μητέρα των παιδιών σου, στήριγμά σου, φίλο κι εραστή σου. Όσο κέφι και να δίνουν τα αυθόρμητα, υπάρχουν περιπτώσεις που χρειάζεται και λίγο το μέτρημα. Μια τέτοια περίπτωση είναι η συγκατοίκηση αν και δε θεωρείται για όλους σοβαρή δέσμευση. Κι αυτό την καθιστά κάτι ρευστό, αβέβαιο κι ανασφαλές. Μπορεί ο καθένας να φύγει ανά πάσα στιγμή, μπορεί να εγκαταλείψουν το κοινό σπίτι προβάλλοντας στους τρίτους διάφορους λόγους, όπως ότι δεν πέτυχε το πείραμα, στους φίλους να μιλήσουν για ρουτίνα, στους συγγενείς να πουν για ασυμφωνία χαρακτήρων.
Όσοι άνθρωποι βρίσκονται σε μια υγιή συγκατοίκηση, είναι ευτυχισμένοι. «Και σπίτι βρίσκουν και το νοικιάζουν» και την αγάπη τους στο σπίτι τήνε βάζουν, ένα πράμα. Υπάρχουν και οι άλλοι που η ιδέα και μόνο της συγκατοίκησης, τους φρικάρει. Είναι οι άντρες που φαντάζονται τη ζωή τους καρφωμένη με ένα τακούνι στιλέτο και οι γυναίκες που βλέπουν τον εαυτό τους νοικοκυρά και δούλα ενός αφέντη. Ερωτεύονται οι άνθρωποι, συγκατοικούν, ύστερα παντρεύονται και μετά βάζουν στη διαπασών το «μετακόμιση τώρα» ενώ κλείνουν κούτες και καλούν τη μεταφορική.
Η απόφαση μιας συγκατοίκησης δεν είναι αποτέλεσμα, είναι ευθύνη που δεν έχουμε υπολογίσει σωστά. Τη στιγμή που ένας άνθρωπος σε επιλέγει για συμβίωση, έχεις την ευθύνη για τα συναισθήματά του αλλά και την ευθύνη της συγκατάθεσής σου γι’ αυτό το βήμα. Ευθύνη να συμβιβάζεσαι σε λογικά πλαίσια, να κλοτσήσεις λίγη ανεξαρτησία και να παραμελήσεις λίγο εαυτό. Ευθύνη να φροντίζεις τον άλλον, να μη χτυπάς πίσω σου πόρτες στο πρώτο εμπόδιο, να ξημεροβραδιάζεσαι στα ζόρια ή τις χαρές του. Το ίδιο κι αυτός. Η συγκατοίκηση είναι δέσμευση. Δέσμευση στις ευθύνες, δέσμευση στον άνθρωπο απέναντι, δέσμευση προς τη σχέση την ίδια.
Όλοι οι άνθρωποι αγαπάμε την ελευθερία μας. Αγαπάμε τους κανόνες που έχουμε θέσει οι ίδιοι στη ζωή μας. Το χώρο μας το θεωρούμε ιερό μέρος, όπως και τον προσωπικό μας χρόνο απαραίτητο. Η πιο ωραία συγκατοίκηση είναι εκείνη που κρατάει την ελευθερία του καθενός ξεχωριστά αλλά αναγνωρίζει και την ευθύνη του «μαζί».
Αντέχεις να λες καλημέρα και καληνύχτα στον ίδιο άνθρωπο; Να σφηνώνεις στην ίδια αγκαλιά; Αντέχεις τις γκρίνιες ή τα στραβά του; Αμ, εδώ σε θέλω! Να θέσεις τους κανόνες σου αλλά να δεχτείς και τους κανόνες του συντρόφου σου. Να δοκιμάσεις τα όριά σου γνωρίζοντας τα όρια του άλλου. Να μοιράζεσαι οδοντόκρεμες, μπάνιο, κρεβάτι αλλά και χρόνο και στιγμές και ευτυχία και λύπες. Τα πράγματά σου να είναι πράγματά σας και αντίστροφα. Να αγνοείς τα ασήμαντα, να επενδύεις στα σημαντικά, να βρίσκεις λύσεις συμφέρουσες και για τους δύο. Να φροντίζεις να περνάτε ευχάριστα και να πολεμάς τη μιζέρια, να μην απομονώνεσαι.
Να συγχωρείς, να ακούς και να ακούγεσαι.
Είναι όμορφο να σκέφτεσαι τη ζωή σου με κάποιον και να γουστάρεις αυτή τη σκέψη. Είναι ακόμα πιο όμορφο να είναι αμοιβαίο. Η ευθύνη της συγκατοίκησης πρέπει να σου μοιάζει μικρή από το να χάσεις αυτόν τον άνθρωπο που επέλεξες και σε επέλεξε ανάμεσα σε τόσους άλλους.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Παναγιώτου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μαρία Παναγιώτου
