Με τα δάκτυλα αγκαλιάζεις μια κούπα καφέ κι έχουν ήδη μαζευτεί σταγόνες βροχής στα τζάμια. Μάλλινο πουλόβερ στο χρώμα που αγαπάς με το κασκόλ παρατημένο στον καναπέ. Χειμώνιασε πια!
Χουζούριασμα με μια κουβέρτα κι ένα βιβλίο. Στην πολυθρόνα με μια ταινία και σούπα που ακόμα αχνίζει. Μουσική υπόκρουση η βροχή που δυναμώνει. Ένα ποτήρι κρασί κοιτώντας τις φλόγες από το τζάκι και ψήνοντας κάνα λουκάνικο. Εκδρομές σε χιονισμένα θέρετρα με σκουφάκια και κόκκινες μυτούλες. Έξω να βροντά κι η ζεστή σοκολάτα να δίνει γλυκιά γεύση στη ζωή.
Χαριτωμένα όλα αυτά μα ο χειμώνας γίνεται η ωραιότερη εποχή όταν αντί για πουλόβερ έχεις μια αγκαλιά κι αντί για κασκόλ παίρνεις δυο φιλιά. Απόλυτα συνυφασμένος με τον έρωτα. Είναι η πιο αγαπησιάρικη εποχή του χρόνου γιατί συνοδεύεται με βρεγμένα δάπεδα, μουσκεμένα ρούχα, ζεστασιά στο σπίτι, ομπρέλες, κάστανα, σοκολατάκια, μελομακάρονα, γαντάκια, λαμπάκια, στολισμένα δέντρα μα πάνω από όλα αυτά με αγάπη, αγκαλιές, φιλιά, έρωτα.
Ο χειμώνας φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Είναι η μοναδική εποχή που έχει στην ατμόσφαιρα μονίμως τη μαγεία ενός παραμυθιού και κάνει τα όνειρα να μοιάζουν αληθινά. Έτσι οι άνθρωποι κάνουν πιο πολλές ευχές το χειμώνα, γίνονται πιο δοτικοί και πιο καλόκαρδοι, πιο ανθρώπινοι. Τα χαμόγελα, η καλοσύνη, τα δώρα κι οι ευχές του, θα έπρεπε να υπάρχουν όλες τις εποχές του χρόνου. Η κανέλα στον καφέ να μυρίζει πάντα τόσο έντονα όπως τώρα. Τα γλυκά να στολίζουν τα τραπεζάκια των σπιτιών και οι αγκαλιές να είναι στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
Όταν ο καιρός είναι μουντός κι η θερμοκρασία πέφτει, οι άνθρωποι κλείνονται πιο νωρίς στο σπίτι και διακατέχονται από μια γλυκιά μελαγχολία. Αυτή τη μελαγχολία αν έχεις δίπλα τον κατάλληλο άνθρωπο να τη μοιραστείς, την κάνεις γιορτή, την κάνεις ευτυχία. Γιατί αν έχεις την αγκαλιά του δε σε νοιάζει να μην έχεις την κουβέρτα. Γιατί κι αν ρίχνει καρεκλοπόδαρα, εσύ έχεις το καταφύγιό σου. Γιατί εκεί που η καρδιά κρυώνει από τον καιρό, βρίσκει μια ζεστασιά στη ματιά του άλλου. Κι όταν έχεις κόκκινη μύτη δίνετε εσκιμώικα φιλιά να ζεσταθεί.
Αν επιχειρήσεις να κάνεις μαθήματα σκι, δε θα σε νοιάζει που βρέθηκες μπρούμητα με τα πέδιλα πάνω από το κεφάλι γιατί θα βλέπεις τον άνθρωπό σου να γελά με τη ψυχή του. Ας όψεται η μελανιά της επόμενης μέρας. Ας όψεται και η γρίπη που θα σε ταλαιπωρήσει γιατί θα είναι από εκείνες τις φορές που σε φροντίζει και σ’ αρέσει.
Ο χειμώνας θέλει τον έρωτά του για να αντέξει το κρύο. Θέλει να περπατάνε ζευγαράκια σε φωτισμένες λεωφόρους και να χαζεύουν βιτρίνες, θέλει τους ανθρώπους πιο κοντά και να ερωτεύονται πιο δυνατά από κάθε άλλη εποχή. Ρομαντικά δείπνα κι ας κάνει κατακλυσμό έξω. Θέλει τη θαλπωρή της οικειότητας ανάμεσα στους συντρόφους. Θέλει να ανταλλάζουν δώρα που δίνουν χαρά. Θέλει ερωτευμένους να τρέχουν για καταφύγιο από τη ξαφνική μπόρα και να δίνουν βρεγμένα φιλιά. Τα παλτά να στάζουν μα η καρδιά να ‘ναι ζεστή. Θέλει παπλώματα κουβάρι, κλειδωμένα κορμιά, τζάμια θολά απ’ τις ανάσες, θέλει αγάπη να φτάνει ως επάνω.
Τη μελαγχολία του την έχει, δε λέω. Έτσι ξεθαρρεύουν οι καλλιτέχνες και γεμίζουν τις σελίδες και τους καμβάδες τους. Κουβαλάει τους παλιούς έρωτες που δεν κατάφεραν να κρατηθούν ή που μας πόνεσαν ή που χρωστάμε μια συγγνώμη. Κάθε καλλιτέχνης λοιπόν δικαιολογημένα εμπνέεται από το χειμώνα γιατί είναι αδιαμφισβήτητα η πιο ερωτική εποχή.
Η μοναξιά για τους μόνους ταυτίζεται με την κίνηση της βροχής στο παράθυρο σαν δάκρυ από το μέσα τους. Φοράνε μάλλινες κάλτσες και τραβάνε τα μανίκια προς τα κάτω να κρύψουν τα δάκτυλα για να αγκαλιάσουν τους εαυτούς τους. Η καρδιά γίνεται πιο εύθραυστη το χειμώνα και αναζητά συντροφιά. Δεν είναι λίγο να ‘χεις μια αγκαλιά το χειμώνα, είναι πολλά, τα πάντα είναι.
Γι’ αυτό δεσμευτείτε. Ακόμα προλαβαίνετε πριν σφίξουν τα μπουμπουνητά κι έρθουν οι καταιγίδες. Το χειμώνα υπάρχει κρύο μόνο όταν η καρδιά δεν έχει να ντυθεί με έρωτα. Δεν ξέρω αν φταίει η μυρωδιά της φύσης μετά τη βροχή που θυμίζει ξύλο, χώμα και χειμωνανθό ή αν το κρύο παγώνει τις καρδιές. Ξέρω μόνο πως αυτή η παγωνιά ένα μόνο τρόπο έχει να ζεσταθεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Παναγιώτου
