Οι γυναίκες και οι ρόλοι τους μέσα στις σχέσεις. Να ένα θέμα ανεξάντλητο και μυστήριο. Ίσως περισσότερο μυστήριο από την ίδια τη σχέση. Και αυτό γιατι η γυναίκα έχει ένα μοναδικό τρόπο να μεταμορφώνεται μέσα στις σχέσεις της και όποια εκεί έξω πει «μα εγώ είμαι ο εαυτός μου μέσα στη σχέση μου», ψεύδεται. Οικτρά κιόλας.
Μπορεί με τον καιρό να χαλαρώνουμε και ίσως αν υπάρχει ο σωστός άνθρωπος στη ζωή μας, ναι να είμαστε μόνο ο εαυτός μας, με την προϋπόθεση όμως ότι μας αρέσει αυτός ο εαυτός, αλλά όλες μας το έχουμε κάνει. Αγόρια κρατάτε σημειώσεις.
Υπάρχουν λοιπόν πολλών ειδών ρόλοι που μια γυναίκα μπορεί να υιοθετήσει μέσα σε μια σχέση.
Γατούλα, τσούλα, χρυσοθήρας, νάρκισσος, τσαμπουκαλεμένη, απροστάτευτο κοριτσάκι, παρεξηγημένη πριγκίπισσα, θύμα, θύτης και Μητέρα-Τερέζα.
Βασικά η λίστα αυτή δεν είναι η τελική και μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχουν τόσες δυνατότητες πιθανών συνδυασμών μεταξύ των ρόλων, όσοι και οι συνδυασμοί στο στοίχημα.
Αν και ωστόσο αντιπαθώ το τσουβάλιασμα και την ταμπελοποίηση, ως αποδεχτούμε ότι αυτοί οι ρόλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ευσταθούν.
Από όλους λοιπόν τους παραπάνω, τρέφω μια προτίμηση σε αυτόν της Μητέρας-Τερέζας. Γιατι εδώ δεν μιλάμε για ένα ρόλο, αλλά για ένα σύνδρομο. Από αυτά που μας παίρνουν και μας σαρώνουν και επηρεάζουν όλες τις σχέσεις μας.
Πώς μοιάζει λοιπόν η γυναίκα με το σύνδρομο της Μητέρας -Τερέζας;
Βασικά είναι η φωτογραφία δίπλα στην έκφραση «μα τόσο καλό κορίτσι».
Καταρχήν, όπως υπονοεί και το όνομα δίνει. Δίνει συνέχεια, παντού, σκορπίζει, σκορπίζεται, βγάζει από την κάβα της και δεν περιμένει τίποτα. Τουλάχιστον φαινομενικά.
Δίνει συναίσθημα, αίσθημα, πάθος, υλικά και μή αγαθά.
Φροντίζει. Φροντίζει σε υπέρτατο βαθμό, ακόμη και πριν της ζητηθεί.
Καλύπτει τις ανάγκες σου πρίν εσυ ακόμη να ξέρεις ποιες είναι αυτές.
Ξυπνάς και το φρεσκοψημένο κέικ σοκολάτας με σταγόνες σοκολάτας υγείας και ψήγματα σπάνιας λευκής σοκολάτας Κολομβίας, είναι ήδη έτοιμο. Γιατι, ξέρει πόσο σου αρέσουν τα ψήγματα σπάνιας λευκής σοκολάτας και έχει ήδη ψάξει στο ίντερνετ, να βρει το ιδιαίτερο κατάστημα με οργανικές τροφές που το πουλάει και μάλιστα έχει πάρει δύο τρόλλευ κι ένα λεωφορείο, ντάλα μεσημέρι πήγαινε-έλα να την αγοράσει.
Επισκευάζει.
Σχέσεις, τσακωμούς, παρεξηγήσεις, τριβές, το καζανάκι της τουαλέτας και αλλάζει και το λάστιχο της μηχανής αν χρειαστεί. Ξέρει δεν ξέρει, θα το μάθει.
Η ανάγκη να επισκευάζει είναι τεράστια. Η σκέψη και μόνο ότι κάτι είναι έστω και λίγο χαλασμένο την αγχώνει, την τρομάζει, την πανικοβάλει. Είναι ο Μπόμπ ο Μάστορας και ο Τσάκ Νόρις σε συμπυκνωμένη έκδοση. Θεωρεί τον εαυτό της το βασικό υπεύθυνο για τις επισκευές.
Απολογείται. Συνεχώς. Όταν δε δίνει αρκετά, όταν δεν καταφέρνει αν επισκευάσει, όταν δεν μπορεί να είναι συνεχώς εκεί.
Νιώθει ένοχη. Για όλους τους λόγους για τους οποίους αναφέρονται στο απολογείται, αλλά κυρίως στο όταν της προσφέρεται κάτι. Έτσι, χωρίς λόγο. Νιώθει άβολα να δέχεται χωρίς να έχει ήδη κάνει κάτι.
Αγαπάει. Όσο δεν πάει άλλο. Είναι στα όρια θυσίας οποιαδήποτε στιγμή. Αν της πεις χρειάζομαι ένα νεφρό τώρα θα πάει να φέρει το ταπεράκι, θα το γεμίσει με παγάκια και θα στο δώσει εκεί επιτόπου.
Βέβαια όλα αυτά τα χαρακτηριστικά να δίνουμε, να φροντίζουμε, να επισκευάζουμε είναι όντως χαρακτηριστικά που όλοι λίγο πολύ πρέπει να έχουμε στις σχέσεις μας. Πότε όμως καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ξεπεράσει το όριο, -γιατί και στην προσφορά υπάρχει όριο-, και η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη;
Το όριο έχει όνομα και την καλεί τα βράδια όταν κοιμάται.
Λέγεται αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμός. Σε αυτό ακριβώς το σημείο που η γυναίκα Μητέρα-Τερέζα καλείται να ξυπνήσει. Να μην αγνοήσει αυτή τη μικρή φωνούλα που της λέει ότι κάτι δεν είναι ισορροπημένο, κάτι είναι λάθος.
Η εκλογίκευση του «όποιος αγαπάει, δίνει» παύει πλέον να λειτουργεί. Γιατι βλέπετε ο εαυτός μας ξέρει καλύτερα από όλους, ότι σε μια σχέση πρέπει πάνω από όλα να υπάρχει αμοιβαιότητα.
Η αγάπη είναι μεν ελεύθερη και ανιδιοτελής, αλλά δεν ανέχεται τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας.
Το μονόπλευρο δόσιμο εκτός του ότι δίνει μια κλωτσιά στην ισορροπία της σχέσης, αφήνει την αγαπημένη μας Μητέρα-Τερέζα άδεια, θυμωμένη, και πικρόχολη.
Γιατι όχι, δεν έδινε για να μην πάρει τίποτα. Έδινε γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο. Για να πάρει.
Είχε εξισώσει την αγάπη με προσφορά. Και εκεί είναι το λάθος της. Εκεί κρύβονται δικά της εγωιστικά κίνητρα, τα οποία δεν πρέπει να αγνοήσει. Ίσως το μυστικό αυτής της μυστηριώδους γυναίκας να κρύβεται εκεί. Στις δικές της ανασφάλειες και στα δικά της κίνητρα.
Και ναι λέω ότι πρέπει να αρχίσει να κρατάει σκόρ στο πόσα δίνει. Ξέρω ακούγεται μηχανικό όλο αυτό, αλλά ίσως να είναι η μόνη της λύση.
Και εκτός του ότι η ίδια νιώθει κάπως έτσι, έχει κρατήσει και τον σύντροφο της σε ένα νηπιακό στάδιο, ο οποίος δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη, καμία πρωτοβουλία και πάνω από όλα έχει και ίδιος χάσει το σεβασμό προς το πρόσωπο της.
Και αν ο σύντροφος της έχει και μια προδιάθεση ναρκισσισμού (που συνήθως τραβάει τέτοιους συντρόφους) θα τον έχει μετατρέψει σε ένα αλαζονικό αγοράκι, που έμαθε μόνο να παίρνει, και να της τρώει και το κέικ με σοκολάτα υγείας και τα σπάνια ψήγματα από λευκή σοκολάτα Κολομβίας χωρίς να τον νοιάζουν τα δύο τρόλλευ και το ένα λεωφορείο που πήρε.
Α, και αν είσαι άντρας και διαβάζεις το άρθρο, να ξέρεις ότι υπάρχουν και πολλοί από εσάς με αυτό το σύνδρομο, δεν είναι μόνο προνόμιο δικό μας.
Συντάκτης: Μαρία Αγοραστού
