Έχετε χωρίσει και τώρα βγαίνει με κάποια άλλον και φαίνονται τόσο ευτυχισμένοι μαζί. Έλεγε ότι δεν ήθελε σχέση και τώρα επιδεικνύει την καινούργια του. Έλεγε ότι δε θέλει να παντρευτεί και τώρα μάντεψε. «Γιατί είναι ευτυχισμένος μαζί της; Θα πρέπει να είναι δικό μου λάθος που αυτή η σχέση δε δούλεψε. Γιατί αυτήν κι όχι εμένα;» Γιατί, γιατί, γιατί.
Οι παραπάνω ερωτήσεις-δηλώσεις είναι πολύ πιο κοινές από όσο νομίζετε. Κι όλοι πάνω-κάτω σε κάποιο βαθμό τις έχουμε κάνει στη ζωή μας.
Το γεγονός, όμως, ότι μερικοί από εσάς εκεί έξω τις ρωτάτε επίπονα και συστηματικά, αυτό πολύ απλά λέει ότι ακόμη θέλετε τον άλλο, ακόμη κι όταν εκείνος έχει ξεκάθαρα δείξει ότι δε βλέπει αξία στο να είναι σε μια σχέση μαζί σας ή σε εσάς γενικότερα. Άσε που γινόσαστε εμμονικοί σχετικά με το άλλο άτομο και τη σχέση, δε θέλετε να προχωρήσετε παρακάτω και το πιο ειρωνικό είναι ότι αναρωτιέστε όλα αυτά για ανθρώπους που ούτε καν αξίζουν το χρόνο σας και την ενέργειά σας.
Επαναλαμβάνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι μέχρι ενός σημείου αυτές οι ερωτήσεις μετά από ένα χωρισμό είναι λογικές, αλλά όταν φτάνουμε σε βαθμό όπου η εμμονή γίνεται η καθημερινότητά μας κι αδυνατούμε να προχωρήσουμε παρακάτω, τότε κάτι είναι πολύ λάθος.
Αν γίνεστε εμμονικοί για τη σχέση, γι’ αυτόν, γι’ αυτήν, το τι, το γιατί, το πότε, το θα έπρεπε, το αν, το θα, το δεν έπρεπε, δεν έκανα κι ούτω κάθε εξής, τότε είτε είστε σε μια στατική φάση ή κάνετε μια παλινδρόμηση στο παρελθόν, γιατί η εμμονή έχει να κάνει με το να ψάχνουμε λόγους να κατηγορήσουμε τους εαυτούς μας και να προσπαθούμε να βρούμε λογικές απαντήσεις σε πράγματα που ίσως και να μην έχουν.
Και ξέρετε τι είναι το πιο οξύμωρο από όλα; Το ότι εκείνος διάλεξε κάποιον άλλο αφού η σχέση μεταξύ σας έχει λήξει, δεν έχει να κάνει με εσάς αλλά με εκείνον.
Βάζετε τους εαυτούς σας στο κέντρο των αποφάσεων κάποιου άλλου ενώ όλα αυτά που αναρωτιέστε έγιναν αφού εσείς δεν υπήρχατε στο κάδρο. Κι αυτό που στην πραγματικότητα κάνετε εδώ, είναι να δίνετε στους εαυτούς σας υπερβολική βαρύτητα για την επιρροή που μπορεί να έχετε, και την άλλη πλευρά να μπορεί να έχει τόσο μεγάλη σύνδεση με τις σκέψεις σας και τα συναισθήματά σας.
Μην τα παίρνετε όλα προσωπικά. Δεν έχει να κάνει με εσάς, έχει να κάνει με εκείνον. Και δεν έχει να κάνει ούτε με το άλλο άτομο που είναι τώρα στη ζωή του. Είστε δυο διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικά ταλέντα και προσωπικότητες και σίγουρα διαφορετικά επίπεδα ανοχής σε καταστάσεις και συμπεριφορές.
Επίσης πρέπει να κρατήσετε στο μυαλό σας, ότι αν πρόκειται για συντρόφους που αντικειμενικά δεν ήταν συναισθηματικά διαθέσιμοι, συνήθιζαν τα παιχνίδια και με άλλους και με το μυαλό σας, τότε το μοτίβο είναι αρκετά κοινό: πολύ ζέστη στην αρχή και μετά αργός κι επώδυνος θάνατος με σκοτσέζικα ντουζάκια.
Αν αυτό ίσχυε, και τώρα με την απόσταση ίσως μπορείτε να το διαχωρίσετε κάπως καλύτερα, τότε αναρωτηθείτε γιατί να θέλετε έναν άνθρωπο στη ζωή σας που ήταν έτσι;
Κι αν πιστεύετε ότι όσο πιο δύσκολη είναι μια σχέση τόσο περισσότερο αξίζει τον κόπο, ακόμη και με κόστος της δικής σας ψυχικής ισορροπίας, τότε ίσως πρέπει να επαναπροσδιορίσετε το τι σημαίνει αγάπη, αμοιβαιότητα κι εμπιστοσύνη. Γιατί η αγάπη είναι το μοναδικό πράγμα που δεν πονάει. Οι παραφυάδες της κι εκείνοι που δεν ξέρουν πώς να τη χειριστούν, πονάνε.
Σκεφτείτε λοιπόν καλά τι είδους σχέση ήταν αυτή που είχατε με το συγκεκριμένο άνθρωπο κι αν αυτή σας γέμιζε ή σας ικανοποιούσε τουλάχιστον σε ένα μεγάλο βαθμό κι αναρωτηθείτε πραγματικά τι σημαίνει όλη αυτή η εμμονή.
Το ότι κάποιος άλλος θα καρπιστεί τις δικές σας προσπάθειες, όπως πολλοί λέτε, εκτός του ότι είναι ανακριβές γιατί κανένας δε μας χρωστάει τίποτα, είναι και εγωιστικό από την πλευρά μας, γιατί δε σεβόμαστε την απόφασή του να μη θέλει να είναι μαζί μας. Για όποιους λόγους.
Μη φοβάστε, δε θα είστε «αποτυχημένοι» αν το αποδεχθείτε αυτό, εκτός και αν η επιτυχία όπως ορίζεται μέσα σε αυτό το ανισόρροπο πλαίσιο είναι κι ο αυτοσκοπός σας.
Στην τελική, όμως, δεν υπάρχει απόλυτη απάντηση στο «Γιατί όχι εμένα». Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος στην εμμονή και στην αναπαραγωγή των ίδιων σκέψεων κι υποθετικών πλέον σεναρίων. Ίσα-ίσα που αυτή η στρατηγική, είναι μια τακτική αποφυγής όπου αντί να απομακρύνετε την προσοχή σας από εκείνον και να τη στρέψετε σε εσάς, προσπαθείτε να βρείτε λόγους να μείνετε συναισθηματικά επενδυμένοι σε κάτι που έχει τελειώσει.
Η σωστή ερώτηση να κάνετε δεν είναι το «Γιατί όχι εμένα» αλλά το «Γιατί δεν επιδιώκω κάτι που να έχει αμοιβαιότητα κι εμπιστοσύνη»; Κοιτάξτε λίγο τη μεγαλύτερη εικόνα και δείτε πέρα από εκείνον και τη νέα του σχέση, και συγκεντρωθείτε σε εσάς. Και πάνω από όλα μην τα παίρνετε όλα προσωπικά.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Αγοραστού: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Αγοραστού
