Δεν υπάρχουν τέλειες μητέρες, γιατί ευτυχώς δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Υπάρχουν άνθρωποι με συναισθήματα, φόβους, ανασφάλειες, όνειρα. Υπάρχουν άνθρωποι με ανάγκες ανεκπλήρωτες, με ανάγκες που παλεύουν να εκπληρωθούν κι αμυντικούς μηχανισμούς.
Υπάρχουν γυναίκες που η εγκυμοσύνη κι η γέννηση τις έχει βάλει στην αφετηρία της εμπειρίας της μητρότητας. Η γέννηση ενός παιδιού σηματοδοτεί τη γέννηση συναισθημάτων για την ψυχοσύνθεση της μητέρας και τα συναισθήματα αυτά είναι ικανά να καταρρίψουν αμυντικούς μηχανισμούς που «προστατεύουν» από αγχογόνα συναισθήματα και φόβους .
Όσο όμορφη και να είναι η εμπειρία της μητρότητας ταυτόχρονα είναι ένα μεταβατικό στάδιο με πολλές αλλαγές όχι μόνο σε καθημερινό πρακτικό επίπεδο αλλά κυρίως σε ψυχοσυναισθηματικό. Αφενός η καινούργια μητέρα προσπαθεί να διαχειριστεί τη γέννηση των συναισθημάτων της που προκύπτουν από τη γέννηση του παιδιού της κι αφετέρου προσπαθεί να γνωρίσει το καινούργιο πλάσμα στην αγκαλιά της και να δημιουργήσει τη σχέση που νιώθει ότι έχουν ανάγκη κι οι δύο. Αλλά επίσης ένα χαρακτηριστικό του μεταβατικού σταδίου σε συνδυασμό με τα καινούργια συναισθήματα είναι μερικές φορές νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε τόσο «καλά» όσο θα θέλαμε κι έτσι να δημιουργούνται ενοχές.
Είναι σχέση η μητρότητα, είναι σχέση που μέσα από τα συναισθήματα που βιώνονται, σου ξεδιπλώνει κρυφές πτυχές της ύπαρξής σου που δεν μπορείς παρά να τις αποδεχτείς. Μέσα από το μάτια του παιδιού σου, βλέπεις το δικό σου «παιδί» που ακόμα έχεις μέσα μου, «ξαναγίνεσαι» η κόρη, αλλά ταυτόχρονα μεταμορφώνεσαι σε μητέρα. Βγαίνουν στην επιφάνεια οι ανεκπλήρωτες ανάγκες που ίσως ακόμα χορεύουν στο βάθος της ψυχής σου και πολλές φορές δημιουργούν θυμό, γιατί συναισθάνεσαι ακόμα πιο πολύ την πλευρά του εαυτού σου που πονάει και προσπαθεί να το εκφράσει.
Και προσπαθείς τα λάθη της μητέρας σου απέναντί σου, να μην τα επαναλάβεις. Και καλά κάνεις αλλά πολλές φορές γεννιέται η παγίδα της τελειότητας. Και νιώθεις ότι έχεις ρουφηχτεί σε μια δίνη που προσπαθεί να κάνει το ανέφικτο, εφικτό. Να αφαιρέσει από επάνω σου την ανθρώπινη υπόσταση και να την μεταμορφώσει σε τέλεια αλάνθαστη μητέρα.
Κι απογοητεύεσαι, γιατί πραγματικά είναι αδύνατο, γιατί καθημερινά βλέπεις ότι το παιδί σου έχει ανάγκη να φτάσει στον πυρήνα των δικών σου συναισθημάτων και να επικοινωνήσει μαζί σου μέσα απ’ αυτά. Θέλει να νιώθει ότι το συναίσθημα σου είναι κρυστάλλινο γιατί η ανάγκη του να συνυπάρχετε μέσα από ενσυναίσθηση, κατεδαφίζει ό,τι εμπόδιο μπαίνει.
Ξεχάστε την τελειότητα, απελευθερωθείτε από απαιτητικούς μηχανισμούς που σας εμποδίζουν να συνυπάρχετε και ζήστε με το παιδί σας.
Αγκαλιάστε τη μητρότητα, αποδεχτείτε τα λάθη σας, διορθώστε τα με αγάπη προς τον εαυτό σας κι αφήστε το παιδί σας να σας δείξει τον δρόμο.
Συντάκτης: Αντιγόνη Συμεωνίδου
