Ο χρόνος τρομάζει; Το πέρασμα του χρόνου φοβίζει; Τι ακριβώς μας φοβίζει;
Για αρχή οι αλλαγές που μόνο το πέρασμα του χρόνου έχει την ικανότητα να μας τις φέρνει, φάτσα κάρτα μπροστά μας, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Αλλαγές στο σώμα μας, αλλαγές στην ζωή μας, στις ζωές αγαπημένων ανθρώπων μας. Αλλαγές που αρκετές φορές είναι τρομαχτικές και νιώθουμε αδύναμοι να ελέγξουμε.
Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα του χρόνου. Ο χρόνος είναι απλά χρόνος, έχει την δική του ροή, την δική του λογική, την δική του υπόσταση. Δεν υπάρχει μαζί μας αλλά εμείς συνυπάρχουμε μαζί του. Αντί να τον φοβόμαστε, να τον πολεμούμε, να τον θεωρούμε σαν κάτι καταλυτικό για την ζωή μας μπορούμε απλά να τον διαχειριστούμε.
Μην εστιάζεστε στον χρόνο αλλά στις στιγμές της ζωής σας και στις στιγμές στην ζωή σας. Ο χρόνος είναι μόνο πολλές στιγμές που δημιουργούν συναισθήματα και έχουν την δυνατότητα να ορίσουν και να καθορίσουν το φόβο για το πέρασμα του ή την αποδοχή για την δική μας αλλαγή. Μόνο το συναίσθημα έχει δύναμη γιατί προέρχεται από εμάς, δημιουργεί σύνδεση, σχέση, υπάρχει στην ύπαρξη μας από την μέρα που ερχόμαστε στην ζωή και συνυπάρχουμε με το χρόνο.
Αντί να πολεμάς το χρόνο, ταξίδεψε μέσα στο πέρασμα του, μέσα στο προσωπικό σου ταξίδι. Αγκάλιασε τις αλλαγές σου που δημιουργούν αλλαγές στο σώμα σου και στην ψυχή σου, δες διαφορετικά τα σημάδια που αφήνει.
Η ρυτίδα σου δεν είναι μόνο ρυτίδα, είναι σημάδι της δικής σου παρουσίας μέσα στο πέρασμα σου, μέσα στην αλλαγή σου, μέσα στο γέλιο σου και στον πόνο σου. Είσαι εσύ. Ολοκληρωτικά σαν άνθρωπος που υπάρχει, ζει και αναπνέει. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κάθε ρυτίδα κρύβει μέσα της μια ιστορία, ιστορία μου πλαισιώνει ανθρώπους και συναισθήματα. Ιστορία ψυχής και την ιστορία της δικής σου ζωής. Το σώμα σου αλλάζει και σε τρομάζει, αλλάζει γιατί χρειάζεται να συμβαδίσει με τον χρόνο. Άφησε το, φρόντισε το αλλά μην το παραμορφώνεις για να μείνει όπως ήταν. Δεν γίνεται. Αποδέξου του και συμβίωσε μαζί του.
Η μεγαλύτερη ψυχική ταραχή στο πέρασμα του χρόνου, είναι η πορεία προς το τέλος μας. Η αποδοχή της δικής μας θνησιμότητας. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη του χρόνου. Δεν τον νοιάζει τι θέλεις αλλά τι δεν κάνεις. Αν δεν αφήνεσαι να ζήσεις τότε σου δημιουργεί απωθημένα και πίκρα. Και αυτό καταγράφεται στην ψυχή σου και διαγράφεται στο πρόσωπο σου. Αν τον φοβάσαι, σου δημιουργεί φοβίες και οι φοβίες σε πνίγουν και χρωματίζουν συναισθήματα που δημιουργούν την αντίληψη που έχεις για τον χρόνο.
Τι μπορείς να κάνεις; Να ζήσεις μαζί του και μέσα του. Nα υπάρχεις στην επιθυμία σου για ζωή και στην πραγματικότητα των αλλαγών σου.
Συντάκτης: Αντιγόνη Συμεωνίδου
