Στην πυρά οι συνάδελφοι που τη βλέπουν αφεντικά!

Όσοι εργάζονται πολλά χρόνια κι ειδικά όσοι έχουν αλλάξει αρκετές δουλειές, θα ταυτιστούν απόλυτα μ’ αυτή την, κατά τ’ άλλα, καινοτόμα ιδέα. Όταν διαβάζουμε τις αγγελίες εργασιών, εκεί που ζητάνε τα προσόντα του υποψηφίου πρέπει από κάτω να υπάρχει κι ένα κείμενο με τα χαρακτηριστικά προσωπικότητας και των υπολοίπων εργαζομένων στην εκάστοτε εταιρεία. Και θα εξηγηθώ αμέσως.

Σε κάθε, μα κάθε, μα κάθε δουλειά όταν κι αν περάσεις τη συνέντευξη για την πρόσληψη και με το καλό πας να ξεκινήσεις όλο χαρά και με χαμόγελο στην καινούρια σου θέση, θα βρεις να καραδοκούν κι οι καινούριοι σου συνάδερφοι. Σκάνε σαν διαφημιστικό μπανεράκι που θέλει να σου πουλήσει το καινούριο προϊόν χωρίς να το χρειάζεσαι, και δεν τους παίρνεις χαμπάρι. Κι εσύ, μέσα στην τρελή χαρά και τον ενθουσιασμό που σε διακατέχει, καθώς αδημονείς για τον πρώτο μισθό, σκας ένα μεγάλο χαμόγελο και σπεύδεις να τους γνωρίσεις όλους για να ενταχθείς και καλύτερα στο κλίμα. Μέχρι εδώ όλα βαίνουν καλώς.

Κάπου όμως μέσα σ’ αυτό το τσούρμο καινούριων συναδέλφων, είναι κρυμμένοι κι αυτοί οι «Άσε θα στα δείξω εγώ που το κάνω χρόνια», οι «δεν ξέρεις εσύ, ρώτα εμένα που το έχτισα». Συνήθως είναι οι λεγόμενοι παλιοί. Είναι αυτοί που ξέρουν κάθε γωνία της εταιρείας ή του καταστήματος και τι κρύβει από κάτω, ξέρουν τα πάντα για τα πάντα αλλά και για τους άλλους και συνήθως δεν έχουν προσωπική ζωή και μάντεψε, δεν τους συμπαθεί κανένας. Οι λεγόμενοι συνάδελφοι που το παίζουν αφεντικά.

Στην αρχή, λοιπόν, είναι πολύ πρόθυμοι να στα εξηγήσουν όλα, να σε βοηθήσουν μέχρι να μάθεις και να μην τους χρειάζεσαι και μόλις γίνει αυτό, βγάζει ο διάολος το προσωπείο κι η μεταμόρφωση ολοκληρώνεται. Κι επειδή «ο παλιός είναι αλλιώς», ξεκινάνε τη λούφα και σου αναθέτουν ακόμα και την πιο απλή δουλειά, γιατί είναι πολύ κουρασμένοι και πρέπει να κάνουν ένα διάλειμμα για να φάνε, να καπνίσουν και να μιλήσουν με το γκομενάκι που είναι σεζόν στην Κρήτη, περίπου για τις 6 από τις 8 ώρες της δουλείας.

Το επόμενο και πιο εκνευριστικό απ’ όλα είναι όταν αναλαμβάνεις να μιλήσεις μ’ έναν πελάτη και χωρίς να έχουν ακούσει και χωρίς να γνωρίζουν καν, πετάγονται κι εκφέρουν γνώμη. Οπότε, φτάνετε να γίνεστε κι οι 2 ρεζίλι, απλώς εσύ έχεις και νεύρα μετά. Εννοείται ότι προσπαθείς να φανείς ευγενικός, αλλά αν ζητήσεις έστω και μια φορά τα ρέστα που μπαίνουν στα χωράφια σου, η απάντησή τους είναι ότι ξέρουν πώς να κερδίσουν τον πελάτη και το κάνουν 100 χρόνια, άσχετο που ο πελάτης έχει ήδη χαθεί γιατί αυτή η συμπεριφορά το μόνο που δείχνει τελικά, είναι ανεπάρκεια. Δεν τολμάω ν’ αναφέρω το γεγονός ότι μπορεί να κάνεις κάποιο λάθος. Ακόμα και ρεπό να έχουν, θα εμφανιστούν εντελώς ξαφνικά σαν το τζίνι από το λυχνάρι για να σου κουνήσουν επικριτικά το δάχτυλο -εννοείται παρουσία προϊστάμενου- και να δείξουν ότι “σ’ έπιασαν” αυτό το χαμόγελο ευχαρίστησης και σαρκασμού.

Ωστόσο, μπορεί εσένα να μην ιδρώνει και τόσο το αυτί σου από τέτοιες συμπεριφορές, αλλά κάποια στιγμή κι όσο βλέπεις αυτήν την τακτική εξάντλησής σου ν’ αναπαράγεται και μαζί με σένα να παίρνει η μπάλα και τους διπλανούς σου -συνήθως σε άτομα που μόλις ήρθαν στη δουλειά, όπως εσύ κάποτε- τότε γίνεσαι σίγουρα σαν το S. Stalone στο Rambo 1-10000. Ένας ενδοεταιρικός πόλεμος, μόλις ξεκίνησε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για τη συμπεριφορά τους αυτή σίγουρα ευθύνονται τα μεγάλα κεφάλια, που δεν κάνουν κάτι για ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση οπότε, relax and κάνε τη δουλεία σου και γεια σας! Άλλωστε, τρέφονται από την κόντρα. Μην τους την προσφέρεις.

Πηγή φωτογραφίας από τη σειρά The Office