Κι αν η ζωή σού φαίνεται σαν ζεστή μπίρα, μη σκας, θα δροσίσει

«Δεν χάνω ποτέ, μόνο κερδίζω ή μαθαίνω» είδες να φιγουράρει στην οθόνη του κινητού σου σε κάποιο στόρι ή ανάρτηση και πολύ πιθανόν να αφιέρωσες λίγη ώρα σκεπτόμενος τι μπορεί να εννοεί ο ποιητής. Ο καθένας το ερμηνεύει διαφορετικά, δεν είναι πάντα μόνο ένας χωρισμός ή μια ακαδημαϊκή αποτυχία. Μιλάμε για μια ολόκληρη ζωή με καθημερινά ρίσκα, αποφάσεις και βήματα. Συνήθως, τα επιχειρούμε πρώτη φορά μη γνωρίζοντας εάν βρούμε κενό ή τοίχο, ελπίζοντας να δούμε την ανταπόκριση που θα θέλαμε, στο βαθμό που τη θέλαμε, ικανοποιώντας τις προϋποθέσεις που οι ίδιοι θέσαμε ώστε να βάλουμε στο αποτέλεσμα μας την ταμπέλα της επιτυχίας.

Βρέθηκες τυχαία σε παρέες γνωστών, φίλους φίλων χωρίς να σε νοιάζει εάν αύριο θα είσαι ξανά εκεί. Γνωριστήκατε, είπατε μερικά αστεία και μισή ώρα αργότερα ένας από όλους αυτούς σε έπιασε από το χέρι για να χορέψετε ένα τίμιο rock n’roll. Ποιος, εσύ, που ως τότε ο συγχρονισμός ήταν άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιό σου όσο και ο συγκεκριμένος χορός. Γέλασες πολύ με το πόσο όμορφη φαινόταν η ζωή, το βράδυ, ο κόσμος κι εσύ εκείνη την στιγμή. Όλες οι έννοιες, τα άγχη και οι φόβοι εξοστρακίστηκαν μετά από εκείνον τον ολιγόλεπτο χορό και η ζωή έμοιαζε πανέμορφη μετά από πάρα πολύ καιρό.

Αναλογίστηκες ποτέ τι σου έμαθε εκείνο το βράδυ που έκανες σβούρες στην αγκαλιά εκείνου του τόσο γλυκού αγνώστου; Ίσως τελικά, το γιατρικό να είναι ένας χορός με κλειστά μάτια. Όπως εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια τον εαυτό σου να βρει τον ρυθμό, έτσι πρέπει να αφήνεσαι και στη ζωή. Να εμπιστεύεσαι τα βήματά σου ακόμα κι αν έχεις μάτια κλειστά ή δεν υπάρχει αρκετό φως ώστε να βλέπεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Παίξε, απόδειξε πως δε φοβάσαι να χορέψεις κι ας είσαι εκτός ρυθμού, η ζωή ερωτεύεται αυτούς που έχουν πείσμα στο πάθος τους και πάθος στο πείσμα τους.

Πολλές φορές, δε θα πάρουμε αυτό που θέλουμε είτε διότι δε μας αξίζει είτε διότι δεν είναι αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη. Σαν κακομαθημένα παιδιά όμως, πονάμε όταν δεν το αποκτήσουμε και γκρινιάζουμε για όσα δεν πήραμε κοιτώντας το ένα δέντρο που δε μας έκανε σκιά με τα φύλλα του. Απορρίπτουμε όμως έτσι το δάσος με όλα εκείνα τα πελώρια δέντρα που θα μας δέχονταν κάτω από τα μεγάλα, προστατευτικά τους φύλλα. Κάνουμε κύκλους, αναλύουμε τα πάντα από κάθε μεριά μήπως καταλάβουμε πού στράβωσε, τι έφταιξε και μόνοι μας βαφτίζουμε την αστοχία, αποτυχία. Είναι όμως πραγματικά αποτυχία;

Το να ρισκάρεις κάποιες φορές θα σε οδηγήσει να πετύχεις τον στόχο σου και κάποιες φορές όχι. Θα ανατραπεί κάθε σου σχέδιο ή δε θα σου βγει όπως ακριβώς το ήθελες όμως είναι εξίσου σημαντικό με το να έβρισκες ακριβή στόχο. Τίποτα δεν έρχεται να μας βλάψει, ίσως τελικά έρχεται για να μας διδάξει. Μόλις ξεκινήσεις να ψάχνεις τον σκοπό και το μάθημα πίσω από κάθε εμπειρία, θα έχεις μια νίκη, όχι μια ήττα. Αλλά, ακόμα και κάθε νίκη θα περιέχει κάτι που θα σε διδάξει, θα σε ωριμάσει δίνοντας έναν άλλο ορισμό στην επιτυχία.

Όταν επιλέγεις να βλέπεις τον σκοπό, το μάθημα πίσω από κάθε λάθος και κάθε σωστό που θέλεις να αποφύγεις ή αντίστοιχα να επαναλάβεις, τότε ακόμη και η απογοήτευση αλλάζει όψη και γεύση. Παύει να μοιάζει με πικρό σιρόπι στον ουρανίσκο σου και αν δεν είναι πιο γλυκό, σίγουρα είναι πιο υποφερτό. Δεν έχει την δύναμη να σε τσαλακώσει, να σε καταβάλλει και να σε ρίξει διότι μόνος σου της αφαίρεσες αυτήν την ιδιότητα και της προσέθεσες μια άλλη, ευεργετική. Το ποτήρι δεν είναι ούτε μισογεμάτο ούτε μισοάδειο. Είναι απλώς ένα ποτήρι με περιεχόμενο και σε κοιτάει περιμένοντας να το πάρεις στα χέρια σου.

Αναλογίσου κάθε δάκρυ που χάρισες ή σου χάρισαν, κάθε φάλτσο, λάθος στροφή και τοίχο που χτύπησες το κεφάλι σου. Μην ξεχνάς όμως και τα θετικά, όπως κάθε γέλιο που έδωσες και πήρες, κάθε όμορφη βόλτα και συζήτηση, κάθε ζεστή μπίρα για βραβείο σε καθεμία από τις προσωπικές ή επαγγελματικές σου νίκες. Κάθε ζόρικο βράδυ σε έμαθε να εκτιμάς την κάθε ηλιόλουστη μέρα και πως σε κάθε βράδυ με δάκρυα αντιστοιχεί ένα εικοσιτετράωρο χαράς. Πως κάθε χαμόγελο φέρνει κοντά δυο ή και παραπάνω ανθρώπους άρα, δυο ή και παραπάνω κόσμους. Σου δίδαξε να γιορτάζεις τα επιτεύγματά σου όσο μικρά και αν είναι, εξάλλου εσύ ξέρεις καλύτερα πόσο δούλεψες για αυτά.

Αν κάθε δράση έχει μια αντίδραση, τότε κάθε πράξη έχει και ένα πρίσμα υπό το οποίο μπορείς να την αξιολογήσεις. Δεν υπάρχει λάθος και σωστό όταν οι συνθήκες είναι μεταβαλλόμενες, ειδικά όταν όλα είναι όλα τόσο ρευστά και απρόβλεπτα. Θα ξυπνήσεις και τα βλέπεις όλα να είναι διαφορετικά από ότι τα άφησες χθες το βράδυ. Η μαγκιά είναι όμως να ξέρεις πως όλα έρχονται για κάποιον λόγο μέχρι να ψάξεις εσύ να τον βρεις, ακόμα και αν πρέπει να βγεις από τον εαυτό σου και να σκεφτείς σαν κάποιος άλλος. Ίσως τελικά, στο «αλλού» να βρίσκεται και αυτό το κομμάτι σου που ακόμη δεν έχεις ανακαλύψει αλλά σε περιμένει.