Να σε βγάζεις πού και πού απ’ την πρίζα

Όλα καλά, τα καταφέραμε κι αυτή την εβδομάδα. Μπίρες με τα παιδιά είχε απόψε το πρόγραμμα. Αύριο ξημερώνει Κυριακή και παραδόξως, η ατζέντα είναι κενή. Αν ήξερες ότι θα ‘ρχόταν η στιγμή που δε χρειαζόταν να βάλεις αυτό το ενοχλητικό ξυπνητήρι, έστω και για μία μέρα, όλη η κούραση της εβδομάδας θα φαινόταν πιο υποφερτή. Είναι από αυτές τις μικρές, απλές, στιγμές της καθημερινότητας που σε γεμίζουν μια παράξενη χαρά κι ικανοποίηση, αφήνοντας πίσω κάθε μελανό σημείο της εβδομάδας που πέρασε.

Ικανοποίηση, διότι πέφτοντας στο κρεβάτι δε βιάζεσαι να κοιμηθείς για να χορτάσεις ύπνο μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι ξανά το πρωί, αλλά έχεις χρόνο να συλλογιστείς όλα αυτά που έγιναν, που πέτυχες, που έσωσες, που πρόλαβες. Κάθε ευχάριστη νότα της εβδομάδας που πέρασε, αλλά κι εκείνα που μπορούσαν να είχαν πάει και λίγο καλύτερα, λίγο πιο σωστά, λίγο πιο διαφορετικά. Παρ’ όλα αυτά και στις δύο περιπτώσεις χωράει ένα χαμόγελο. Αρχικά, διότι τα κατάφερες τόσο καλά και πάλι, κι ένα μπράβο είναι το λιγότερο αρκετό. Αλλά ακόμα και για όλα όσα δεν πήγαν και τόσο καλά. Όχι μόνο επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά γιατί ό,τι δεν περπάτησε αυτή την εβδομάδα, μπορείς να το εντοπίσεις και σε δυο εικοσιτετράωρα από τώρα θα ‘χεις την ευκαιρία να μην υποπέσεις στα ίδια λάθη. Δεν είναι θέμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας, είναι θέμα εμπειρίας. Κάνε λάθη κάθε μέρα, ώστε να έρθουν σαββατόβραδα όπου οι σωστοί χειρισμοί να υπερτερούν των λάθος.

Πώς περνάνε, όμως, τόσο γρήγορα οι μέρες, μπορείς να μου πεις; Βέβαια, αν το σκεφτείς λίγο, η απάντηση έρχεται γρήγορα. Δουλειά, σπίτι, σχολή, διάβασμα, γυμναστήριο, παρέες, υποχρεώσεις, τρέξιμο και κάθε είδους δραστηριότητα που προστίθεται στο πρόγραμμα ανά εποχή. Είναι κουραστικό μόνο να τα απαριθμείς, πόσο μάλλον να τα κάνεις. Μέρες γεμάτες, πλούσιες σε προγράμματα, υποχρεώσεις, απρόοπτα και μέρες γεμάτες γέλια, ραντεβού και κλάματα. Κάθε μέρα έχεις και κάτι να αφηγηθείς, να περιμένεις, να θυμάσαι. Να νευριάζεις, να γράφεις ή να προσδοκάς.

Γεμάτες μέρες. Γλυκά εξουθενωτικές μέρες, που ακόμη κι αν σε καμία περίπτωση δεν τις αντάλλαζες με την ανία της απραξίας, θα ήταν απαραίτητο –ή έστω βοηθητικό– ένα μικρό διάλειμμα για διαφημίσεις. Ένα μικρό διάλειμμα για να κάνεις ένα τσεκ στον εαυτό σου, να κοιτάξεις πίσω και να δεις την πρόοδό σου ή την πτώση σου.

Δεν είναι κακό να κοιτάς και λίγο πίσω, όταν θες να το συγκρίνεις με το πού είσαι τώρα και να στοχεύσεις εκεί όπου θες να φτάσεις. Δε θα χάσεις κάτι αν κλείσεις για λίγο τον γενικό διακόπτη. Δε σημαίνει ότι τα παρατάς, αλλά όπως όλες οι μηχανές χρειάζονται ξεκούραση πού και πού για να αποδώσουν καλύτερα, έτσι κι οι δικές μας ανθρώπινες μηχανές, το μυαλό και το σώμα μας, θέλουν κι εκείνες να αποσυνδεθούν για λίγο και να πάρουν δυνάμεις για να επανέλθουν πιο δυνατές, πιο ενεργητικές στο παιχνίδι της καθημερινότητας.

Μια καθημερινότητα διανθισμένη με ποικίλες δραστηριότητες κι ευκαιρίες, όχι απλώς διευρύνει ορίζοντες και προσθέτει στόχους στην καθημερινή μας ανθρώπινη πορεία, αλλά, επιπλέον, θέτει γερά θεμέλια για μια πετυχημένη εξέλιξη των ονείρων μας σε πραγματικά επιτεύγματα. Η πλήξη κι η ανία δε χωράνε στα δεκαοχτώ και στα εικοσιπέντε αλλά ούτε και στα πενήντα ή στα εβδομήντα. Ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε. Η ζωή, όμως, τρέχει με ταχύτητες πολύ υψηλές και το να τη βάλεις στον αυτόματο πιλότο δε θα ήταν κι η πιο σωστή απόφαση, εδώ που τα λέμε.

Οι περισσότεροι επειδή κουράζονται απ’ τους ταχύτατους ρυθμούς της απαιτητικής ρουτίνας τους, τα παρατάνε αγνοώντας τα ευεργετικά αποτελέσματα ενός μικρού διαλείμματος. Κάποιες φορές, η καθημερινότητα γίνεται ένα μεγάλο βάρος στους ώμους μας που δεν ξέρουμε πώς να το κουβαλήσουμε. Ηρεμία, βαθιά ανάσα και στοπ. Κάνε ένα διάλειμμα. Άναψε ένα τσιγάρο, ξάπλωσε, βάλε να παίξει το αγαπημένο σου τραγούδι σε επανάληψη 2-3 φορές. Φάε εκείνο το γλυκό που τόσο θες, κάνε μια βόλτα στο κέντρο και χάζεψε τριγύρω. Πάρε το αμάξι και πήγαινε κάπου με τα παιδιά, βγες για έναν καφέ με εκείνον/εκείνη, αγκάλιασε τον σκύλο σου και παίξε μαζί του. Δες μια ταινία, βγες για ψώνια, γράψε, τραγούδησε, χόρεψε και θα δεις ότι σαν να μπορείς να σταθείς καλύτερα απ’ ό,τι πριν. Μήπως τώρα που τα έκανες όλα αυτά, σαν να έγινε πιο ελαφρύ το φορτίο;

Μην τα παρατάς, απλά ξεκουράσου. Πάρε μερικές ανάσες. Βρες εκείνου του είδους το καύσιμο που θα σε κάνει να διανύσεις τα χιλιόμετρά σου χωρίς κραδασμούς. Μη βιάζεσαι να πατήσεις στην κορυφή, έτσι κι αλλιώς θα φτάσεις. Απόλαυσε το ταξίδι και τις στάσεις. Αποσυνδέσου πού και πού, μεταφορικά και κυριολεκτικά.  Δες τριγύρω. Αφουγκράσου το τώρα και φύγε ολοταχώς για το μετά. Είσαι εκεί που ήθελες; Είσαι κοντά σε αυτό που θες να φτάσεις; Καμιά φορά, πέρα απ’ το διάλειμμα χρειάζεται και μια δόση πραγματικότητας για να καθαρίσει το τοπίο, το μυαλό, η καρδιά κι η διαδρομή.