Οι δυναμικοί εμπνέουν ή τρομοκρατούν;

Μεγαλώνοντας επιζητούμε άτομα, ιδέες και εμπειρίες που αποτελούν έμπνευση και κίνητρο στην εξέλιξή μας. Κινητοποιούμαστε από όσα και όσους μας πλαισιώνουν είτε από μικρή ηλικία είτε επειδή έρχονται στη ζωή μας με την πάροδο των χρόνων. Αν είμαστε τυχεροί, θα έχουμε γύρω μας πρότυπα που θα λειτουργήσουν ευεργετικά στη διαδικασία της οικοδόμησής μας ως ισορροπημένοι και με αυτοπεποίθηση χαρακτήρες. Αν δε μεγαλώσουμε έτσι, ως ενήλικες θα κληθούμε να χτίσουμε με δικές μας δυνάμεις όσα δε χτίσαμε ως τώρα και να έρθουμε σε επαφή με άτομα που τα έχουν ήδη καταφέρει. Στην πρώτη επαφή μας με ένα ισορροπημένο και δυναμικό άτομο θα νιώσουμε κάπως μουδιασμένοι. Μα αν θα έπρεπε να νιώσουμε κάτι, δε θα έπρεπε να είναι ο θαυμασμός; Γιατί τα χάνουμε μπροστά σε αυτό που θα έπρεπε να μας εμπνεύσει;

Η αυτοπεποίθηση και ο δυναμισμός θα φανούν μόλις πατήσεις το πόδι σου σε ένα δωμάτιο. Είναι η λάμψη που βγαίνει από τα μάτια όταν σηκώσεις τα βλέφαρά σου και κοιτάξεις κατάματα τους συνομιλητές σου. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί τη σπίθα που αντικρίζουν στο βλέμμα σου διότι θερμαίνει ολόκληρο το δωμάτιο. Βρίσκεται στο ρυθμό των βημάτων σου καθώς διασχίζεις το διάδρομο. Δεν κάνουν θόρυβο όμως δονείται ολόκληρος κι όλοι είναι πεπεισμένοι ότι μπορείς ανά πάσα στιγμή να το γκρεμίσεις.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι ο τρόπος που θα μιλήσεις, όσα θα πεις και κυρίως όσα θα κάνεις. Καμία πράξη ή λέξη δε χρειάζεται να είναι βαρύγδουπη για να αποδείξει το δυναμισμό ή μια ισχυρή προσωπικότητα. Κανένα χέρι δεν πρέπει να χτυπηθεί σε ένα τραπέζι για να τραβήξει την προσοχή και το σεβασμό του συνομιλητή του. Ο δυναμισμός κρύβεται στην ουσία και το αποτέλεσμα, στο αγέρωχο ανάστημα κι όχι σε μια ύπαρξη δέσμια  κριτικής, εντύπωσης κι αποδοχής. Δε σε ενδιαφέρει εάν θα μπεις μέσα στο δωμάτιο και θα αποκτήσεις την αποδοχή του. Ακόμα κι αν δεν την αποκτήσεις, δε θα αμφισβητήσεις το ποιος είσαι ή δεν είσαι. Θα μιλήσεις αλλά δε θα φωνάξεις, θα πεις όσα έχεις να πεις, θα υπερασπιστείς όσα είναι άξια για να ακουστούν. Όμως, να θυμάσαι πως δεν εμπνέονται όλοι από το πάθος και το δυναμισμό. Κάποιοι θα φοβηθούν και θα αμυνθούν.

Κάποιες φορές, το πάθος μιας δυναμικής παρουσίας και η λάμψη που την περιβάλλει είναι αρκετή για να τρομάξει κάποιον. Μια ισχυρή προσωπικότητα σχετίζεται με την ισορροπία, την ικανότητα να κρατάς γερά τα πόδια στο έδαφος όσο προετοιμάζεσαι για εκτόξευση. Ο δυναμικός άνθρωπος δεν είναι αυτός που θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι ή όποιος υψώσει τη φωνή του. Ο δυναμικός άνθρωπος είναι αυτός που στέκεται όταν έχει κάθε λόγο να πέσει, δε θα μιλήσει πολύ αλλά θα δείξει έμπρακτα ποιος είναι και τι θέλει χωρίς να απαιτήσει. Δε θα απαιτήσει τον σεβασμό, θα τον δώσει απλόχερα και αν δεν τον πάρει δε θα αποθαρρυνθεί. Θα παίζει επί ίσοις όροις. Δε θα φωνάξει, δε θα υποχρεώσει κανέναν να του μοιάσει και ούτε θα παρακαλέσει για να πάρει. Γιατί να τον φοβηθείς; Γιατί δεν αναλώνεται στο να γίνει μια κόπια; Γιατί ξέρει ποιος είναι; Γιατί δε θέλει να εκτοπίσει κανέναν παρά μόνο το ποιος ήταν χθες;

Κυνηγάμε την αποδοχή των άλλων για να νιώθουμε καλά με αυτό που κοιτάμε το πρωί στον καθρέφτη. Δε μας πίστεψαν και τώρα πασχίζουμε να φωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε επιζητώντας το σεβασμό. Μήπως όμως και εμείς οι ίδιοι ξεχάσαμε τι σημαίνει σεβασμός; Μια ανεξάρτητη και δυναμική προσωπικότητα δεν ταυτίζεται με έναν ευνουχιστικό ή χειριστικό χαρακτήρα. Δεν είναι δυναμισμός να επιβάλλεσαι ή να κατευθύνεις, αλλά να υπερασπίζεσαι και να προωθείς. Να χαλιναγωγείς πρώτα τα δικά σου πάθη και να ισορροπείς. Αυτά είναι που θορυβούν όσους δεν κατάφεραν να τα αποκτήσουν και ελλείπουν από την ταυτότητά τους.

Κανένας δυναμικός χαρακτήρας δε χρειάζεται να πασχίσει να αποδείξει πως είναι δυναμικός ή να αποδείξει την επιρροή του. Όσο πατάει γερά στα πόδια του, δεν κάνει εκπτώσεις, δεν έχει ανάγκη κανέναν. Δεν επιβάλλεται. Αν επικρατήσει, είναι γιατί το κέρδισε με την αξία του. Μια τέτοια προσωπικότητα γιατρεύτηκε από τις πληγές κι όσες δεν κατάφερε να κλείσει, τις έκανε φωνή και φλόγα, λέξεις και δεκανίκια για να στέκεται τις μέρες που παραπατάει, χρώματα να φωτίζουν το δωμάτιο και μαξιλάρι στα δύσκολα. Δε σκλήρυνε, απλά μεγάλωσε. Σοβαρεύτηκε και πονηρεύτηκε γιατί έμαθε να φοράει τις πληγές σαν το αγαπημένο του ζεστό φούτερ που τον κρατά ζεστό τον χειμώνα.

Ας είμαστε δυναμικοί, ας είμαστε η ασπίδα που πάντα θέλαμε να μας προστατεύει. Αυτό είναι το υγιές, το ποθητό, το δύσκολο. Ας μην είναι όμως εις βάρος κανενός και προπάντων, της ίδιας μας της ύπαρξης. Ας πατάμε γερά στα πόδια μας μα χωρίς να ποδοπατάμε ή να ενοχλούμε κάνοντας φασαρία. Δε χωράνε ζήλιες αλλά έμπνευση και επιδίωξη να γίνουμε επιτέλους, αυτό το στήριγμα που πάντα θέλαμε να ακουμπάμε το κεφάλι μας όταν όλα πήγαιναν αντίθετα από αυτό που περιμέναμε να συμβεί.