5 αστικοί μύθοι για μυστήρια μέρη της Ελλάδας

Πολλές φορές έχουν ακουστεί διάφοροι αστικοί μύθοι που αγγίζουν το ανεξήγητο κι έχουν μείνει να αιωρούνται στην ιστορία σαν κάτι που δεν έχει βάση, που δεν μπορεί να αναλυθεί και να τεκμηριωθεί με επιχειρήματα. Αυτές τις ιστορίες τις ονομάζουν καμιά φορά κι ως μεταφυσικές. Βέβαια, όλο αυτό μας είναι ίσως κι αδιάφορο, όταν αυτές οι ιστορίες έχουν να κάνουν πέρα από τα δικά μας εθνικά σύνορα. Γίνεται όμως εξαιρετικά ενδιαφέρον όταν υπάρχουν τέτοιες ιστορίες στη χώρα μας. Ναι, πράγματι υπάρχουν και στον δικό μας τόπο αστικοί μύθοι: οι πέντε επικρατέστεροι συγκεντρώθηκαν και τους παρουσιάζουμε περιεκτικά γιατί θα ήταν άδικο να παραλείψουμε κάποιον. Επομένως, μια μικρή ξενάγηση σε αυτούς, είναι αρκετή για να καταλάβετε τη σημασία τους.

Σανατόριο στην Πάρνηθα

Πηγή φωτογραφίας: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το εγκαταλελειμμένο κτίριο δημιουργήθηκε το 1912 από τη διοίκηση του νοσοκομείου Ευαγγελισμός, ενώ η έκταση είχε γίνει δωρεά από τη Μονή Πετράκη. Ο σκοπός λειτουργίας του ήταν ένα αντιφυματικό περίπτερο-θεραπευτήριο σε καθαρό αέρα και μακριά από τα φώτα της πόλης. Λειτούργησε περίπου για τρεις δεκαετίες κι έκλεισε το 1960. Έπειτα από τον ΕΟΤ λειτούργησε ως ξενοδοχείο «Ξενία», αλλά ο τρόπος κατασκευής του και το γεγονός ότι ήταν πολύ κοντά στο «Μον Παρνές» είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμό του.

Έπειτα από εφτά χρόνια, το 1967, λειτούργησε με εκπαιδευτικό χαρακτήρα, και φιλοξένησε τουριστικές σχολές μέχρι και το 1984, όταν εγκαταλείφθηκε οριστικά. Το όλο κτήριο από μόνο του είναι επιβλητικό και προκαλεί τρόμο. Υπάρχουν διάφορες μαρτυρίες πως ακούγονται ουρλιαχτά, πόρτες να κλείνουν και βήματα ανάμεσα στους διαδρόμους του κτιρίου. Βέβαια, έχουν ακουστεί διάφορες ιστορίες κατά καιρούς, αλλά η πιο ξακουστή απ’ όλες είναι η ιστορία με το μικρό κοριτσάκι που δεν πρόφτασε να πιει νερό από την πηγή της Κυράς με το ιαματικό νερό και ξεψύχησε. Υπάρχει το ενδεχόμενο, λένε, κάποιος να συναντήσει τη μορφή της κοντά στην πηγή της Κυράς. Η επίσκεψη στον χώρο έχει πλέον απαγορευτεί, ενώ τα παράθυρα, οι πόρτες και οτιδήποτε από το οποίο υπήρχε πρόσβαση από το υπόγειο και τους πρώτους ορόφους, έχουν καλυφθεί.

Λωβοκομείο της Χίου

Πηγή φωτογραφίας: discoverchios.gr

Το λωβοκομείο της Χίου ιδρύθηκε το 1378 από τους Γενουάτες, όταν η Χίος βρισκόταν στην κυριαρχία της Δημοκρατίας της Γένοβα. Για να σταματήσουν την εξάπλωση της λέπρας, έστελναν αυτούς που είχαν προσληφθεί στην περιοχή εκείνη. Ήταν, ουσιαστικά, η Σπιναλόγκα της Χίου. Λειτουργούσε όλα αυτά τα χρόνια και με το ολοκαύτωμα της Χίου το 1822 από τους Τούρκους, ερήμωσε. Λένε, πως μόνο πέντε λεπροί επέζησαν, οι οποίοι είχαν κρυφτεί σε μια στοά.

Μετά από έναν χρόνο λειτούργησε ξανά αλλά με τον σεισμό καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι ντόπιοι ισχυρίζονται πως οι ψυχές που σφαγιάστηκαν από την εισβολή των Τούρκων περιφέρονται ακόμη στους διαδρόμους και στα δωμάτια που νοσηλεύονταν. Το μέρος, δηλώνουν πως είναι στοιχειωμένο και όποιος βρεθεί βράδυ μπορεί ακόμη και τώρα να ακούσει φωνές και ουρλιαχτά.

Παλαιοχώρα στα Κύθηρα

Πηγή φωτογραφίας: Tripadvisor

Καταστράφηκε το 1537 από τον πειρατή Μπαρμπαρόσα ο οποίος σκότwσε και πούλησε ως δούλους τους κατοίκους του. Όσοι αρνήθηκαν να παραδοθούν, πήδηξαν στο κενό από το φαράγγι, στο οποίο για πολλά χρόνια αργότερα, βρίσκονταν σκελετοί. Μια καστροπολιτεία, που την έκαψε ολόκληρη και παρέμειναν τα ερείπια οχυρώσεων και μεγάλου αριθμού κτισμάτων.

Το σημείο αυτό, έχει μια σιωπηλή ομορφιά κι είναι πολύ διάσημο αξιοθέατο, αν κι οι κάτοικοι αποφεύγουν την επίσκεψη σε εκείνο το μέρος μετά τη δύση του ηλίου. Θεωρείται καταραμένο και υπάρχουν φημολογίες πως υπάρχουν διάφορες παρουσίες που περιφέρονται τις βραδινές ώρες ανάμεσα στα ερείπια, αναζητώντας λύτρωση. Ένα ερειπωμένο κάστρο, με μια ηχηρή ιστορία.

Η Βίλα Καζούλη

Πηγή φωτογραφίας: www.greekarchitects.gr

Η συγκεκριμένη βίλα είχε χρησιμοποιηθεί στην ομώνυμη ταινία «Υπολοχαγός Νατάσα» με την ηθοποιό Αλίκη Βουγιουκλάκη και Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Πολύ πριν τα γυρίσματα της ταινίας, η βίλα είχε υπάρξει στρατηγείο των SS κατά την περίοδο της κατοχής. Τα υπόγεια της βίλας μετατράπηκαν σε χώρους βασανιστηρίων κι έγινε τόπος θανάτου πολλών αντιστασιακών.

Στην είσοδο της οικίας υπήρχαν δυο αντικριστά λιοντάρια που το 1985 εξαφανίστηκαν, με μια θεωρία να υποστηρίζει ότι κλάπηκαν, ενώ μια άλλη να αποδίδει την απουσία τους σε μεταφυσικά αίτια. Υπάρχουν μαρτυρίες που λένε πως οι ν3κροί κυκλοφορούν τα βράδια στους διαδρόμους, μύθος που πατάει και πάνω στο γεγονός ότι το οίκημα είναι χτισμένο πάνω σε ένα τούρκικο νεκροταφείο.

Οι νεράιδες της Αιτωλοακαρνανίας

Πηγή φωτογραφίας: iaitoloakarnania.gr

Είναι ευρέως γνωστές οι νεραΐδες στην Αιτωλοακαρνανία, που λένε, πως υπάρχουν πάντα κοντά σε νερό που ρέει, είτε αυτό είναι σε ποτάμι είτε σε κάποια ρεματιά. Η γιαγιά μου συνήθιζε να λέει πως όταν δεις νεραΐδες, καλό θα είναι να σωπάσεις, γιατί αν σε δουν, θα σου πάρουν ό,τι έχεις. Θα σε κυνηγήσουν, να σε κάνουν να αντιδράσεις κι αν το καταφέρουν, κάτι κακό θα σου συμβεί.

Από την άλλη, υπάρχει κι ο μύθος που λέει ότι οι νεράιδες στήνουν χώρο και γλεντάνε με μαντήλια με τα οποία κρατάνε η μια την άλλη κι αν τους πέσουν και κάποιος κλέψει ένα, θα σου πάρουν και την ψυχή για να το πάρουν πίσω. Μάλλον δεν είναι τόσο αγγελικά πλασμένα όντα κι η αιθέριά τους ύπαρξη, είναι μόνο μια βιτρίνα για να σε ξεγελάσουν.

Κάπως έτσι οι αστικοί μύθοι ολοκληρώθηκαν. Σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι, με ενδιαφέρουσες μαρτυρίες ανά περιοχή. Πάντα το άγνωστο και το μυστήριο θα μάς σαγηνεύει, όμως η αλήθεια είναι αυτή που αργά ή γρήγορα θα λάμψει.

Πίστευε και μη, ερεύνα λοιπόν.