Είναι γεγονός πως οι σχέσεις στις μέρες μας είναι δύσκολο ή και σπάνιο φαινόμενο. Οι ρυθμοί της ζωής κι η συνεχής ανάγκη για ελευθερία συμβάλλουν σε αυτό. Λίγο ή πολύ, έχουμε συνηθίσει να είμαστε μόνοι μας και φίλοι, κολλητοί να αναπληρώνουν ένα κενό, το πιο σημαντικό, άλλωστε, αυτό της συντροφικότητας.
Επομένως, αν το απλοποιήσεις, ένας φίλος υπάρχει στην καθημερινότητά σου, με τον οποίο έχεις κάνει το τηλέφωνό σου σκουλαρίκι. Ένας άλλος φίλος, αγαπητός επίσης, θα είναι το απόγευμα εκεί μαζί σου για να πιείτε καφέ κι άλλοι τόσοι μέσα απ’ τα κοινωνικά δίκτυα, που θα ανταλλάξετε διάφορες κουβέντες. Με αυτό τον τρόπο συμπληρώνεις ένα σημαντικό κενό σου.
Άρα, αυτό που σου λείπει ως άνθρωπος είναι μια σημαντική ανάγκη, βιολογική, που δεν είναι κάτι άλλο απ’ την ερωτική. Βέβαια, κι εδώ υπάρχει εκείνο το άτομο, με το οποίο βρίσκεστε χαλαρά και περνάτε μερικά ωραία βράδια. Έτσι, έχεις καταφέρει να ικανοποιείς με αυτό τον τρόπο ζωής βασικές σου ανάγκες. Επομένως η σχέση δεν έχει λόγο να υφίσταται.
Δεν υπάρχει εμβάθυνση στις σχέσεις πλέον. Υπάρχουν υποκατάστατα γύρω μας κι είναι αρκετά για να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας. Όμως, υπάρχουν κι αυτές οι σχέσεις, για τις οποίες ακούς και νιώθεις έκπληξη, σαν να πήρε κάποιος το πτυχίο του ή σαν να έγινε ξαφνικά πλούσιος από ένα τυχερό παιχνίδι. Φυσικά και σε αφήνουν άναυδο, γιατί με όλη αυτή την κοσμοθεωρία περί ανεξαρτησίας κι ελευθερίας και το ύφος «δεν έχω χρόνο», πού να γνωρίσεις τον άλλον. Πού να δεις τις πτυχές του χαρακτήρα του, να ερωτευθείς, να θελήσεις να το εξελίξεις.
Δεν υπάρχει υπομονή, επιφανειακό ενδιαφέρον κι όλα ένα κλισέ. Το ισοπεδώνεις, το απομυθοποιείς και πιστεύεις ότι οι σχέσεις είναι για τους φοβισμένους. Αν κι όλοι μας έχουμε έναν κρυφό καημό κι ένα απωθημένο, έναν πόθο και μας αρέσει να υπάρχει στο παρασκήνιο του μυαλού μας. Ουσιαστικά, δεν το θέλουμε, το διατηρούμε στο στάδιο της καψούρας, γιατί μια σχέση, κακά τα ψέματα, θα μας ξεβολέψει απ’ τις συνήθειές μας.
Έχω να σου πω πως οι σχέσεις που δημιουργούνται σήμερα, μέσα σε αυτή τη συναισθηματική δειλία, αξίζουν χίλια μπράβο. Είναι δεδομένο ότι έχουν περάσει από σαράντα κύματα κι οι δυο έχουν αποδεχτεί ο ένας τον άλλον. Ζούνε τον έρωτά τους, έχουν απίστευτη κατανόηση κι επικοινωνία και δεν τους αγγίζει τίποτα.
Το ξέρουμε ότι αυτές οι καταστάσεις ίσως να έχουν και τα πήγαιν’ έλα τους. Αν ξεκινήσει αυτό το πάρε-δώσε να ξέρεις ότι θα κουράσει σε βάθος χρόνου και στο τέλος κανείς δε θα ασχοληθεί. Αυτό, όμως, είναι σχετικό, γιατί έχει να κάνει καθαρά με τον άνθρωπο και την ψυχική του δύναμη. Αρκεί να μην είναι μονόπλευρο, αλλιώς θα είναι ιδανικό.
Η αλήθεια, όμως, είναι πως αν μια σχέση έχει αντέξει παρεξηγήσεις, δυσκολίες και καβγάδες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα αντέξει κι ότι τα συναισθήματα είναι αληθινά. Όταν υπάρχει αμοιβαία ενσυναίσθηση μεταξύ των δυο, ξέρει ο καθένας τα όρια και το ρόλο του. Οι εξωτερικοί παράγοντες δεν έχουν τη δύναμη να τους βλάψουν, ακόμα κι αν ηθελημένα προβούν σε κακοπροαίρετες κινήσεις.
Είναι κι η χημεία που δένει το ζευγάρι, δεν είναι μόνο οι καλές στιγμές. Γιατί καλές στιγμές μπορείς να έχεις και με τον συνάδελφο. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι αυτός που κάθεται στο διπλανό σου γραφείο είναι κι ο άνθρωπος που θα μοιραστείς το υπόλοιπο της ημέρας.
Το ζευγάρι πρέπει να δουλέψει αρκετά τα θεμέλια της σχέσης κι η κινητήριος δύναμή τους θα είναι πάντα η θέληση. Θα υπάρξουν και στιγμές βαρεμάρας, γκρίνιας, αντιπαράθεσης. Αν, όμως, υπάρχει κατανόηση και σεβασμός μεταξύ τους, αυτό δείχνει και την επιθυμία τους να είναι μαζί, έστω και κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Μια σχέση δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα κι είναι γεγονός πως χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να έχει μια ομαλή συνέχεια από ό,τι στην αρχή της. Συνεχώς αυτή η «δουλειά» θα πρέπει να βελτιώνεται, χωρίς κανένας απ’ τους δυο να επαναπαύεται.
Κανείς δεν είναι δεδομένος. Η σχέση είναι μια συναισθηματική συνεργασία δύο ανθρώπων που θέλουν να είναι μαζί κι αντέχει όσο αντέχει κι η επιθυμία τους.
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
