Αν έχεις γεμάτη ρουτίνα ένα διάλειμμα σε αποσυντονίζει

Το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα, τα email έχουν πάρει φωτιά και μια κατάσταση φρενίτιδας περιγράφει την καθημερινότητα στον εργασιακό σου χώρο. Τίποτα δεν αλλάζει, το ίδιο επαναλαμβανόμενο σενάριο. Η μόνη διαφορά πως ίσως η επόμενη μέρα να ‘ναι χειρότερη απ’ την προηγούμενη.

Απέναντι απ’ το θηρίο της επαγγελματικής ρουτίνας τρέχεις να προλάβεις γεγονότα, να μην εκτεθείς, να μη φανεί ότι δεν προνόησες και το πιο σημαντικό απ’ όλα να μη φανείς ανεπαρκής. Θες να επιτύχεις, να αποδείξεις τις ικανότητές σου, και κάθε μέρα παλεύεις για να τα καταφέρεις.

Μέσα στην πίεση εισπράττεις, τουλάχιστον, την ηθική σου ικανοποίηση. Την ευχαρίστηση και την πληρότητα, πως τελικά η ταλαιπωρία σου αξίζει, αφού φέρνει αποτελέσματα. Αυτή είναι η δική σου επιβράβευση. Ηρεμείς και γαληνεύεις κάθε φορά που έρχεται η ώρα να πατήσεις μια παύση. Ως δια μαγείας, ενεργοποιείται κι εκείνος ο μηχανισμός της εναλλαγής στη διάθεση. Αποχωρείς απ’ τον χώρο εργασίας και τότε είναι που σκέφτεσαι τον υπόλοιπο κόσμο, εκείνον που περιβάλει εσένα σε προσωπικό επίπεδο. Την οικογένεια, τους φίλους, το πρόσωπο που σ’ ενδιαφέρει. Μέχρι εκείνο το σημείο, όλοι αυτοί υπήρχαν στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Θεωρητικά πάντα, γιατί όταν αφοσιώνεσαι κι εστιάζεις σε κάτι που σε εξιτάρει και θες να του αφιερώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, όλα τα άλλα πρακτικά χάνονται.

Ίσως, μέσα στο χαμό, να δεις κάποιο μήνυμα, στιγμιαία θα σκεφτείς να απαντήσεις και τελικά στο τέλος της ημέρας θα διαπιστώσεις ότι δεν απάντησες ποτέ. Πώς να εξηγήσεις πως η κούραση κι ο φόρτος της εργασίας σε κράτησαν μακριά κι όχι η αδιαφορία. Ακούγεται σαν δικαιολογία ενώ είναι η αλήθεια.

Απ’ τη μία σε γεμίζει αυτή η κατάσταση, αγαπάς τη δουλειά σου, γι’ αυτό και παθιάζεσαι τόσο μαζί της, κι απ’ την άλλη, έχεις απομονωθεί σε κάτι που σου αντλεί τον περισσότερό σου χρόνο και σχεδόν όλη την ενέργειά σου. Μέχρι που κάποια στιγμή, πατάς τον διακόπτη στο off. Βγαίνεις σε άδεια, προκύπτει κάποιο τριήμερο από αργία κι έχεις επιτέλους ελεύθερο χρόνο, μόνο που αντί να πάρεις ανάσα, σε τρομάζει κάπως η ιδέα, αφού δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς αυτή την κατάσταση, πώς να γεμίσεις τις κενές σου ώρες.

Σίγουρα, ο ύπνος θα ‘ναι η πρώτη επιλογή, μόλις βρεις επιτέλους λίγο παραπάνω χρόνο. Θα κοιμηθείς, δε θα βάλεις ξυπνητήρι, θα ξεκουραστείς, αλλά δε θα ξοδέψεις έτσι όλο το διάλειμμά σου απ’ τη ρουτίνα. Εκτός κι αν το ζήσεις πρώτα σαν party animal κι ύστερα χρειάζεσαι μέρες στο κρεβάτι για να συνέλθεις, αφού έχεις πια ξεσυνηθίσει τα ξενύχτια και τις κραιπάλες.

Σε εκείνες, όμως, τις περιπτώσεις που η ρουτίνα έχει γίνει συνήθεια κι η δουλειά εθιστική κούραση, πώς γεμίζεις τις άδειες ώρες που νωχελικά σου τρυπάνε το μυαλό; Η αδράνεια γίνεται εχθρός σου. Θεωρητικά σε φαντάζεσαι να ξοδεύεις τον ελεύθερο χρόνο σου στην ποιοτική μοναξιά σου, να μείνεις μακριά απ’ όλα, κάνοντας παρέα με τον εαυτό σου. Στην πραγματικότητα, δεν αντέχεις στιγμή μόνος, χαλαρός κι άπραγος να κοιτάς το απόλυτο κενό.

Το γεμάτο καθημερινό σου πρόγραμμα σε ‘χει μάθει να ‘σαι δραστήριος κι οι στιγμές που δεν έχουν δράση σε αποσυντονίζουν, σε τρελαίνουν. Ένα άθλημα, μια δραστηριότητα, μια γενική στο σπίτι, κάτι θα βρεις για να εξισορροπήσεις την υπερέντασή σου. Έχεις μάθει να βρίσκεσαι καθημερινά στην τσίτα, δεν μπορείς ξαφνικά να χαλαρώσεις τόσο απότομα, και δε σ’ αρέσει κιόλας. Σε μιζεριάζει αυτή η απραξία, δεν έχεις συνηθίσει να μην κάνεις τίποτα και να ‘σαι απλά καθισμένος σε έναν καναπέ, να αναρωτιέσαι αν το αεράκι είναι βορινό ή όχι.

Ακόμα και εκείνες τις φορές που χρειάστηκε να μείνεις μέσα, γιατί ένα συνάχι και μια ίωση σε ταλαιπωρούσαν, ένιωσες άβολα, σχεδόν άχρηστος και καθόλου σημαντικός, αφού αισθανόσουν πως δεν μπορούσες να προσφέρεις ούτε στον εαυτό σου. Η ξεκούραση για σένα είναι ταυτόσημη με την έμπνευση, τη δραστηριότητα και τη δημιουργία. Ανήσυχο πνεύμα που δε σταματά να καταπιάνεται με κάτι, ακόμα κι όταν επιβάλλεται να κάνει ένα διάλειμμα.

Δεν μπορείς να ‘σαι μόνος κι ανενεργός. Δεν μπορείς να μην είσαι σε μια συνεχόμενη κίνηση. Αν σταματήσεις, αν δεν ξέρεις τι θα κάνεις στο επόμενο λεπτό, ίσως να τρελαθείς. Ίσως και να τα βάλεις με σένα. Η δική σου πραγματικότητα έχει βάλει σε ταχύ ρυθμό τη ζωή σου κι οι στιγμές χαλάρωσης δεν ξέρεις τι νόημα έχουν.

Εμπλούτισε το κενό με αυτό που επιθυμείς για να μην έχεις απορίες πώς θα λειτουργήσεις τις επόμενες μέρες. Ένα πρόγραμμα θα ωφελήσει, μέχρι να έρθει η επανάσταση της αλλαγής. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Καλή επιτυχία!