Αποκέντρωση σημαίνει νέα ζωή

Έρχεται εκείνη η στιγμή που φεύγεις. Φεύγεις για ένα καλύτερο αύριο με πολλά υποσχόμενα όνειρα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αποκέντρωση. Νιώθεις εξορισμένος και καταδικασμένος να τολμήσεις αυτή την αναγκαστική επιλογή. Έρχεται μια φάση στη ζωή σου, που σου φαίνεται η ιδανική λύση σε ένα αδιέξοδο που δεν υπάρχει διαφυγή. Η ιδέα και μόνο σε εξιτάρει, σε ταξιδεύει κι ήδη αρχίζεις να επενδύεις σε αυτό το νέο σου εγχείρημα.

Υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού, σαν την έσχατη λύση, αλλά η πραγματική αλήθεια είναι ότι πάντα την απέρριπτες. Πίστευες ότι έχεις τη δύναμη να τα καταφέρεις ή απλά πίστευες ότι θα εξαντλήσεις όλες σου τις προσπάθειες για να πετύχεις κι ύστερα θα εξέταζες το μετά. Τίποτα δεν είναι δεδομένο κι εξασφαλισμένο, όλα ανατρέπονται απ’ τη μία στιγμή στην άλλη κι εκεί καλείσαι να λάβεις τις σοβαρότερες αποφάσεις της ζωής σου.

Απόφαση ζωής με πολλά ρίσκα κι ανησυχίες για τις ενδεχόμενες δυσκολίες που πρόκειται να αντιμετωπιστούν. Υπήρχαν λόγοι που μια οικογένεια επέλεξε την αποκέντρωση. Λόγοι που κανείς δεν μπορεί να κρίνει ή να εκφέρει άποψη όταν δεν είσαι εσύ αυτός που βιώνει τη συγκεκριμένη κατάσταση. Είναι συναρπαστική η ιδέα να φύγεις μακριά απ’ τα φώτα της πόλης και ξαφνικά να βρεθείς σε έναν επίγειο παράδεισο, επαρχιακό, δίπλα στη θάλασσα.

Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Στην αρχή νιώθεις χαρά κι ενέργεια γιατί γυρίζεις σελίδα. Σκέφτεσαι τα πλεονεκτήματα και το όφελος της δικής σου οικογένειας. Ένα καλύτερο περιβάλλον για να μεγαλώσει το παιδί σου, μέσα στη φύση, σε καθαρό οξυγόνο. Φαντάζεσαι το παιδί σου να τρέχει αμέριμνο και να παίζει σε σημεία που δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και δεν παραμονεύει ο κίνδυνος να χτυπήσει ή να το αρπάξουν. Ελαφραίνει το μυαλό σου, νιώθεις πιο ασφαλής κι ολοένα συμφωνείς με την επιλογή σου. Επιβεβαιώνεις την κρίση σου και ξέρεις πως είναι ό,τι καλύτερο σου δόθηκε.

Από την άλλη πλευρά όμως, δε σταματάς να σκέφτεσαι κι αυτό που άφησες πίσω σου. Τα αγαπημένα σου πρόσωπα, συγγενείς, φίλους και συνήθειες που είχες άρρηκτα συνδέσει με τον παλιό τρόπο ζωής σου. Νιώθεις θλίψη, γιατί ξέρεις ότι θα αποξενωθείς και νέα πρόσωπα θα «φιγουράρουν» στο νέο σου ξεκίνημα. Είσαι αντιδραστικός μέσα σου, αλλά δείχνεις μουδιασμένος, δέχεσαι απλόχερα τη νέα αλλαγή γιατί εκεί έχεις εναποθέσει όλα σου τα όνειρα και τις ελπίδες.

Νιώθεις ξένος μες στους ξένους. Μια πραγματική εικόνα, πως απ’ το μηδέν χτίζεις μια καινούρια ζωή. Δεν ήταν επιθυμία, αλλά μια αναγκαστική επιλογή και το «παυσίπονο» το τοπίο που αντικρίζεις. Οι σκέψεις χάνονται, γαληνεύεις, ηρεμείς κι εγκλιματίζεσαι στις νέες συνθήκες. Γνωρίζεις ανθρώπους, όλα είναι φιλικά ή έστω έτσι δείχνουν στην αρχή. Διατηρείς μια επιφυλακτική στάση γιατί προσπαθείς να μπεις και στη δική τους θέση. Μια νέα οικογένεια στην περιοχή τους, νέοι άνθρωποι απ’ την πρωτεύουσα μεταφέρουν τις ιδέες τους και φέρνουν μαζί τους μια ανανέωση. Κάποιοι το δέχονται και το επιβραβεύουν το τόλμημα αυτό, άλλοι όμως δεν έχουν τόσο ειρηνικές προθέσεις. Είναι κι αυτή η περίπτωση, που σε αντιμετωπίζουν κάπως ρατσιστικά γιατί φέρεις ευθύνη για τον εκμοντερνισμό της μέχρι τώρα ζωής τους.

Αλλάζουν τα δεδομένα σιγά-σιγά και νιώθουν απειλή, πως θα διαταραχθεί η αγαπημένη τους ισορροπία στο όμορφο και γραφικό χωριό τους. Πιστεύουν πως όλα θα έχουν μια διαφορετική τροπή κι αισθάνονται υπεύθυνοι που εκείνοι δε σκέφτηκαν αυτές τις νέες ιδέες. Αλλάζει ο τόπος τους και συνάμα η ζήλια είναι αυτή που εκκολάπτεται μέρα με τη μέρα. Τους αρέσει η αλλαγή, αλλά δεν πρόκειται να σου το δείξουν, να σου πουν έναν καλό λόγο. Είσαι κάτι σαν εχθρός τους, καταλογίζουν ευθύνες στον εαυτό τους, που δεν είδαν πρώτοι εκείνοι τις ευκαιρίες για να αξιοποιήσουν τον εκ γενετής τόπο τους. Είναι ο θυμός που τους κυριεύει κι η συμπεριφορά τους είναι λίγο παιδιάστικη. Αντιγράφουν τις κινήσεις σου, σε παρακολουθούν στενά και κάνουν ό,τι κάνεις. Είσαι στο επίκεντρο των συζητήσεων τους, είσαι η νέα τους ασχολία και θέλουν να μάθουν περισσότερα για σένα και το πώς κατέληξες εκεί.

Θέλει χρόνο η προσαρμογή σε ένα νέο περιβάλλον, σε μια κλειστή κοινωνία. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μάθει αλλιώς, πιο πουριτανοί, όσο κι αν το κοινωνικό σύστημα μας καθιστά προοδευτικούς. Ναι μεν προοδευτικοί αλλά δε, αγαπημένο άθλημα το κοινωνικό σχόλιο κι η ζωή του άλλου. Είναι γνώριμη η κατάσταση, δεν εκπλήσσεσαι που ασχολούνται μαζί σου, αντιθέτως είναι κολακευτικό. Η συνέχεια είναι εκνευριστική αλλά παρ’ όλα αυτά αρχίζεις να συμβιβάζεσαι με το κατεστημένο. Εντάσσεσαι στο σύνολο και προσπαθείς να παραμείνεις ανεπηρέαστος απ’ το δικό τους τρόπο ζωής. Σίγουρα, η καθημερινότητα σε αλλάζει κι υιοθετείς δικές τους συμπεριφορές. Όσο ο καιρός θα περνάει κι όσο θα αντιστέκεσαι στις κακόβουλες προθέσεις τους, τότε να ξέρεις πως έχεις ενταχθεί σε αυτόν το τόπο.

Ποτέ όμως δε θα ανήκεις εκεί, θα είσαι πάντα ο ξένος που ήρθε στον μέρος τους. Θα είσαι δακτυλοδεικτούμενος που δεν τα κατάφερες εκεί που ήσουν κι έφυγες για το δικό τους τόπο. Αν αυτό μπορεί να ξεπεραστεί και να μη δοθεί έκταση, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Είναι απλά σκέψεις ανθρώπων που δεν μπορούν να σε βλάψουν με κάποιον άλλον τρόπο, αλλά με τη μικροπρέπειά τους.

Προσπέρνα, έχε δύναμη και πίστη κι αυτός ο νέος προορισμός θα είναι το νέο σου σπίτι. Είναι η δύναμη της θέλησης για τη δική σου «Ιθάκη» και κανείς δεν μπορεί να σου τη στερήσει. Πολέμα γι’ αυτό με την ψυχή σου και να θυμάσαι ακράδαντα πως όλοι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία!