Η εξέλιξη της ζωής καθορίζεται από τις αποφάσεις. Το σύνολο εκείνο των σκέψεων, ύστερα από ένα επίπονο χρονικό διάστημα αμφιβολίας. Η κατάληξη σε μια επιλογή έπεται μιας χρονικής περιόδου που κάποιος θέλει ή χρειάζεται να δει ξεκάθαρα τι έχει μπροστά του και πώς πρέπει να κινηθεί. Αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο, όμως, γιατί χρειάζεται να εξετάσει όλα τα δεδομένα που έχει στα χέρια του ως εκείνη τη στιγμή. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει κι εκείνη η απόφαση που κανείς δε θα δαπανήσει χρόνο για να καταλήξει σ’ αυτή, καθώς το τι είναι ορθό είναι απολύτως ξεκάθαρο.
Η επιλογή έχει πάντα δυο όψεις, όπως το νόμισμα έχει κι εκείνο δυο πλευρές. Μόνο που εδώ δεν υπάρχει νόμισμα, ούτε το αποτέλεσμα μιας απόφασης θα κριθεί από μια γυροβολιά του αέρα. Η κατάληξη σε μια ουσιαστική απόφαση ζωής, δε θεωρείται αποδεκτό ν’ αφήνεται στην τύχη, εκτός κι αν αυτό αποτελεί μια μυστική συμφωνία που κάνει η μοίρα με τις ζωές μας, και που ποτέ δε θα βγει στο φως.
Αυτό, όμως, δεν είναι το θέμα στην παρούσα φάση, αλλά το δίλημμα που θα προκύψει ανάμεσα σε δυο επιλογές. Ειδικά αν ο ενδιαφερόμενος νιώθει το ίδιο και για τις δυο εναλλακτικές· θα ήταν ευτυχές να επέλεγε και τις δυο, αλλά συνήθως μια τέτοια κατάληξη δεν εξυπηρετεί κανέναν. Αυτό συνηθίζεται στις περιπτώσεις που εμπλέκεται συναίσθημα, όπως όταν κάποιος -παραδείγματος χάριν- έχει δυο συντρόφους που αγαπά κι ενδιαφέρεται εξίσου και για τους δύο. Στην εκδοχή που υπάρχει μια διπλή επιλογή, κρύβεται κι ένα επίπονο δίλημμα. Το ίδιο δίλημμα που μπορεί ν’ αφήσει κανείς να υφίσταται μπροστά σε μια απόφαση που είναι δύσκολο να παρθεί γιατί κάποιος θα πληγωθεί. Κι έτσι, δεν παίρνει θέση κι ενδεχομένως δε δείχνει και τον πρέποντα σεβασμό στον ίδιο και στους ανθρώπους που εμπλέκονται, αφήνοντας μια νοσηρή κατάσταση να εξελιχθεί.
Μια απόφαση σε τοποθετεί στη θέση του διλήμματος όταν χρειάζεται σκέψη, παράμετροι και προϋποθέσεις που πρέπει να εξεταστούν, όταν πρέπει να γίνει μια σχετική έρευνα. Έτσι λέγεται τουλάχιστον. Όμως, στην ουσία αναβάλεις αυτό που ήδη γνωρίζεις. Κι ακόμη πιο συχνά, η μια επιλογή γεννιέται με βάση τα «πρέπει», ενώ στον αντίποδα έχουμε μια επιλογή με γνώμονα αυτό που πηγάζει από μέσα και δίνει φως σε οτιδήποτε έρχεται. Κι αυτό είναι πάντα γνωστό, εύκολα και με διαύγεια.
Τα πράγματα είναι απλά όταν ξέρεις πως αυτό που δε σου κάνει, είναι να βιώνεις μια ατέρμονη κουβέντα με τον ίδιο σου τον εαυτό. Είσαι εσύ, εναντίον εσού και προσπαθείς μέσα από επιχειρήματα ν’ αφοπλίσεις τον εχθρό σου. Να του δείξεις με τεκμήρια κι άλλα τρανταχτά στοιχεία πως αυτό που θ’ ακολουθήσει θα έχει μια ομαλή, γαλήνια εξέλιξη που σίγουρα θα φέρει την ευτυχία που τόσο αναζητάς. Διαφορετικά, μια κουβέντα που θα συνεχίσει την ταλαιπωρία, που θα δημιουργήσει ένα αβάσταχτο βάρος που θα σε κάνει να υποκύψεις. Γιατί στην ουσία, ξέρεις πως υπάρχει προτίμηση. Εκείνη που η ψυχή σου λαχταράει και μόνο στη σκέψη της, που γεμίζει το μέσα σου με χαρά, αισιοδοξία κι ευτυχία. Εκείνο που τα σωθικά σου τρώει αλλά «πρέπει» να πνιγεί.
Ίσως τελικά να μην υπάρχει δίλημμα μπροστά σε απόφαση, μόνο αυτό που θέλουμε κι αυτό που δε θέλουμε να συμβεί. Ακόμη κι αν οδηγηθούμε σε κάτι που τελικά δε θα έχει θετική έκβαση, σίγουρα θα νιώθουμε ζωντανοί γιατί ήμασταν εκεί και το ζήσαμε. Αντιθέτως, μπροστά σ’ εκείνα που «έπρεπε» να επιλεχθούν πάντα θα φιγουράρει κι ένα απωθημένο. Σενάρια ενός έργου που δεν ανέβηκε και που χωμένο στο συρτάρι θα συνοδεύεται κι από ένα μαράζι για όλα όσα θέλαμε να γίνουν μα δεν τολμήσαμε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
