Να φύγεις! Να κλείσεις την πόρτα πίσω σου κι απλώς να φύγεις. Μην προσπαθήσεις να ξεμπερδέψεις τις σκέψεις του άλλου, θα σε πάρει μαζί του στον πάτο του βυθού του. Μη διανοηθείς να γίνεις ο Φάρος για τις μπερδεμένες του σκέψεις. Δε θα βγάλεις άκρη, δε θα μπορέσεις να βοηθήσεις περισσότερο. Θα τον επιβαρύνεις και μαζί θα πέσετε στον γκρεμό. Δε γίνεται κάθε φορά να είσαι η σωτήρια λέμβος. Δε θα μπορείς πάντα και κάθε φορά να ενισχύεις τα τείχη και να δίνεις λύσεις σε θέματα που απασχολούν άλλους. Κι όχι, δε θα είναι εγωιστική αυτή σου η επιλογή. Είναι προστασία σου και μόνο έτσι θα βοηθήσεις τον άλλον να ξεδιαλύνει το κουβάρι το οποίο ο ίδιος δημιούργησε.
Κι αν βλέπεις έναν άνθρωπο μπροστά σου, που είναι σε πλήρη σύγχυση, σκέψου πως ίσως κι η δική σου παρουσία να του δημιουργεί μεγαλύτερο μπέρδεμα. Όταν ο ίδιος δεν μπορεί να βάλει τη ζωή του σε τάξη κι απεγνωσμένα σπέρνει χαμό σε όλες του τις κινήσεις, φύγε! Είναι σε παραλογισμό και δεν μπορεί να βοηθήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Προφυλάξου, κάνε ένα βήμα πίσω και άσ’ τον να πράξει όπως εκείνος κρίνει σωστά. Εκείνο το «πίσω» θα σε ωφελήσει αρκετά. Θα παραμείνεις σε ασφαλή θέση, μέχρι να περάσει η εμπόλεμη κατάσταση. Μη φας ξανά την πρώτη σφαίρα.
Άλλωστε, είναι αβέβαιο αν κι η δική σου εμπλοκή θα έχει αποτέλεσμα. Είναι πολύ μεγάλο το δικό του φορτίο για να το χειριστεί, πόσω μάλλον αν προσθέσει τη δική σου παρουσία. Θα μπερδευτεί κι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να συνδέσει και τη δική σου συνεισφορά στ’ αρνητικά. Αν εκείνο το πρόσωπο διανύει μια δική του άσχημη περίοδο, δεν μπορείς να τον σώσεις αν δε θέλει να σωθεί. Αν το ίδιο το άτομο, δεν κάνει τη συνειδητή επιλογή προς την καλυτέρευσή του και δεν είναι ξεκάθαρο με τις προθέσεις του, να μείνεις εκτός. Ακόμη κι αν τα λόγια του έχουν βάθος και πειθώ, εσύ φρόντισε να καταλάβεις αν τα υποστηρίζει. Αν αυτά είναι βάσιμα λόγια κι όχι «λόγια του αέρα». Άσε λίγο τους συναισθηματισμούς στην άκρη και δες με τα μάτια της λογικής. Εξέτασε τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου και γνώρισε την κατάσταση την οποία ζει και βιώνει. Είναι ένα ακόμη θέατρο που έχει δόλο ή απλώς μια κραυγή για βοήθεια, ψάχνοντας κάπου ν’ αγκιστρωθεί, να πάρει μια ανάσα για να συνεχίσει τη δυσβάσταχτη πορεία του;
Οι απαντήσεις που ψάχνεις είναι μπροστά σου. Μην προσπαθείς να γίνεις ο σωτήρας του. Δε θα σου δώσουν κανένα βραβείο. Μην το βλέπεις σαν μια ευκαιρία. Είναι απλώς ένα ενδεχόμενο, μακροπρόθεσμα. Ανάλογα πάντα με τη δική σου επιλογή. Να είσαι βέβαιος, όμως, πως αυτό που διαδραματίζεται μπροστά σου είναι μια κατάσταση που όσο περισσότερο παίρνεις πάνω σου, τόσο λιγότερο βοηθάς αυτόν που τελικά λες πως θες να βοηθήσεις. Άσε τα γεγονότα να εξελιχθούν όπως η ροή της ζωής επιβάλει. Κι όσο απομακρυνθείς, τόσο καλύτερα θα φροντίσεις τη δική σου ψυχική υγεία. Δυο χαωμένα μυαλά, άλλωστε, πώς στο καλό θα βοηθήσουν το ένα το άλλο;
Μείνε στην άκρη κι απλώς μην μπερδέψεις το παρόν με τις αναμνήσεις που κάποτε απλόχερα χαρίσατε ο ένας στον άλλον. Ένα ξεσκόνισμα, δε βλάπτει καμιά φορά, αλλά δε χρειάζεται να τις κατεβάσεις από το ράφι. Άσ’ τες εκεί και φρόντισε να παραμείνουν, έτσι, ζωντανές και για τους δύο σας. Αξίζει, άλλωστε, ακόμα κι αν τις ξαναζήσετε να είναι σε καλύτερες συνθήκες κι όχι σε στιγμές απόγνωσής. Δεν αξίζεις το ενδιαφέρον από κανέναν που θα σε αντικρίσει ως διάλειμμα από τη μιζέρια του, όσο κι αν τον αγαπάς. Η ζωή του καθενός είναι επιλογή: αν θέλει την καίει, αν θέλει την πετάει, αν θέλει τη ζει.
Μην αφήνεις κανέναν να σου αρπάζει στιγμές ακόμη κι αν αυτές ανήκουν στην κατηγορία των αναμνήσεων. Μην τις δανείσεις και μην επιτρέψεις να σου τις επιστρέψουν πίσω κατεστραμμένες και λερωμένες. Αυτές οι όμορφες στιγμές είναι η δική σου απόδειξη πως υπάρχει κι η άλλη πλευρά, εκείνη της χαράς. Γι’ αυτές τις στιγμές πάλεψε με αξιοπρέπεια, έτσι ώστε να μείνουν ανέπαφες από τους «κλέφτες στιγμών» κι από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Δε φταις εσύ που εκείνα επιστρέφουν, αλλά ακόμη κι αν αυτό γίνει, να φροντίσουν τουλάχιστον να έρθουν δοξάζοντάς τες. Αλλιώς, ας χτυπήσουν άλλη πόρτα. Η δική σου θα είναι κλειστή.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου