Σκέψεις που έγιναν πονοκέφαλος που βασανίζει και ταλαιπωρεί. Επιθυμία που έγινε εμμονή και προσπαθείς να βρεις την άκρη της. Να ξεδιαλύνει το κουβάρι και να ηρεμήσει, να γαληνεύσει η ψυχή. Μια σχέση που δεν κυλάει, που δεν υπάρχει αύριο, που έγινε κομμάτι σου χωρίς να υπάρχει σώμα να κουμπώσει. Μια ανασκόπηση στα περασμένα, θα αποτελλέσει μια προσπάθεια να διαλευκάνεις τον προβληματισμό σου. Κουβέντες, λόγια, πράξεις, έρχονται τώρα στην επιφάνεια του μυαλού- υλικό που έμεινε ανεπεξέργαστο και καλείσαι να αποκωδικοποιήσεις.
Μια κλωτσιά σε πέτρα και μια ώθηση να χαθεί από το οπτικό σου πεδίο. Αυτή είναι κι η τακτική που θ’ ακολουθήσεις: να φύγεις μακριά, να τα αφήσεις πίσω σου όλα και να δώσεις μια «σπρωξιά» στον εαυτό σου, να εξαφανιστεί. Να πάει σ’ εκείνο το χιλιοειπωμένο «παρακάτω», που σε προκαλεί να το ζήσεις, να το ακολουθήσεις και να το γευτείς.
Ονειρευόσουν την ισορροπία στη σχέση που τόσα χρόνια έβλεπες χαρακτηριστικά να ξεφουσκώνει, αφήνοντας βάρος στο στήθος. Καθόλου φως, μόνο σκοτάδι και στιγμές απάλευτης σιωπής. Ένιωθες κάθε μέρα ποιο πένθιμος από την προηγούμενη, πνιγόσουν μέσα στην τόση αποξένωση με εκείνον που έλεγες άνθρωπο της ζωής σου.
Ξαφνικά, σαν κάποιος ν’ άνοιξε τα παράθυρα και να εισχώρησε φρέσκος αέρας. Είχες ξεχάσει, πως ήταν απλώς μια επιλογή. Το είδες σαν εμφανίστηκε μια νέα επιλογή, που έμελλε ν’ αποτελλέσει την πατερίτσα σου. Ίσως να ήξερες μέσα σου βαθιά πως κάτι δε θα λειτουργούσε και στη νέα συνθήκη, μα τη χρειαζόσουν τόσο που έκλεισες τα μάτια σε ό,τι αρνητικό έφερε. Έφτανε που μπήκε ο αέρας και δροσίζει.
Σε μια λίστα σημειώνεις: Τικ στην επικοινωνία, τικ στο συναίσθημα, τικ στο οικονομικό στάτους, τικ στη χημεία, τικ στην κατανόηση, τικ στην εμπιστοσύνη, τικ στα πρακτικά, τικ και στην ερωτική πράξη. Μια σελίδα από πάνω μέχρι κάτω γεμάτη τικ. Κοιτάς και ξανά κοιτάς τη λίστα για να εντοπίσεις αυτό που λείπει. Μα όλα είναι εδώ! Κοιτάς κι αναζητάς το κομμάτι που έχεις παραλείψει, εκείνο που δεν έχει συμπεριληφθεί. Μα δε λογάριασες πως είναι τόσο ισχνό, σχεδόν μη ανιχνεύσιμο.
Πάντα κάτι θα λείπει. Κάτι δε θα υπάρχει, κάτι θα είναι μισό. Ακόμα και στην ιδανική συμβατότητα, στη χημεία, στην επικοινωνία που έχετε, κάτι θα λείπει, όταν δε θέλεις να πας παρακάτω. Γιατί αυτός ο άνθρωπος που είναι το παρακάτω, αυτός που σου χαρίζει προοπτική κι αλλαγή, σε ξεβολεύει. Όχι γιατί θέλεις να γυρίσεις στα παλιά, όχι γιατί δε νιώθεις πράγματα για τον άνθρωπο που μπήκε στη ζωή σου. Μα έτσι απλά, γιατί κάτι λείπει. Ίσως να λείπεις εσύ. Ν’ απουσιάζεις σε κάθε σου κίνηση, σκέψη κι έρωτα που γεύεσαι. Κάτι που δεν μπορείς να διαγράψεις, να ξεχάσεις, όσα ταξίδια κι αν κάνεις, όσα «παρακάτω» κι αν ζήσεις. Κάτι που σε κρατά δέσμιο εκείνου που λείπει, που ποτέ δεν μπορείς να προσδιορίσεις.
Είναι η αόριστη συμβατότητα, αυτή που δεν υπολογίζεται, που καλύπτει τις τρύπες ανάμεσα στους πόρους. Αυτή που τα σώματα κουμπώνουν εμπρός της από το πρώτο άγγιγμα, που τα βλέμματα αποκτούν κατεύθυνση, που οι σκέψεις συμπληρώνουν η μία την άλλη. Αυτή που η μυρωδιά που εκκρίνει το σώμα, σε μεθάει πιώτερο από κρασί. Εκείνη που αν υπάρχει, κάνει για χίλια τικ σε μια λίστα που ποτέ δεν έκανες. Γιατί τελικά, όταν την έχεις ξέρεις πως δεν μπορείς να φύγεις μακριά της.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
