Εκείνος που κάθεται πάντα δίπλα σου χωρίς να του δίνεις σημασία

Σαν μια σκιά: Κάθεται δίπλα σου, μιμείται τις κινήσεις σου, ακολουθεί τις σκέψεις σου και κάποιες φορές αντιδράει. Συνήθως, όταν κάτι δεν του είναι αρεστό, όταν κάτι είναι ενάντια σ’ εκείνον. Τον λένε «εαυτό» και παραμένει στην ίδια θέση, δίπλα στον άγνωστο-γνωστό που είναι δίπλα του. δηλώνει παρόντας στην κάθε σκέψη και πράξη που εκφράζει στην καθημερινότητά του. Πώς, όμως, θα μπορούσε να του απευθυνθεί ζητώντας να μιλήσουν; Μια τέτοια επιθυμία, σίγουρα θα άγγιζε την παράνοια. Μα ο εαυτός σου, είσαι εσύ κι εσύ είσαι ο εαυτός σου. Τι inception πάει να παιχτεί εδώ πέρα;

Είναι σαν αυτό που όλοι λένε, «να σ’ αγαπάς». Μα σ’ αγαπάς! Πώς να το αποδείξεις και σε ποιον; Πρέπει, άραγε, να περπατήσεις με τον εαυτό σου, να βγεις βόλτα, να του πεις αστεία και μαζί να γελάσετε, να κλάψετε, να λυτρωθείτε; Προφανώς, αν το σκεφτούμε ρεαλιστικά, μοιάζει με διασχιστική διαταραχή. Αν όμως δούμε τον συμβολισμό της πράξης, τότε ομορφαίνει σίγουρα ο καμβάς της ζωής. Όπως αντίστοιχο συμβολισμό, έχει και μια σκοτεινή, κακοποιητική σχέση με τον εαυτό, στην οποία του μιλάς υποτιμητικά, χλευάζοντάς τον κι έχοντας την απαίτηση αυτός να σε κοιτάει στα μάτια με χαμόγελο. Να έχει μια σταθερή και καλή διάθεση, μια καλή υγεία. Να σε εμψυχώνει και να σου δίνει θάρρος. Πώς είναι δυνατόν όλο αυτό να επιτευχθεί, όταν τον μειώνεις, όταν τον στήνεις στον τοίχο και τον πετροβολείς; Απλώς, αντί να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο-ερείπιο, εσύ τον έχεις μέσα σου. Δεν είναι και τόσο διαφορετικό τελικά.

Αυτή είναι η πραγματική σημασία του «να σ’ αγαπάς», λοιπόν. Να μπορείς να συνυπάρξεις μ’ έναν άνθρωπο είκοσι τέσσερις ώρες το είκοσι τετράωρο και να του μιλάς όμορφα. Να είσαι ευγενικός, να τον φροντίζεις, να του φέρεσαι με κατανόηση, να μην τον πιέζεις, να μην τον παρενοχλείς. Είναι ακριβώς σαν την ανάγκη να έχεις όμορφους τρόπους έκφρασης και να επικοινωνείς με ευγένεια με τους συνανθρώπους σου. Όπως ακριβώς, θέλεις και προτιμάς να σε σέβονται, να σου μιλάνε ευγενικά κι εκείνοι. Δε διαφέρει, ξέρεις, και πολύ απ’ αυτό που χρειάζεται ο εαυτός σου. Βγες, λοιπόν, από το καλούπι του σώματός σου και δες με άλλη οπτική τον εαυτό σου. Έτσι, θα καταλάβεις τις λανθασμένες κινήσεις που κάνεις ως προς εκείνον. Εσύ, θες να σου μιλάνε όμορφα, εκείνος γιατί να μη θέλει το ίδιο;

Να μάθεις να κάνεις μαζί του παρέα, να αντέξετε στις δύσκολες συζητήσεις μέχρι να γνωριστείτε καλά, να υπάρχει όρεξη για προσπάθεια, προοπτική για μια σχέση ζωής. Κι όταν αυτή η σχέση επιτευχθεί, όταν θα έχετε βρει τη χρυσή τομή της επικοινωνίας, όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν πολύ εύκολα. Θα είναι εύκολο να επικοινωνείς με τους ανθρώπους που θα σε περιβάλλουν. Θα είναι εύκολο να κατανοείς τα σωστά και τα λάθη χωρίς να τα υποτιμάς, χωρίς να τα εξιδανικεύεις. Η αγάπη ως προς τον εαυτό σου, θα είναι εμφανής και η κάθε σχέση με το περιβάλλον, με τον περίγυρό σου, θα έχει ουσία. Όλα θα έχουν μια διαφορετική χροιά στη ζωή σου, που θα αποπνέει σεβασμό. Έναν σεβασμό που δούλεψες με τον εαυτό σου για να τον αποκτήσεις.

Επομένως, κάθε φορά που θα θες να μιλήσεις σε σένα, να έχεις εικόνα πως ο εαυτός σου, κάθεται δίπλα σου και σε παρακολουθεί. Φρόντισε να τα έχεις καλά μαζί του. Αυτή είναι κι η πιο ουσιαστική σχέση, άλλωστε, που θα αποκτήσεις ποτέ στη ζωή σου. Αξίζει λοιπόν μια δίκαιη ευκαιρία.