Φίλους έχουμε, δε θέλουμε άλλους

Θα έρθει κι εκείνη η στιγμή που θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει χώρος για νέους ανθρώπους στη ζωή σου. Δεν ξύπνησες ένα πρωί και σκέφτηκες πως έτσι είναι τα πράγματα. Η ανασυγκρότηση είναι αυτή που σ’ έφερε ως εδώ. Είναι αποτέλεσμα καταστάσεων κι ανθρώπων το ότι ήρθες στο σημείο αυτό.

Απ’ την εφηβεία, σε μια γλυκιά και τρυφερή ηλικία αναπτύσσονται φιλίες. Φιλίες που θα παραμείνουν στο χρόνο και θα αντέξουν πολλά. Σε εκείνη την ηλικία, σε μια περίοδο στη ζωή σου, που καλά-καλά δεν έχεις γνωρίσει τον ίδιο σου τον εαυτό, σε διακρίνει η αφέλεια σε ό,τι κάνεις. Δεν υπάρχει κρίση και λογοκρισία για τον άνθρωπο που είναι απέναντί σου. Ό,τι εξελίσσεται γίνεται με βάση την αθωότητα που έχεις στην καρδιά σου, γιατί ακόμα ανακαλύπτεις τον κόσμο κι ας υπάρχουν οι φιγούρες των παλαιότερων να σου υπενθυμίζουν να προσέχεις τους φίλους σου. Δεν την καταλαβαίνεις την έννοια αυτή, γιατί είσαι παιδί ακόμα κι η ψυχή σου δεν έχει τραυματιστεί.

Αγαπάς κι αγαπιέσαι, οι πράξεις σου δεν έχουν λογική, είναι αυθόρμητες και παιχνιδιάρες. Σαν να συνεχίζεις το παιδικό αθώο αυτό  παιχνίδι επενδύοντας σε ανθρώπους που τυχαίνει να συμβαδίζουν μαζί σου, στο ίδιο περιβάλλον. Δεν ξέρεις ούτε τι θα πει να επενδύεις, όλα γίνονται όπως ακριβώς νιώθεις, με αγνές προθέσεις. Ακόμα κι αυτό λαμβάνει χώρα στις σχέσεις που δημιουργείς, απλά δεν το ξέρεις. Το εκτιμάς στη συνέχεια και βλέπεις πως αυτός ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι συνοδοιπόρος σου, με τα δικά του προβλήματα κι έννοιες.

Μεγαλώνοντας, θα σκοντάψεις, θα πληγωθείς και θα νιώσεις τον πόνο του να δίνεσαι. Έτσι αμυδρά, ξεκινάει μια άμυνα που άθελά σου παίρνει διάσταση και χτίζεται το τείχος για τους επόμενους. Ο προβληματισμός θα είναι και πιο σύνηθες φαινόμενο στην καθημερινότητά σου και κάποια μέρα θα έρθει κι ο κορεσμός. Δε θα μπορείς άλλο να επενδύσεις σε καμία νέα σχέση γιατί αυτό που θα επιθυμείς είναι να μη νιώσεις ξανά πόνο.

Σε μια αρκετά προχωρημένη ηλικία, με ένα εξαιρετικό παρελθόν, νιώθεις ότι ο πόνος που έχεις πλέον γευτεί σε έχει κάνει πιο σκληρό. Έχεις ήδη πονέσει από συντρόφους, από συγγενείς, από δουλειά και φίλους. Δεν έχεις πλέον χρόνο για χάσιμο, δεν έχεις λόγο να επενδύσεις σε κάτι που θα τερματιστεί σύντομα και δεν έχει ουσία. Κάνεις τον δικό σου απολογισμό και το βαθύτερο νόημα είναι ότι δε θες να πονάς. Διακρίνεις ότι η ζωή κυλάει σαν νερό και τα χρόνια δεν έχουν επιστροφή. Γεννιούνται ανησυχίες για το μέλλον που ξεδιπλώνεται μπροστά σου και γίνεσαι αυστηρός κριτής για τις επόμενες στιγμές που θες να ζήσεις.

Δε θέλεις άλλους εικονικούς φίλους, δε θέλεις να ξοδέψεις άλλο χρόνο απ’ τη ζωή σου σε ανούσιες καταστάσεις, προδικασμένες για ένα τέλος που θα σε αναστατώσει. Μπούχτισες από σκέψεις κι αναπάντητα ερωτήματα. Επιθυμείς μόνο να προχωράς, δε θες να γυρίσεις πίσω, αλλά ούτε και να σταματήσεις σε μια ευχάριστη στιγμιαία παρέα. Το κρατάς ως έχει και τουλάχιστον νιώθεις γαλήνιος, ότι δεν έδωσες ψυχή κι ότι δε χρειάστηκε να οπισθοχωρήσεις και να δώσεις χώρο απ΄την ίδια σου τη ζωή για να παραμείνει ο νέος, ο επόμενος. Αυτός ο άνθρωπος, που απλά συνάντησες τυχαία και σε έκανε να αισθανθείς άνετα μαζί του.

Το ‘χεις δει το έργο και δεν εντυπωσιάζεσαι, δε θες κάτι περισσότερο απ’ το συναίσθημα αυτό. Το διατηρείς σε αυτό το επίπεδο κι είσαι εφησυχασμένος με αυτή την επιλογή. Δεν έδωσες ψυχή για να πληγωθείς, είσαι ευχάριστη συναναστροφή κι ως εκεί, δεν έχει επιπλέον κι όλα καλά.

Όσοι μπήκαν στη ζωή σου και μετρούν χρόνια φιλίας, είναι αυτοί που θα παραμείνουν. Αυτές οι σχέσεις έχουν δοκιμαστεί, έχουν περάσει από σαράντα κύματα κι είναι ακόμα εδώ να συνεχίζουν την πορεία μαζί σου. Σε αυτές παραμένεις κι είσαι ο εαυτός σου, δίχως να αμφιβάλλεις αν ο άλλος θα σε αποδεχτεί ή αυτό που του εκμυστηρεύτηκες θα γίνει η αφορμή για να το χρησιμοποιήσει αργότερα εναντίον σου σε μια στιγμή θυμού. Δυστυχώς, πολλές φορές αυτά που καταθέτεις δεν είναι σε ασφαλή χέρια.

Θα υπάρξουν κι οι στιγμές μιας έντονης αντιπαράθεσης κι εκεί επάνω στον εκνευρισμό του άλλου θα έρθεις αντιμέτωπος με την ποιότητά του. Είναι η ποιότητα της ψυχής του και πώς εκείνος θα αντιδράσει σε μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά σου. Τότε θα δεις την πληροφορία για κάτι που σε στιγμάτισε στο παρελθόν, να τη χρησιμοποιεί σε βαθμό που μετανιώνεις την ώρα που ένιωσες οικεία και θέλησες να δείξεις εχεμύθεια. Ενώ εσύ χτίζεις βάσεις σε αυτή τη φιλία, εκείνος δημιουργεί όπλα για να σου εναντιωθεί στην ύστατη στιγμή.

Απογοητεύεσαι και συνειδητοποιείς ότι δε χρειάζεται να καταβάλλεις προσπάθεια για να «πείσεις» τον άλλον για τις φιλικές σου προθέσεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις σκεπτικό, όταν ο άλλος μπαίνει στη φιλία με το ένα πόδι μέσα και με τ’ άλλο έτοιμος να φύγει. Βέβαια, πριν φύγει, θα θελήσει να σε αποτελειώσει με μια ανάρμοστη αντίδραση κι εσύ να μείνεις εκεί να κοιτάς τη μικροπρέπεια του.

Δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει θέληση αλλά ούτε κι υπομονή για νέες καταστάσεις. Δεν έχεις αντοχές για να υπομείνεις τα κατάλοιπα που κουβαλάει ο καθένας. Δε θα γίνεις αντικοινωνικός, αλλά θα έχεις πολλούς «γνωστούς», μα λίγα αδέρφια ή κολλητούς. Θα είναι αυτοί με τους οποίους θα μοιράζεσαι συγκεκριμένα πράγματα και συγκεκριμένες καταστάσεις, μα όχι όλα. Ξέρεις πλέον κι έχεις ήδη κατηγοριοποιήσει τους ανθρώπους γύρω σου. Δεν έχεις απαιτήσεις και δεν περιμένεις πολλά.

Έχεις λάβει τις αποφάσεις σου, θες ποιότητα και λιγότερες σκοτούρες.