Καλύτερα απέναντι παρά δίπλα μας

Λατρεύω τους ανθρώπους που μέσα από μια σειρά πράξεών τους έμαθα για εκείνους. Έμαθα από εκείνους και μπόρεσα να δω εμένα. Να δω τα δικά μου λάθη, να κάνω τη δική μου κριτική και να θέσω πρότυπα κι όρια. Είτε να τους μοιάσω, είτε να βελτιωθώ, είτε να εξελιχθώ.

Λάτρεψα τους φίλους που ήρθαν με τις καλύτερες προθέσεις κι έκατσαν απέναντί μου. Αυτοί που δεν άντεξαν το «δίπλα» και προτίμησαν το «απέναντι». Είναι μια εξαιρετική θέση κι αυτή. Εκεί θα δεις πώς είναι να σου συμπεριφέρονται σε μια δύσκολη στιγμή. Εκεί θα καταλάβεις όλες εκείνες τις φορές που έτρεξαν να σε συναντήσουν ή να σε πάρουν τηλέφωνο για να αδειάσουν τα προβλήματά τους.

Ναι, σε εκείνες τις περιπτώσεις που έκανες πέρα τον δικό σου χρόνο, τις δικές σου δουλειές για να δώσεις τη δέουσα προσοχή. Να λύσεις τον προβληματισμό και να σταθείς σαν σωστός φίλος κι αδερφός. Σιγά, για εκείνους τους ανθρώπους ήταν μια συνεδρία, γιατί όταν εσύ θελήσεις να κάνεις το ίδιο, δυστυχώς είχαν να κάνουν κάτι σημαντικό που δε χωρούσε αναβολή. Βέβαια, η δική σου ζωή κι οι δικές σου ασχολίες είναι ένα είδος λεπτομέρειας για το δικό τους περιβάλλον.

Είναι αυτοί οι φίλοι που όταν μιλάνε για αγάπη τους ακούς με προσήλωση. Θες να μάθεις πώς ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον έρωτα στη ζωή του. Είναι η διαφορετικότητα, πώς το βιώνει και το νιώθει ο συνάνθρωπός σου. Όμως, ξέρεις πως στην πραγματική αγάπη υπάρχει πάντα ένα σημείο που δυσκολεύεσαι να φύγεις από μια κατάσταση. Όταν έχεις νιώσει πολλά κι έντονα συναισθήματα, δε σου είναι εύκολο να κλείσεις το κεφάλαιο.

Πρέπει να μεσολαβήσει ένας χρόνος «αποτοξίνωσης» ή απλά απολογισμού, να κάνεις μια ανασυγκρότηση του εαυτού σου. Αυτό το διάστημα ποικίλει χρονικά, αλλά δεν μπορείς να δεχτείς από αγαπημένα σου πρόσωπα πως απ’ τη μια πεθαίνουν για εκείνον τον άνθρωπο κι απ’ την άλλη να βλέπεις ότι σε έναν μήνα έχουν αλλάξει τρεις συντρόφους, ίσως και παραπάνω. Πώς γίνεται; Πώς μπορούν να αγγίζουν άλλους, όταν ακόμα έχουν τα σημάδια των προηγούμενων;

Κι όμως, γίνεται και μάλιστα το βαφτίζουν κι έρωτα. Είναι έρωτας αυτός; Κι όταν τους κοιτάς, τότε είναι που σου λένε «ουφ, κολλημένος είσαι ακόμα;». Αναρωτιέσαι, αν η δική σου ή η δική τους τακτική είναι λάθος ή σωστή. Ένα αναπάντητο ερωτηματικό, που πραγματικά δεν ξέρεις τη σωστή απάντηση. Ξέρεις, όμως, μέσα σου κι έτσι φεύγεις.

Είναι κι αυτοί, οι άγνωστοι που σε προσεγγίζουν με το «καλημέρα» και σου υπόσχονται συναισθήματα. Δεν αντιδράς, απλά δεν το πιστεύεις. Επειδή, όμως, σου δίνεται η ευκαιρία, ασχολείσαι σε έναν βαθμό μαζί τους για να δεις πού είναι το δικό τους κουσούρι. Έχεις μια συμπεριφορά συναινετική, είπε ο γιατρός να του λέμε σε όλα «ναι».

Είναι μια τακτική, να δώσεις την ανάλογη ελευθερία στον άλλον, για να καταλάβεις την πραγματική του πρόθεση. Μόνο έτσι θα λύσεις τις απορίες σου, γι’ αυτόν τον άγνωστο που εμφανίστηκε απ’ το πουθενά. Κάτι υποβόσκει και θα το ανακαλύψεις. Κουβέντα στην κουβέντα, παθητικός εσύ, συμφωνείς σε όλα, λες και δυο δικά σου όρια για να δεις αντίδραση. Τότε καταλήγεις στο συμπέρασμα, πόσο απεγνωσμένος είναι ο κόσμος και πόσο θέλει να καταπιαστεί από κάποιον.

Υπόσχονται πολλά, εφήμερα κι εικονικά συναισθήματα. Όχι, δεν είναι συναισθήματα, ψευδαισθήσεις είναι. Είναι τα λεγόμενα «αρπακτικά», που αν είναι τυχερά και σε πείσουν, θα κάνουν μια βόλτα στο σώμα σου. Διαφορετικά, θα σε πουν μίζερο, ξενέρωτο κι ηλίθιο. Ίσως να εκνευριστείς, αλλά αν γνωρίζεις εξαρχής πως όλοι κοιτάνε να αρπάξουν και τίποτα δεν είναι αληθινό, δε θα ενοχλείσαι πια.

Τελικά είναι όμορφο αυτοί οι άνθρωποι να είναι απέναντί σου. Είναι πιο ασφαλής αυτή η θέση τους απ’ ό,τι δίπλα. Εκεί βλέπεις τη ζήλια τους, που σε κάθε σου νέο εγχείρημα ακολουθεί καυστικό σχόλιό τους. Θα σε μισούν, σίγουρα δε θα σε συμπαθούν. Σου κάνει, όμως, γιατί προτιμάς να σε φθονούν απ’ το να σε λυπούνται.

Είναι μια επιβεβαίωση, πως αυτό που κάνεις το κάνεις σωστά. Επομένως, δεν έχεις λόγο να σταματήσεις, γιατί όσο πιο κοντά φτάνεις στον στόχο σου, τόσο πιο μισητός θα γίνεσαι για κάποιους. Μη σταματάς, προχώρα!