Τ’ αγαπημένα πρόσωπα είναι αυτά που (δε) μας αποδέχονται, όπως είμαστε. Ισχυρή σύνδεση σημαίνει όμως, πολύ συχνά, και παρεμβατική συμπεριφορά. Συνηθίζεται στις σθεναρές σχέσεις να υπάρχει οικειότητα, αλλά υπάρχει και το ρίσκο κάποιος να υπερβεί τα όρια με συνέπεια να αγγίξει την υπερβολή και να καταπατήσει ελευθερίας χάριν δικαιώματος που νομίζει ότι έχει. Έτσι, ακόμα και στην εν αγνοία του υπέρβαση, θεωρεί πως η στάση κι η συμπεριφορά του είναι ορθή κι απλώς, δίχως πολλές σκέψεις, δε φιλτράρει τίποτα απ’ όσα λέει και κάνει. Κι ας έχει γίνει ο άλλος κόκκινος σαν το παντζάρι, κι ας αδικηθεί, κι ας πληγωθεί λιγάκι.
Ενδεχομένως βέβαια, προτού φτάσει στο τελικό στάδιο της αντίδρασής του, θα προσπαθήσει ν’ αφήσει τον χρόνο να καταλαγιάσει την ένταση και να αφήσει τον σκληρό λόγο να φύγει. Το σωστό, όμως, είναι σε μια διένεξη να υπάρξει το κατάλληλο έδαφος για επικοινωνία κι από τις δύο πλευρές. Μια εκτενέστερη κουβέντα για ένα θέμα που κατέληξε σε πατρονάρισμα ή κακή επικοινωνία, βοηθάει πάντα στην επίλυσή του. Αυτό, θα ήταν το ευτυχές σενάριο, όμως. Το άλλο, είναι το «στα λέω από αγάπη». Που μόνο αγάπη δεν είναι.
Αποσβολωμένος ακούς τον απέναντί σου, που έχει πιάσει το καλαμάκι και κάνει αμέτρητους κύκλους μέσα στο ποτήρι του, καθώς σου κάνει διάλεξη. Διακρίνεις, τη νευρικότητα και κοιτάς, πότε το ποτήρι, πότε το καλαμάκι και πότε τον ίδιο, ν’ αναζητάει να βρει την κατάλληλη λέξη για να τεκμηριώσει τη σκέψη του και να την κάνει ήχο που θα βρει την οδό της ομιλίας. Τον παρακολουθείς με δέος, είναι κοντινό πρόσωπο, τουτέστιν είναι άνθρωπος που έχει αποδείξει μέσα από ένα πλούσιο καρνέ στιγμών, ότι είναι αντάξιος της αγάπης σου. Κι αυτό είναι αρκετό για να παραμείνεις απέναντί του και ν’ ακούς με προσοχή, αυτά που έχει να σου πει «από αγάπη».
Επεξεργάζεσαι την άλλη άποψη, την αλήθεια, που μεταξύ μας, δεν έχεις αποδεχτεί ακόμη, γιατί αυτό είναι ένα δικό σου κομμάτι προς επεξεργασία. Ακούς, όμως, με μεγάλη προσήλωση κι ας σ’ έχει ζαλίσει κοιτώντας εκείνο το άμοιρο καλαμάκι που έχει γίνει το θύμα της όλης υπόθεσης στο στόμιο του ποτηριού. Κι όσο ακούς όλα αυτά που ειπώνονται, μ’ έναν μαγικό τρόπο η αμηχανία γίνεται και δική σου. Είτε γιατί αυτά που ακούς είναι η αλήθεια την οποία σε ωθεί ν’ αντιμετωπίσεις με τον πιο οξύ τρόπο, είτε γιατί μέσα από προσχήματα ακούς χοντράδες που δεν έχουν καμία σχέση, αλλά θίγονται στην κουβέντα. Αν είναι κουβέντα, γιατί τείνει να είναι μονόλογος με γκεστ μονολεκτικές απαντήσεις από την πλευρά σου. Δεν είναι λόγια αγάπης, είναι λόγια μιας ευκαιρίας που δόθηκε για ν’ ακουστούν όλ’ αυτά που σε άλλες συνθήκες δε λέγονται «από αγάπη».
Το «με αγάπη στα λέω» λέγεται είτε στο τέλος, αφού έχει γονατίσει ο άλλος, είτε στην αρχή για να τον προϊδεάσει για το τι πρόκειται ν’ ακολουθήσει. Συνδυάζεται με συμπεριφορά βρεγμένης γάτας κι αμυντική θέση, καθώς ακούει όλ’ αυτά που σε κανονικές συνθήκες δε θα δεχόταν. Θα σκύψει το κεφάλι, δε θα διαμαρτυρηθεί, θ’ ακούει μόνο κι όταν θα του δοθεί η έγκριση, θα κληθεί ν’ απολογηθεί. Κι έτσι, έχει δώσει γινόμενος ευάλωτος την ευκαιρία να του τα«χώσει» ο άλλος και να πει κι «ευχαριστώ».
Είναι δύσκολος ο διαχωρισμός μιας άβολης κι ελαφρώς σκληρής συζήτησης που γίνεται όντως από αγάπη. Σίγουρα με αγάπη ακούγεται και το καντήλι, αλλά έχει διαφορετική χροιά, έννοια και μια κακεντρέχεια να αιωρείται στην ατμόσφαιρα, καθώς φέρει κι εκείνο το σχόλιο που ο άλλος δε θέλει άλλο να το κουβαλάει μέσα του και βρίσκει την ευκαιρία να πετάξει. Κι αν είναι από αγάπη, δε σημαίνει πως είναι κι ο σωστός τρόπος να τη δείξει κανείς.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
