Να γεράσουμε μαζί

Αγαπημένε μου,

Μεγάλωσα πια για να χάνομαι σε ανούσιες σκέψεις. Έπαψα να αγχώνομαι για πράγματα που κάποτε τα αντιμετώπιζα με δυσκολία. Ατελείωτες ώρες πέρναγα μπροστά στον καθρέφτη προτού σε συναντήσω. Δεν ήξερα αν πρέπει να φορέσω το μαύρο ή το κόκκινο φόρεμα. Ήθελα να είμαι αρεστή κι αποδεκτή στα ματιά σου. Πίστευα ότι η εμφάνισή μου θα κάνει τη διαφορά. Στην ιδέα και μόνο ότι υπήρχε το ραντεβού μας ξεχυνόμουν στα καταστήματα, να βρω το ιδανικό ρούχο κι έπειτα ο προβληματισμός συνεχιζόταν με τα παπούτσια, τα καλλυντικά και τα κοσμήματα. Αυτά ήταν τα προβλήματά μου τότε, πώς θα είναι η παρουσία μου, πώς αυτό θα σε συναρπάσει και σαν «γλάστρα» θα είμαι κοντά σου.

Ήσουν η βασική μου προτεραιότητα σε όλα αυτά που συνέβαιναν στην καθημερινότητά μου. Δε σκεφτόμουν τίποτα άλλο πέρα από σένα. Απ’ την πρώτη καλημέρα, η πρώτη λέξη που έβγαινε απ’τα χείλη μου ήταν το όνομά σου κι έπειτα όλα τ’ άλλα ακολουθούσαν. Όλα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Ήθελα απλά να σε συναντήσω, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να μεθύσω με το άρωμά σου.

Μια αμίλητη κούκλα, σε συνόδευα και δεν αντιδρούσα. Ακόμα και τα άνοστα αστεία σου με έκαναν να ξεκαρδίζομαι απ’ τα γέλια. Γέλαγα δυνατά με όλο μου το είναι γιατί δεν ήθελα να φανεί ότι δε μου άρεσε αυτό που μόλις άκουσα. Και να ήταν μόνο αυτό, θα ήμουν ευτυχισμένη. Σε ακολουθούσα παντού, δεν έφερα την παραμικρή αντίρρηση στην πρότασή σου, αν το μέρος που επέλεξες, μ’ άρεσε ή όχι. Σε ακολουθούσα πιστά, γιατί ήξερες εσύ, γνώριζες καλύτερα και για τους δυο μας. Ήσουν «οδηγός» στη ζωή μου και σε όλα αυτά που απλόχερα προσφέρονταν.

Υπήρξαν κι αυτές οι στιγμές, που καθόσουν δίπλα μου και δεν είχες να πεις κουβέντα. Οι στιγμές που ένας φίλος σε πρόδωσε, όταν έχασες τη δουλειά σου, όταν έχανες τη δύναμή σου, τη ζωντάνια σου. Ήμουν εκεί, σου κράταγα το χέρι κι απλά σου έλεγα μην ανησυχείς, θα έρθει το καλύτερο. Σου υπενθύμιζα τα καλά και δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα σου για να κοιτάξεις μέσα σου και να πάρεις θάρρος και δύναμη και να σταθείς στα πόδια σου. Να μην αφήσω στιγμή που θα σε καταρρακώσει, να μην αφήσω κανέναν και τίποτα να σε στεναχωρήσει. Ακόμα στην ασθένεια που κι αυτή είχε εμφανιστεί και δε γνωρίζαμε τι είναι, ήμουν εκεί να σε φροντίζω και να σου δίνω αγάπη, κουράγιο ότι όλα θα πάνε καλά.

Σε αγάπησα κι υιοθέτησα τις κινήσεις σου, έμαθα απ’ το σκεπτικό σου και τον τρόπο που λειτουργούσες. Με συμπλήρωσες όπως κι εγώ συμπλήρωσα εσένα. Μαζί πορευτήκαμε από παιδιά, παίξαμε, μαλώσαμε, χαθήκαμε και το ξαναπιάσαμε. Η αγάπη μας έδενε κι ολοένα μεγάλωνε κι αυτή. Της δίναμε τροφή μέσα απ’ τις στιγμές που ζούσαμε. Τη μεταμορφώσαμε, ωρίμασε κι είναι αδύνατον να υπάρξουμε ο ένας μακριά απ’ τον άλλον.

Ο καιρός κύλησε τόσο απλά και φυσικά που πλέον δεν ανησυχώ για το τι θα φορέσω. Δε με ενδιαφέρει αν θα είμαι όμορφη, αν θα είμαι αποδεκτή στο περιβάλλον σου. Γνώρισα τον εαυτό μου κι έχω άποψη, αντιδρώ κι εκφράζω αυτό που θέλω. Άλλαξες και εσύ, έπαψες να έχεις τις δικές σου ανησυχίες. Τα ενδιαφέροντά σου άλλαξαν, έγινες πλέον άντρας!

Οι υποχρεώσεις κι οι προτεραιότητές μας άλλαξαν. Οι στιγμές μας είναι πιο ποιοτικές, δεν αρεσκόμαστε σε ένα ξέφρενο ξενύχτι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Δε βλέπουμε την ώρα που θα συναντηθούμε για να φύγουμε από τη βοή της πόλης και να χαθούμε σε ένα ήσυχο μέρος. Σε ένα μέρος με συντροφιά τη φύση, να μας παρακολουθεί σιωπηλά καθώς γινόμαστε ένα. Σε μια τόσο πραγματική κορύφωση που τα συναισθήματα κάνουν πάρτι κι εμείς το απολαμβάνουμε τόσο έντονα, τόσα αληθινά. Λατρεύουμε τα απλά πράγματα, τα ουσιώδη γιατί εκεί κρύβεται η όλη μαγεία της αγάπης εκεί που η ψυχή μας γαληνεύει.

Να είσαι σίγουρος πως δεν έχω καμία ανασφάλεια πλέον, ξέρω πως με αποδέχεσαι κι είσαι κοντά μου. Θέλω να μείνω πλάι σου, όχι απέναντί σου αλλά εδώ δίπλα-δίπλα. Μαζί κι έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που ξεκινάνε και τελειώνουν κάθε μέρα.

Δε με νοιάζει αν τα μαλλιά μας θα αλλάξουν χρώμα, αν οι ρυτίδες στο πρόσωπο έχουν ήδη κάνει την πρώτη τους εμφάνιση. Δε με απασχολεί αν τα επιπλέον κιλά μου προσθέτουν ή μου αφαιρούν απ’ την ομορφιά μου. Δε με τρομάζει το αύριο, νιώθω γαλήνη δίπλα σου. Με ηρεμεί η παρουσία σου κι αποζητώ κάθε στιγμή και κάθε λεπτό την αγκαλιά σου. Είναι το δικό μου καταφύγιο, γιατί εκεί γνωρίζω πως τίποτα δεν μπορεί να μας διαπεράσει και να μας βλάψει.

Είμαι σίγουρη, πως θέλω να γεράσω μαζί σου. Μεγάλη κουβέντα αυτή όταν ειπωθεί. Δε συνηθίζεται στις μέρες μας, αλλά σίγουρα είναι αυτό που επιθυμεί η καρδιά μας. Εδώ μαζί, συνοδοιπόροι θα συνεχίσουμε τη δική μας ιστορία για να χωριστούμε όταν η ίδια η ζωή θα αποφασίσει το αντίθετο!