Να πούμε κι ένα ευχαριστώ σ' όσους προσπάθησαν πολύ να μας θάψουν

«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος.» -Ντίνος Χριστιανόπουλος

Να φοράς το καλύτερό σου χαμόγελο και να προχωράς. Αυτό θα το ακούσεις απ’ όλους και συνεχόμενα. Κι αν είναι από τα σωστά άτομα, θα σε κατακλύσει με χαρά και με θετικότητα που αμέσως θ’ αλλάξει η διάθεσή σου. Η ενέργειά σου θα ομορφύνει κι οτιδήποτε κι αν αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητά σου, με εκείνο το χαμόγελο για όπλο, θα καταφέρει να σε κάνει να το υπερβαίνεις. Θα έχεις φανεί δυνατός σε μια κατάσταση που ίσως να μην είναι ευχάριστη.

Σίγουρα, αυτά ακούγονται κάθε μέρα από φίλους, συγγενείς και γονείς. Ψηλά το κεφάλι, να μην κάνεις γκριμάτσες, να μη δυσανασχετείς. Να είσαι ευγενικός, γλυκός καλοπροαίρετος. Να έχεις πάντα την προθυμία να δέχεσαι, ν’ ακούς και να κρίνεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Οξύμωρο, γιατί το σωστό και το λάθος είναι τόσο υποκειμενικό που κανείς δεν μπορεί να έχει ορθή κρίση απέναντί του κάθε φορά. Ίσως ανά περιπτώσεις να λειτουργήσει το ένστικτο, αλλά κι αυτό δεν είναι πάντα αλάνθαστο. Κι έτσι, συλλέγουμε πληροφορίες ώσπου μια μέρα να φτάσουμε στο σημείο να κάνουμε τη δική μας σωστή πρόβλεψη. Κι αυτή η πρόβλεψη θα φέρει την απόφαση, που με τη σειρά της θα γίνει η προσωπική μας εξέλιξη.

Έτσι, κάποια στιγμή θα ευχαριστήσεις τον γονιό που σε παρατούσε τα βράδια για να δει την αγαπημένη του ταινία κι ένιωσες ότι δεν είσαι προτεραιότητα. Θα ευχαριστήσεις το φιλαράκι που ενώ ήσασταν μαζί κι απολαμβάνατε έναν καφέ χτύπησε το τηλέφωνο κι ήταν η καψούρα. Εκείνη την περίπτωση ανθρώπου που όταν θέλει, όποτε θέλει εμφανίζεται κι αμέσως γιατί έχει δουλειές αργότερα και δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί περαιτέρω. Γιατί έτσι έμαθες να διαχωρίζεις πως η αξία σου είναι σημαντικότερη από το να δίνεσαι χωρίς ουσία.

Να ευχαριστήσεις τον σύντροφό σου που σε άφησε για να βρει έναν άνθρωπο πιο ταιριαστό για να πορευτεί μαζί του. Που δεν έχει παιδιά, σκυλιά, γατιά, λοξή μύτη, δε μένει στην άλλη άκρη της γης, έχει σταθερό εισόδημα κι άλλα τόσα που θα γεμίσουν το πλαίσιο των προσδοκιών του. Να ευχαριστήσεις εκείνον που σου έδειξε πως δεν αξίζει να συνεχιστεί, γιατί μπέρδεψε τα θέλω με τα πρέπει και αντίστροφα, γιατί σ’ έμαθε ν’ αγαπάς εσένα ένα τσικ παραπάνω και ν’ ανακαλύψεις σε βάθος όσα σε αντιπροσωπεύουν.

Να ευχαριστήσεις τον συνάδελφο που όταν θέλησε να σε βοηθήσει σ’ έθαψε. Εκείνος που σ’ ένα πρότζεκτ παρουσίασε τη δική σου ιδέα για δική του. Να τον ευχαριστείς που τελικά έμαθες να λειτουργείς σιωπηρά, το δικό σου έργο να το διεκπεραιώνεις αθόρυβα και να το παραδίδεις στους χρόνους που σου έχουν θέσει. Που έμαθες να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια και στις δικές σου πλάτες για να πορευτείς άξια μέσα στον χώρο εργασίας σου. Να ευχαριστήσεις τον συνεργάτη σου, που ενώ δεν του «έκατσες» συμπεριφέρεται με όπλο τη συνεργασία. Εκείνον τον άμοιρο, άξεστο συνεργάτη που το έφερε έτσι η ζωή να γίνει μια συνεργασία και ως πεντάχρονο που του πήραν το τόπι, συμπεριφέρεται λες και πρέπει να του ανήκει ο κόσμος.

Να ευχαριστήσεις εκείνα τ’ αφεντικά που από τη μια σου φώναξαν σαν σκουπίδι κι από την άλλη η φωνή γλύκανε όταν θέλησαν μια χάρη κι εξυπηρέτηση, γιατί σου έμαθαν να ξεχωρίζεις τους σωστούς από τους σκάρτους επαγγελματίες. Εκείνους που θα δουν τον άνθρωπο και θα μπορέσουν να συνεργαστούν, εκείνους που θα σε καλωσορίσουν στην οικογένειά τους, στο σπίτι τους και στην καρδιά τους.

Είναι εκείνοι που αντί να σε θάψουν, όσο κι αν προσπάθησαν, βοήθησαν να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα. Να είσαι ευγνώμων που τους γνώρισες. Θα γνωρίσεις κι άλλους, διαφορετικούς, μοναδικούς ανθρώπους. Να είσαι εκεί, ν’ ακούς και να βλέπεις όλ’ αυτά που σου λένε. Έρχονται για να φύγουν, έρχονται για να μείνουν, ό,τι και αν είναι, είναι η δική τους επιλογή. Αλλά η δική σου είναι, να μείνεις ανέπαφος, ανεπηρέαστος, πιο δυνατός.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!