Είναι δύσκολη υπόθεση να είσαι γονιός. Φέρει ευθύνη και μεγάλη υπευθυνότητα για να δώσεις τα σωστά εφόδια σε αυτό το νέο πλάσμα που είναι δική σου προέκταση. Μια εκδοχή, του δικού σου εαυτού και του ανθρώπου που η ζωή θέλησε να γίνει και εκείνος γονιός. Ποτέ δε θα γνωρίζεις, πως αυτά που μεταβιβάζεις στο παιδί σου είναι σωστά ή λάθος. Πάντα θα επικρατεί η αμφισβήτηση κι η αναθεώρηση στις πράξεις και στα λόγια που θα υπάρξουν.
Όσο υπάρχει εξέλιξη, μέχρι το στάδιο της ενηλικίωσης του παιδιού, θα είσαι ένα εκκρεμές στα συναισθήματά σου και σ’ όλα αυτά που θα σε ακολουθούν στην καθημερινότητά σου. Το αποτέλεσμα θα φανεί σε βάθος χρόνου όταν αυτό το παιδί γίνει ενήλικας. Εκεί θα καταλάβεις κατά έναν τρόπο το δικό σου «έργο».
Μέσα σε αυτή την περίοδο που χαρακτηριστικά την αποκαλείς «εξέλιξη», οι συνθήκες δεν είναι πάντα ευνοϊκές. Δεν είναι αυτές που φαντάστηκες ή απλά ονειρεύτηκες όταν ξεκινούσες να υλοποιήσεις μια σου επιθυμία. Η επιθυμία αυτή δεν είναι βέβαια τόσο απλή όσο εύκολη κι αν ακούγεται. Είναι μια επιθυμία στην πιο απλή της έκδοση. Έγινες γονιός και δεν ήξερες το αύριο. Αυτό που θα σου ξημερώσει και θα έρθεις αντιμέτωπος να αναλάβεις ευθύνες περισσότερες από ότι είχες προβλέψει.
Μονογονική οικογένεια. Εσύ, μια φιγούρα ανθρώπου που υιοθετείς στην καθημερινότητά σου τον ρόλο του πατέρα και της μητέρας. Δεν ήταν κάτι που είχες κανονίσει, αλλά ούτε κι ήθελες να γίνει έτσι. Η κατάληξη, όμως, αυτής της κατάστασης σε αναγκάζει να συνεχίσεις και να έχεις δύο ρόλους τελικά. Βεβαρυμένο μυαλό με πολλά αναπάντητα «πώς».
Δεν ξέρεις και προσπαθείς να μάθεις για καθετί νέο που σου εξελίσσεται. Δε χωράνε «είμαι κουρασμένος, συναισθηματικά ευάλωτος», κι άλλα τέτοια σενάρια που θα σε βρίσκουν κάθε λεπτό της ημέρας. Ένα μεγάλο «πρέπει» δεσπόζει σε όλες σου τις πράξεις και εκεί επάνω θα σφίξεις τα δόντια σου, τα χέρια σου θα γίνουν μια σκληρή γροθιά και θα τα αντιμετωπίσεις.
Σε αυτό το σημείο, είναι που έρχεται κι η λήθη. Ζεις έντονα όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές που η μια διαδέχεται την άλλη κι εσύ νιώθεις πως είσαι μια μαριονέτα που χορεύεις στον ρυθμό των πρέπει. Χάνεις τον αναπροσανατολισμό σου, μέσα σε όλα αυτά και το βασικό είναι ότι έχεις ξεχάσει το σημαντικότερο. Πως είσαι άνθρωπος με δικές σου, προσωπικές ανάγκες και όλη σου η αγάπη και φροντίδα έχει μεταφερθεί σε εκείνο το πλάσμα που είναι υπό την προστασία σου. Είναι εκείνο, που δε θες να δεις ούτε μια στιγμή την έκφραση του προσώπου του να έχει μια διαφορετική γκριμάτσα από αυτή που πάντα θέλεις. Θέλεις να το βλέπεις πάντα να χαμογελά. Με νύχια και με δόντια θα καταφέρνεις πάντα να διατηρείς την ψυχική του ηρεμία. Να είναι ανέπαφη κι εσύ ένας προστάτης· ο φύλακας άγγελός του.
Εδώ, όμως, σε αυτό το σημείο είναι που γίνεται και το μεγαλύτερο λάθος. Αυτό το παιδί, έχει δική του ζωή, δεν είναι κτήμα σου και δεν πρόκειται να γίνει. Είναι μια ανιδιοτελής αγάπη, που θα υπάρχει αυτό το αδιάσειστο δέσιμο μεταξύ γονιού και παιδιού. Δεν είναι ο σύντροφός ζωής σου, είναι αυτός ο άνθρωπος που θα λάβει από σένα τα σωστά εφόδια για να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις που θα προκύψουν στον δρόμο του. Θα είσαι η βασική παρουσία στη ζωή του, όχι, όμως ο κριτής του.
Μην μπερδεύεσαι ότι μπορείς να του ελέγξεις τη ζωή. Ούτε εσύ ήθελες να ελέγχουν εσένα κι ούτε πρόκειται να παραμείνει μαζί σου αν δε το θέλει. Είναι δική του επιλογή κι είναι αναμενόμενο κάποια στιγμή να ακολουθήσει τις δικές του αποφάσεις. Δε θα είναι για πάντα δίπλα σου. Θα είναι για εκείνη τη χρονική περίοδο που θα εξαρτιέται από σένα κι ύστερα θα κάνει τα δικά του βήματα για να πορευτεί στη ζωή.
Μην περιμένεις σαν γονιός, να είσαι ο επιβλητικός σύμβουλος που θα εγκρίνει και αντίστροφα θα απορρίψει τις δικές του επιλογές. Όχι αυτές τις αποφάσεις που θα έχουν γνώμονα το δικό σου συμφέρον. Μην περιμένεις το αύριο, εκείνη τη στιγμή που θα δεις τη δική του δύναμη να κατακτάει τη ζωή και να αναρωτιέσαι τι θα απογίνεις εσύ.
Σκέψου, πως όταν εσύ κατέληξες στο σημείο να αποχωρήσεις για τον οποιονδήποτε λόγο από την έγγαμη ζωή, εκείνο δεν είχε λόγο πάνω στην επιλογή σου. Εσύ, γιατί έχεις τώρα; Και να έχεις, σκέψου, πως άφησες τις δικές σου επιλογές στο περιθώριο. Αφοσιώθηκες εκεί γιατί ήσουν γονιός, μην έχεις απαίτηση να παραμείνει δίπλα σου γιατί του το επιβάλεις. Φτιάξε τη ζωή σου, παράλληλα και φρόντισε και εκείνο το παιδί να κάνει τις ορθές επιλογές.
Το παιδί σου είναι κομμάτι του εαυτού σου, αλλά όχι ο ίδιος σου ο εαυτός. Είναι ένας άνθρωπος με δικά σου στοιχεία που εκκολάπτεται και μια μέρα θα χαράξει τη δική του πορεία. Μη γίνεις τροχοπέδη στη ζωή του και μη βάζεις στο περιθώριο τα δικά σου προσωπικά «θέλω». Όσο εκείνο πορεύεται στον δρόμο του, δημιούργησε τις δικές σου συνθήκες απ΄τις οποίες θα εκπληρώσεις αυτά που επιθυμείς και παράλληλα θαύμασε τη δική του εξέλιξη.
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα
