Κάπου ανάμεσα στον χαμό της ρουτίνας και την αποχαύνωση του πρότζεκτ που δουλεύεις, θα έρθει εκείνη η στιγμή που ως δια μαγείας, θα έχεις αλλάξει διάσταση. Κι έτσι σαν να έχεις μπει σε τούνελ, θα μεταφερθείς χωροχρονικά σ’ άλλη εποχή και θα δεις σαν θεατής εσένα με εκείνον τον έρωτα που σε στιγμάτισε. Εκείνη η εικόνα που στιγμιαία ξεδιπλώθηκε μπροστά σου, θα σου θυμίσει πως τότε είχες αντιμετωπίσει εκείνο τον άνθρωπο ως μια απλή γνωριμία κι ας κατάλαβες βέβαια με το πέρασμα του χρόνου, πως μόνο αυτό δεν ήταν. Ήταν «έρωτας ζωής» και τα σημάδια έμειναν για να υπάρχουν. Κι υπάρχουν ακόμη γιατί αδυνατείς να τα αφήσεις και κάτι σε θέλει συνδεδεμένο μ’ αυτό το πρόσωπο. Αν όχι μ’ εκείνο το πρόσωπο, τότε μ’ εκείνα που έμειναν να λέγονται «αναμνήσεις».
Αυτές οι στιγμές που έχουν μαζευτεί σ’ ένα από τα ομορφότερα κουτάκια του μυαλού σου, αποτελούν το παρελθόν σου. Και ναι, σίγουρα σε μια στιγμή μπορείς να ταξιδέψεις στον χρόνο και να θυμηθείς όλα όσα θες, όμως δε θα βιώσεις και το ίδιο ακριβώς συναίσθημα. Οι μεγάλοι έρωτες, ίσως να μη φύγουν ποτέ από μέσα σου. Ίσως να υπάρχουν πάντα εκεί και με το παραμικρό ερέθισμα, να περιμένουν την ευκαιρία να εμφανιστούν στην επιφάνεια των σκέψεών σου.
Μπορεί και εσύ ο ίδιος να τους αποζητάς, να μην παραιτήσε απ’ εκείνους και να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να πάει παρακάτω. Γιατί ο λόγος που συμβαίνει αυτό, δεν είναι συγκεκριμένος, αλλά κι εσύ ούτε θες να ασχοληθείς, να μάθεις ποιος είναι και να αναλύσεις τι συμβαίνει. Ό,τι αναλύσεις έχεις κάνει παρελθοντικά, τις έκανες, τώρα θες απλά να ζήσεις και να ακολουθήσεις τη ροή της ζωής -έτσι λες τουλάχιστον. Έλα όμως, που είναι κάτι συναισθήματα που αρνείσαι πεισματικά να τα αφήσεις να σκονιστούν στα ράφια του μυαλού σου. Τα έχεις συντροφιά στην καθημερινότητά σου, τα ζεις και τα έχεις γνώμονα με ό,τι κι αν καταπιάνεσαι.
Άλλωστε εκείνες οι αναμνήσεις έγιναν με μια συναισθηματική φόρτιση και τώρα που αυτή δεν υπάρχει, βλέπεις τον εαυτό σου απογυμνωμένο από το συναίσθημα. Τον βλέπεις με τα μάτια της λογικής και καταλαβαίνεις, πού είχες σφάλει.
Γιατί αυτά που έκανες λάθος τότε, ξέρεις πως θα τα κάνεις τώρα σωστά. Πλέον εκείνος ο περασμένος έρωτας που δεν έχει εξέλιξη αλλά παραμένει ζωντανός μέσα σου, λειτουργεί ως μέντορας στις επόμενες κινήσεις σου.
Σίγουρα υπάρχουν μέρη, άνθρωποι και στιγμές που σε εμποδίζουν να διαχειριστείς αυτά που έχεις ήδη ζήσει, αλλά ο χρόνος είναι αυτός που θα σε φέρει σε ετοιμότητα και θα τα καταφέρεις. Θα σ’ ενδυναμώσει και μια μέρα θα μπορείς να επισκεφτείς εκείνα τα μέρη, να δεις αυτούς τους ανθρώπους και όλα αυτά που κάποτε σου φαίνονταν βουνό. Γιατί τότε θ’ έχεις καταφέρει να συμφιλιωθείς μ’ όλα αυτά και να αποδεχθείς ότι αυτός ο έρωτας πέρασε και έφυγε. Έφυγε, αλλά άφησε την πιο όμορφη ανάμνηση, η οποία έχει παραμείνει φωτεινή μες την ψυχή σου.
Αυτό το γεγονός από μόνο του σε βοηθάει στην καθημερινότητά σου. Είναι άλλοτε αποτρεπτικό και άλλοτε συμβουλευτικό σε νέες κινήσεις και γνωριμίες. Ουσιαστικά, μαθαίνεις να ζεις μαζί του και είναι πάντα στο πλευρό σου, μαζί μ’ όλα όσα έχεις ζήσει.
Οι μεγάλοι έρωτες δεν αποχωρίζονται ποτέ τις σκέψεις μας. Μόνο όταν υπάρξει ένας μεγαλύτερος αντίστοιχος έρωτας καταφέρνει κάπως να αντικαταστήσει τους προηγούμενους, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια. Στην περίπτωση μοναχά, που αυτός ο έρωτας είναι ο ένας και μοναδικός που σαρώνει την ψυχή μας στο πέρασμά του και πού υπάρχει σε κάθε μας κίνηση. Αυτός που λειτουργεί ως Μέντορας σ’ όλα αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουμε και να δημιουργήσουμε στη ροή της ζωής μας. Κι αυτός ο έρωτας πάντα θα υπάρχει μέσα μας, πάντα θα είναι το δικό μας στίγμα. Εκείνο για το οποίο, το όνομα, τα μέρη, οι συνήθειες και ίσως ένα τραγούδι θα είναι αρκετό να βουρκώσουν τα μάτια.
Αυτός ο έρωτας, που θα μας παίρνει ελάχιστα λεπτά όταν θα κλείνουμε τα μάτια μας, να θυμηθούμε το άρωμα και την αίσθηση του αγγίγματός του. Τότε μόνο θα επανερχόμαστε στην πραγματικότητα, μ’ ένα όμορφο διάπλατο χαμόγελο, μ’έναν γλυκό μορφασμό, που θα κάνει τα μάτια μας να λάμπουν υγρά, όσο οι άλλοι θα περιμένουν μια λογική εξήγηση, «μήπως συνέβη κάτι;», «μήπως φταίει η κούραση και έκλεισες τα μάτια;». Όλοι θα έχουν μια απορία που θα απαντάται με μια απλή κουβέντα «σκεφτόμουν»!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
