Οι συγκρίσεις είναι ανώφελες

Τη λέξη «παρακάτω» τη γνωρίζουμε, την έννοιά της όμως; Εκεί είναι το θέμα κι η δυσκολία σε αυτή την απλούστατη λέξη, που τη φοράμε με άνεση στην καθημερινότητά μας. Μέσα από κουβέντες, αστεία και συμβουλές. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να γίνει η εφαρμογή της. Γιατί το συναίσθημα έχει άλλη εντύπωση για τις αποφάσεις σου, θα σου ρίξει μια ματιά και θα πέσει κάτω απ’ τα γέλια.

Αν καθόσουν σε μια γωνιά να παλέψεις με τον εαυτό σου, όταν θα έλεγες πως θα προχωρήσεις στη ζωή σου μετά τον χωρισμό, πιθανόν κι εκείνος να μη σε πίστευε. Όταν μια σχέση, γάμος ή συμβίωση λάβει τέλος, εκεί ξεκινάει η ουσιαστική προσωπική σου διαδρομή. Νιώθεις, χαμένος και βυθισμένος σε σκέψεις. Είναι ένα οδυνηρό, μεταβατικό στάδιο που αναγκαστικά θα σε οδηγήσει κάποια στιγμή στο σημείο μιας νέας γνωριμίας. Είναι η φύση μας να ζούμε δυαδικά. Κάποιοι θα πάρουν τον χρόνο τους για να βγουν στην ενεργή δράση κι άλλοι θα το κάνουν ευθύς αμέσως. Εξαρτάται σε ποια κατηγορία ανήκει ο καθένας μας.

Όπως και να ‘χει, όμως, όταν αυτή η νέα γνωριμία έρθει, εκεί διακυβεύονται όλα αυτά που εσύ κουβαλάς μέσα σου. Εκεί θα φανεί αν έχεις ξεπεράσει παλιές καταστάσεις και κατά πόσο βρίσκονται σε ισορροπία όλα αυτά μέσα σου. Αν πράγματι, το προηγούμενο ή τα προηγούμενα κεφάλαια έχουν κλείσει, θα φανεί στη μετέπειτα συμπεριφορά και συνήθειές σου. Αν, όμως, δεν έχεις αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος σου, θα τα βρεις μπροστά σου.

Το πρώτο που θα κάνεις, χωρίς να το θέλεις, θα είναι η σύγκριση. Μια συνήθεια καθόλου λατρεμένη, που όμως γίνεται απ’ όλους μας, χωρίς καμία εξαίρεση. Είναι αποδεκτή η σύγκριση με τα θετικά αποτελέσματα. Κάποιες φορές βλέπεις τις διαφορές κι εκτιμάς αυτό το νέο άτομο που βρέθηκε στη ζωή σου. Σε σαγηνεύει κι ίσως να αρχίζεις να καλλιεργείς τον έρωτα σου μαζί του. Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, είσαι σε εξαιρετικό δρόμο. Δηλαδή, έχεις προχωρήσει κι έχεις ξεπεράσει τις δυσάρεστες στιγμές, που ήταν αρκετές για να σε οδηγήσουν στην απόφαση του χωρισμού.

Στον αντίποδα είναι η σύγκριση εκείνη που συνεχώς δίνει προβάδισμα στην προηγούμενη κατάσταση. Εδώ βάλε άνω τελεία, υπάρχει πρόβλημα. Τραγικό όταν γίνεται κι ακόμα πιο θλιβερό γι’ αυτόν που κάνει τη σύγκριση. Μέσα από χιλιάδες σκέψεις, συμπεριφορές και λόγια, έχει ήδη γυρίσει πίσω. Δεν υπάρχει κάποια αξιόλογη βοήθεια σε αυτό το σημείο. Συμβαίνει γιατί πολύ έχει ακόμα αισθήματα για τον πρώην έρωτά του. Το κάνει αυτό γιατί αρνείται να αποδεχτεί ότι μπορεί να βρεθεί κάτι καλύτερο από αυτό που είχε συνηθίσει να αγαπάει τόσο καιρό. Δε θέλει να αφήσει πίσω του εκείνο το πρόσωπο που συνυπήρξε μαζί του κι έμαθε να ζει με τους δικούς του ρυθμούς.

Νοητά δεν έχει χωρίσει κι απλά ψάχνει την επιβεβαίωση μέσα από σπασμωδικές κινήσεις, για να κάνει το βήμα του γυρισμού. Κάθε νέο υποψήφιο πρόσωπο, στα δικά του μάτια, δεν πληροί τις προϋποθέσεις, γιατί απλά δεν είναι εκείνο. Τα πράγματα είναι απλά και βροντοφωνάζουν πως δε θέλει να πάει παρακάτω. Θέλει να μείνει στα περασμένα και να ελπίζει πως θα τα αλλάξει. Πως θα ξημερώσει μια μέρα που θα επιστρέψει με τα ροδοπέταλα στρωμένα κι όλα θα έχουν γυρίσει στους γνώριμους ρυθμούς του.

Λάθος η σύγκριση σε αυτό το σημείο και καθόλου δεν ωφελεί. Είναι μια σκέψη που ωθεί τον άλλον να κάνει μόνο βήματα προς τα πίσω. Δυστυχώς, αυτό δε θα λειτουργήσει. Κανείς δε θα είχε οδηγηθεί στο σημείο του χωρισμού, αν η σχέση ήταν υγιής. Κάποιος σημαντικός λόγος ή και πολλοί υπήρχαν για να καταλήξει η σχέση σε αδιέξοδο.

Η επιστροφή μετά από μια υποκειμενική σύγκριση είναι μια παυσίπονη ένεση, που μόλις η επίδραση του φαρμάκου εξαλειφτεί απ’ τον οργανισμό, όλα θα επιστρέψουν στην αρχική τους μορφή. Σωστά, στον πόνο του αδιέξοδου.

Ο άνθρωπος, ο λογικός κι όχι αυτός που είναι κυριευμένος απ’ τα συναισθήματά του, οφείλει να σεβαστεί τον εαυτό του μετά από έναν χωρισμό. Να πενθήσει, όπως εκείνος ξέρει και κρίνει. Να αγαπήσει τη μοναξιά του κι όταν νιώσει τη σιγουριά της δικής του ισορροπίας, να τολμήσει μια νέα γνωριμία. Διαφορετικά, ας κάτσει στα αβγά του, φρόνιμα κι ας κλάψει όσο θέλει.

Η ταλαιπωρία, εν τέλει, δε μας αξίζει!